بانـو!
زیباترین پنجره ی دنیا
قاب چادر توست !

وقتی چادرت را کمی روی صورتت می کشی و با غرور تمام از انبوه نگاه نامحرمان عبور میکنی

آنگاه تو میمانی نورُ علیٰ نور

و چه زیباست انعکاس حیا از پشتِ این 
سنگر سنگین و سیاه

از خواب پرید.
از پشت پنجره، ماه را تماشا کرد.
عکس پسرش را از طاقچه برداشت.
پسرم همه ی همرزم هایت برگشتند. یکی جنازه اش آمد.
دیگری بدون پاهایش برگشت.
و…
آن یکی بعد چند سال، اسارت آمد.
و بالاخره یکی دیگر از همسنگرهایت با یک پلاک به خانه برگشت.

اما …
انگار از آن جمع کسی که هرگز برنخواهد گشت، تویی…【✿】