من برانگیخته شدم تا کارهای خوب و اخلاق نیک را کامل کنم.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

شما هرگز نمی توانید با اموال خود همه مردم را بهره مند سازید،پس با آنان با گشاده رویی وخوشرویی تمام برخورد کنید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

رفتار و اخلاق خود را نکو سازید، نسبت به همسایگان با ملاطفت و محبت برخورد نمایید، زنان و همسران خود را گرامی دارید تا بدون حساب وارد بهشت گردید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

درترازوی اعمال، سنگین ترین وزن، خوش اخلاق ترین است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

در ترازوی اعمال، چیزی سنگین تر از اخلاق نیکو، نیست.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خوش رویی، کینه را نابود می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

بهترین شما کسی است که برای خانواده بهتر باشد و من برای اهل خانواده ام از همه شما بهتر هستم.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

به راستی برای صاحب خلق خوش ، اجر روزه دار و شب زنده دار است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

برترین شما از نظر ایمان، خوش اخلاق ترین شما است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

اخلاق پیامبران آن است که هرگاه یکدیگر را می بینند، بشاش و شادمان هستند و با یکد یگر مصافحه می نمایمد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

درجات مومنان نسبت به یکدیگر به میزان اخلاص هر کسی برتری می یابد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

اختلاف مکنید، زیرا آن که پیش از شما بودند، اختلاف کردند و نابود گشتند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

بر هر که خواهی نیکی و احسان نما، تا رئیس و سرور او گردی و از هر که خواهی بی نیازی جوی، تا همانند او باشی.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر کس بزرگسال مسلمانی را گرامی دارد و احترام نماید، خداوند او را در قیامت از سختیها و مشکلات در امان میدارد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر کس، بزرگسال مسلمانی را گرامی دارد و احترام نماید، خداوند او را در قیامت از سختی ها و مشکلات در امان می دارد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خداوند عزوجل هرگاه بنده ای را دوست بدارد او را مبتلا می کند تا صدای دعای او را بشنود.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

مرگ حسین آتش در دل مومنان درانداخته است که هرگز سرد نخواهد شد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر که حسین «ع» را دوست بدارد، خداوند دوستدار او است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

برای شهادت امام حسین«ع» حرارت و گرمایی در دلهای مومنان است که هرگز سرد و خامش نمی شو.د

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

از برای امام حسین (ع) در شیفتگان دوستی نهایی است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

حسن «ع» از من است و من از اویم، هر که دوستش بدارد، خداوند دوستدار او است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

کسی که در روزی خود تاخیر و تنگی ببیند ، باید زیاد تکبیر بگوید و کسی که اند وهش زیاد شود بسیار استغفار کند0

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

انسان باید در مسائل معنوی به بالاتر از خود بنگرد تا به رشد و کمال معنوی دست یابد ولی در مسائل مادی باید به پایین تر از خود نگرد تا به آنچه دارد بسنده کند و به خاطر داشته هایش شکرگزار خداوند باشد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر که میانه روی کند خداوند توانگرش می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

زهد به دنیا نه حرام شمردن حلال است نه تباه کردن مال.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

بهترین میزان هر کاری، میانه روی در آن است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

رزق کسی که اطعام میکند سریع ترازفرورفتن کارددرکوهان شتر به سویش میاید

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

براستی خداوند جوانی را دوست دارد که عمر خود را در راه اطاعت او بسر می برد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خداوند فرمود:ای آدمیزاد!از فرمانی که به تو داده ام اطاعت کن و صلاح کار خود را به من آموزش نده.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر که در جستجوی بابی از دانش بر آید تا به وسیله آن خود یا آیندگان را اصلاح گرداند خداوند به شمار ریگهای ریگستان برایش پاداش می نویسد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خوشبخت ترین ملت غیر عرب به واسطه اسلام ایرانیان اند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر کس اسراف کند، خدا فقیرش می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هرکس هنگام خواب سه بار بگوید « استغفرالله الذی لا اله الا هو الحی و قیوم و اتوب الیه » خداوند گناهان اورا خواهد بخشید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر که زیاد استغفار کند خداوند گره غم های او را بگشاید واز هر تنگنایی بیرونش برد وازآنجا که گمانش را هم نمی برد روزیش رساند .

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر که زیاد استغفار کند خداوند غم های او را بگشاید و از آنجا که گمانش را هم نمی برد روزیش را رساند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

نصایح استاد را عمل کن و دستور العمل های درسی اش را به کار گیر.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

در برابر معلمتان، متواضع باشید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

جشن گرفتن و ولیمه دادن برای ازدواج شایسته است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر کس که در جوانی ازدواج کند ، شیطان فریاد می زند و می گوید : ای وای بر من ، این جوان دین خود را از شر من حفظ نمود.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هیچ یک از یاران رسول خدا (ص) ازدواج نمی کرد مگر اینکه پیامبر (ص) درباره او می فرمود : دینش کامل نیست.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هیچ بنایی در زندگی برافراشته نشده که نزد خدا از بنای ازدواج محبوب تر باشد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

همتای خود را جهت ازدواج انتخاب کنید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

کسی که با زنی به خاطر ثروتش ازدواج کند خداوند او را به حال خودش وا می گذارد و کسی که فقط به خاطر زیبایی ازدواج می کند ، زندگیش ناخوشایند می شود و کسی که به خاطر دین و ایمان ازدواج می کند ، همه آن امتیازات را برایش فراهم می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

در اسلام هیچ بنایی ساخته نشد که نزد خداوند محبوبتر و ارجمندتر از ازدواج باشد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

دختران باکره را به همسری بگیرید که دهانی پاکیزه دارند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

پیامبر اکرم (ص) در مورد انتخاب همسر فرمود : از گلهای زیبا و قشنگ که در میان زباله افتاده و بیرون آماده است ، اجتناب کنید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

برتو باد که همسر دیندار بگیری (خطاب به جوانی قصد ازدواج داشت ).

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

با خانواده شایسته ازدواج کنید زیرا نطفه و زن تاثیر گذارند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر گاه یکی از شما با کسی طرح برادری افکند از او نام و نام پدر و قبیله و محل سکونتش را بپرسد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

با کسانی دیدار کنید که نگاه کردن به آنها شما را به یاد خدا بیندازد وکردار آنها رغبت شما را به آخرت زیادتر کند.

حضرت عیسی «ع»

یک روز در میان دیدار کن، تا محبت زیادتر گردد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هرکه نه به قصد نیاز خواهی ، بلکه برای دیدن برادر مومن خود به خانه او رود از دیدار کنندگان خدا انگاشته شد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر گاه کسی از شما با برادر مسلمانش دوست شد نام او و پدرش و قبیله و فامیلش را بپرسد زیرا پرسش از این چیزها از حقوق واجب دوستی و نشانه برادری راستین است وگرنه شناختی احمقانه است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر گاه به هم رسیدید سلام گویید و دست دهید و چون از هم جدا شدید با آمرزش خواهی یکدیگر را ترک کنید

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

دیدار کردن دیگران، دوستی و محبت را محکم می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

دیدار از خویشاوندان، حسابرسی روز قیامت را آسان می سازد و جلوی مرگ بد را می گیرد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

دید و بازدید «بذر» محبت را می رویاند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

با دوستت چنان دوستی کن که شاید روزی دشمنت گردد و با دشمنت چنان دشمنی کن که شاید روزی دوستت گردد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

با خویشاوندان خود دیدارکن، حتی اگر مجبور شوی یک سال مسافرت کنی.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

با خویشاوندان خود ارتباط برقرار کنید، هر چند با یک سلام کردن باشد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

از خویشاوند خود مبر ، گرچه او از تو ببرد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

پیروزی، در گرو اراده قاطع و دور اندیشی است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

از هیچ کس ادب نیاموختم بلکه زشتی و نادانی ها را دیدم و از آنها دوری گزیدم.

حضرت عیسی (ع)

ادب و دانش، برترین میراث است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

ادب بهترین بزرگواری و شرف است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خوشرویی، محبت و دوستی را پایدار می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خوشرویی کینه را نابود می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هنگام سنجش اعمال انسان در روز حساب هیچ چیز زیباتر و نیکوتر از اخلاق نیکو نیست.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر کس بد اخلاق باشد، خود را عذاب داده است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

من برانگیخته شدم تا کارهای خوب و اخلاق نیک را کامل کنم.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

شما هرگز نمی توانید با اموال خود همه مردم را بهره مند سازید،پس با آنان با گشاده رویی وخوشرویی تمام برخورد کنید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

رفتار و اخلاق خود را نکو سازید، نسبت به همسایگان با ملاطفت و محبت برخورد نمایید، زنان و همسران خود را گرامی دارید تا بدون حساب وارد بهشت گردید.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

درترازوی اعمال، سنگین ترین وزن، خوش اخلاق ترین است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

در ترازوی اعمال، چیزی سنگین تر از اخلاق نیکو، نیست.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خوش رویی، کینه را نابود می کند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

بهترین شما کسی است که برای خانواده بهتر باشد و من برای اهل خانواده ام از همه شما بهتر هستم.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

به راستی برای صاحب خلق خوش ، اجر روزه دار و شب زنده دار است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

برترین شما از نظر ایمان، خوش اخلاق ترین شما است.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

اخلاق پیامبران آن است که هرگاه یکدیگر را می بینند، بشاش و شادمان هستند و با یکد یگر مصافحه می نمایمد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

درجات مومنان نسبت به یکدیگر به میزان اخلاص هر کسی برتری می یابد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

اختلاف مکنید، زیرا آن که پیش از شما بودند، اختلاف کردند و نابود گشتند.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

بر هر که خواهی نیکی و احسان نما، تا رئیس و سرور او گردی و از هر که خواهی بی نیازی جوی، تا همانند او باشی.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر کس بزرگسال مسلمانی را گرامی دارد و احترام نماید، خداوند او را در قیامت از سختیها و مشکلات در امان میدارد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

هر کس، بزرگسال مسلمانی را گرامی دارد و احترام نماید، خداوند او را در قیامت از سختی ها و مشکلات در امان می دارد.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

خداوند عزوجل هرگاه بنده ای را دوست بدارد او را مبتلا می کند تا صدای دعای او را بشنود.

حضرت رسول (صلوات الله علیه وآله)

کوثر را به «خیر بسیار فراوان» معنا کرده اند. به ظاهر کوثر همه نعمت هایی را که خداوند پیامبر گرامی(ص) عنایت کرده، شامل می شود. آن چه در شأن نزول این سوره، افزون بر آیه پایانی سوره کوثر یادآور شده، به روشنی اشاره دارد که خیر یاد شده، به فزونی و دوام نسل ارتباط دارد. همگان آگاهند که نسل پاک پیامبر گرامی(ص) از ناحیه دخت بزرگوارش زهرای بتول استمرار یافته است.برخی از احادیث رسیده از پیامبر اسلام(ص) این معنا را آشکارا یادآور شده اند.

بیشتر مفسران (1) از ابن عباس آورده اند که عاص بن وائل همواره به سران قریش می گفت: محمد دارای فرزندی پسر که پس از او جایگزین وی گردد، نیست.(2) به همین دلیل، اگر از دنیا برود، نسل وی پایان می یابد و از وجود او رهایی می یابید. فخر رازی که در این جا به بیان اختلاف مفسّران در معنای کوثر پرداخته، به روشنی گفته است:« قول سوم: کوثر را به معنای فرزندان پیامبر دانسته اند… زیرا این سوره مبارک در نکوهش کسانی که رسول خدا(ص) را به نداشتنِ فرزندِ پسر، به عیب جویی گرفته بودند، نازل شده است. بنابراین، معنای آیه این است که خداوند به او نسلی عطا می کند که با گذشتِ زمان باقی خواهد ماند. با این که می بینید بسیاری از اهل بیت پیامبر به شهادت رسیده اند، جهان پُر از وجود آن ها است و از بنی امیه کسی باقی نمانده است، وانگهی میان اهل بیت رسول خدا(ص) بزرگان و اندیشمندانی مانند امام باقر، امام صادق، امام کاظم، امام رضا(ع) و نفس زکیّه و همانند آنان وجود دارند.»(3)

آیه مباهله (سوره آل عمران، آیه61) دلالت دارد که امام حسن و امام حسین(ع) فرزندان رسول خدا(ص) به شمار می آیند. روایاتی فراوان از رسول خدا(ص) دلالت دارد که خداوند نسل هر پیامبری را در صُلب آن پیامبر، ولی نسل خاتم پیامبران(ص) را در صُلب علی بن ابی طالب(ع) قرار داده است.(4)

در روایاتی صجیح از پیامبر اکرم(ص) آمده که ایشان به حسن بن علی(ع) فرمود:

« إنّ ابنیَ هذا سیّدٌ و لعلّ الله یُصلح بهِ بین فِئَتَین عَظیمتین.»(5)

فرزندم حسن، سرور و شخصیتی بزرگوار است که چه بسا خداوند به واسطه او میان دو گروه انبوه مخالف هم، صلح و آرامش برقرار سازد.

بنابر این، همه فرزندان امام حسن و امام حسین که به سادات حسنی و حسینی معروف هستند، در همه عصرها فرزندان رسول خدا(ص) از نسل حضرت زهرا(س) می باشند.

1 - محمد بن عمر فخر الدین الرازی، تفسیر کبیر، ج32، ص132.

2- این سخن نکوهش آمیز هنگامی بیان شد که عبدالله فرزند پیامبر از خدیجه، از دنیا رفت و فرزند پسری برای آن حضرت باقی نماند.

3- محمد بن عمر فخرالدین الرازی، تفسیر کبیر، ج32، ص124.

4- خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج1، ص316؛ احمدبن عبدالله طبری، الریاض النضره، ج2، ص168؛ حسان الدین الهندی، کنز العمال، ج11، ح32892.

5- ابراهیم بن مغیرة الجعفی، صحیح بخاری، کتاب صلح؛ محمد بن عیسی ترفدی؛ صحیح ترمذی، ج5، ح3773، چاپ دار احیاء التراث؛ مسند احمد ج5، ص44؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج3، ص215، حسان الدین الهندی، کنز العمال 12 و 13، ح34304و 34301 و 37654.

تنها بازمانده یک کشتی شکسته به جزیره کوچک خالی از سکنه افتاد.
او با دلی لرزان دعا کرد که خدا نجاتش دهد و اگر چه روزها افق را به دنبال یاری رسانی از نظر می گذارند، اما کسی نمی آمد.
سرانجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره ها کلبه ای بسازد تا خود را از عوامل زیان بار محافظت کند و داراییهای اندکش را در آن نگه دارد.
اما روزی که برای جستجوی غذا بیرون رفته بود، به هنگام برگشتن دید که کلبه اش در حال سوختن است و دودی از آن به آسمان می رود. متاسفانه بدترین اتفاق ممکن افتاده و همه جیز از دست رفته بود.
از شدت خشم و اندوه درجا خشک اش زد………… فریاد زد: ‘’ خدایا چطور راضی شدی با من چنین کاری کنی؟'’
صبح روز بعد با صدای بوق کشتی ای که به ساحل نزدیک می شد از خواب پرید. کشتی ای آمده بود تا نجاتش دهد.
مرد خسته، از نجات دهندگانش پرسید: شما از کجا فهمیدید که من اینجا هستم؟
آنها جواب دادند: ما متوجه علائمی که با دود می دادی شدیم.
وقتی که اوضاع خراب می شود، ناامید شدن آسان است. ولی ما نباید دلمان را ببازیم……….
چون حتی در میان درد و رنج دست خدا در کار زندگی مان است.
پس به یاد داشته باش ، در زندگی اگر کلبه ات سوخت و خاکستر شد، ممکن است دودهای برخاسته از آن علائمی باشد که عظمت و بزرگی خداوند را به کمک می خواند

مرحوم علامه طهرانى درکتاب معادشناسى مى گويد :

يکى از اقوام شايسته ما که از اهل علم سامرا بوده و سپس در کاظمين و فعلا در تهران سکونت دارد براى من نقل کرد که در ايامى که در سامرا بودم مبتلا شدم به مرض حصبة سخت و هر چه در آنجا مداوا نمودند مفيد واقع نشد . مادرم با برادرانم مرا از سامرا به کاظمين براى معالجه آوردند و در کاظمين نزديک به صحن مطهر ، يک اطاق در مسافر خانه تهيه و درآنجا به معالجة من پرداختند ، موثر واقع نشد و من بيهوش افتاده بودم . ازمعالجة اطباى کاظمين که مأيوس شدند يک روز به بغداد رفته و يک طبيب سنى مذهب را براى من به کاظمين آوردند . همين که نزديک بستر من آمد و مى خواست مشغول معاينه گردد من در اطاق احساس سنگينى کردم و بى اختيار چشم خود را باز کردم ديدم خوکى بر سر من آمده است ، بى اختيار آب دهان خود را به صورتش پرتاب کردم . گفت چه مى کنى ؟ چه مى کنى ؟ من دکترم ، من دکترم‌ !‌ من صورت خود رابه ديوار کردم و او مشغول معاينه شد و دستوراتى داد و نسخه اى نوشت و رفت . نسخه را تهيه کرديم و به تمام دستورات او عمل کردند ابدا موثر واقع نشد و من لحظات آخر عمر خود را مى گذراندم . تا آن که ديدم حضرت عزرائيل وارد شد با لباس سفيد و بسيار زيبا و خوشرو و خوش منظر و خوش قيافه . پس از آن پنج تن : حضرت رسول اکرم ، حضرت امير المونين و حضرت فاطمة زهرا و امام حسن و امام حسين بترتيب وارد شدند و همه نشستند و به من تسکين دادند و من مشغول صحبت کردن با آنها شدم و آنها نيز با هم مشغول گفتگو بودند . در اين حال که من به صورت ظاهر ، بى هوش افتاده بودم ، ديدم مادرم پريشان شده و از پله هاى مسافر خانه بالا رفت روى بام و رو کرد به گنبد مطهر حضرت موسى بن جعفر و عرض کرد :

يا موسى بن جعفر من بخاطر شما ، بچه ام را آوردم اينجا ، شما راضى هستيد بچه ام را اينجا دفن کنند و من تنها برگردم ؟ حاشا و کلا ! (البته اين مناظر را اين آقاى مريض با چشم دل مى ديده است نه با چشم سر ؛ آنها بهم بسته و بدن افتاده و عازم ارتحال است .)همين که مادرم با حضرت موسى بن جعفر مشغول تکلم بود ، ديدم آن حضرت به اطاق ما تشريف آوردند و به حضرت رسول الله عرض کردند : خواهش مى کنم تقاضاى مادر اين سيد را بپذيريد !

حضرت رسول الله رو کردند به عزرائيل و فرمودند :‌

برو تا زمانى که خداوند مقرر فرمايد ؛ خداوند بواسطة توسل مادرش عمر او را تمديد کرده است . ما هم مى رويم و انشا الله براى موقع ديگر . مادرم از پله ها پائين آمد و من نشستم آن قدر از دست مادرم عصبانى بودم که حد نداشت و به مادرم گفتم چرا اين کار را کردى ؟ من داشتم با امير المومنين مى رفتم ، با پيغمبر مى رفتم ، با حضرت فاطمه و حسنين نى رفتم ، تو جلو مارا گرفتى و نگذاشتى که ما حرکت کنيم .

10 . پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از حضرت امیرالمؤمنین، علی(علیه السلام) درباره حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) پرسیدند، حضرت پاسخ دادند: «نعم العون علی طاعة الله;»(10) «فاطمه (علیها السلام) خوب یاوری در راه اطاعت و بندگی خداست.»

10) همان، ج 43، ص 117 .

9 . امام زمان (علیه السلام) در یکی از نامه هایشان می فرمایند: «وفی ابنة رسول صلی الله علیه و آله لی اسوة حسنة … ;»(9) «در دختر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) برای من الگوی نیکویی است.»

9) بحارالانوار، ج 53، ص 180 .

8 . امام صادق (علیه السلام) به شخصی که نام دخترش را فاطمه گذاشته بود، فرمود:«… اذا سمیتها فاطمة فلا تسبها و لاتلعنها ولاتضربها;»(8) «حالا که نام او را فاطمه گذاشته ای، پس دشنامش مده، نفرینش مکن و کتکش مزن .»

8) همان، ص 48 .

7 . امام کاظم علیه السلام می فرمایند:

«لایدخل الفقر بیتا فیه اسم محمد او احمد او علی او الحسن او الحسین او جعفر او طالب او عبدالله او فاطمة من النساء;» (7) «در خانه ای که نام محمد یا احمد یا علی یا حسن یا حسین یا جعفر یا طالب یا عبدالله و یا از میان زنان، فاطمه باشد، فقر [و تنگدستی] وارد نمی شود.»

7) کافی، ج 6، ص 19 .

6 . پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «انی سمیت ابنتی فاطمة لان الله عزوجل فطمها و فطم من احبها من النار;»(6) «من نام دخترم را فاطمه (علیها السلام) گذاشتم; زیرا خدای - عزوجل - فاطمه (علیها السلام) و هر کس که او را دوست دارد، از آتش دوزخ دور نگه داشته است.»

6) عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 46 .

5 . پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «ان فاطمة خلقت حوریة فی صورة انسیة … »(5) «بی شک فاطمه (علیها السلام) حوریه ای است که به صورت انسان آفریده شده است.»

5) همان، ج 78، ص 112 .

4 . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «… یا علی انفذ لما امرتک به فاطمة فقد امرتها باشیاء امر بها جبرئیل علیه السلام …»(4) «ای علی! آنچه را فاطمه (علیها السلام) بدان امر می کند، انجام ده; زیرا من چیزهایی را به او امر کرده ام که جبرئیل(علیه السلام) به آنها امر کرده است.»

4) بحارالانوار، ج 22، ص 484 .

3 . امام باقر (علیه السلام) می فرمایند: «… ولقد کانت - علیها السلام - مفروضة الطاعة علی جمیع من خلق الله من الجن والانس والطیر والوحش والانبیاء والملائکة … »(3) «اطاعت از فاطمه (علیها السلام) بر تمامی آفریدگان خدا از جن و آدمیان و پرندگان و وحوش و پیامبران و فرشتگان واجب است.»

3) دلائل الامامة، ص 28 .

2 . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «من احب فاطمة ابنتی فهو فی الجنة معی ومن ابغضها فهو فی النار»(2) «هر کس فاطمه (علیها السلام) دخترم را دوست بدارد، در بهشت با من است، و هر کس با او دشمنی ورزد، در آتش [دوزخ] است .»

2) همان، ج 27، ص 116

1 . امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «… فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرک لیلة القدر»(1) «هر کس به شناخت حقیقی فاطمه (علیها السلام) دست یابد، بی گمان شب قدر را درک کرده است .»

1) بحارالانوار، ج 43، ص 65 .

با توجه به همین نکته، پاسخ این اشکال و شبهه‌ی افرادی که برای ناکارآمد جلوه دادن حجاب و پوشش ظاهری، تخلفات بعضی از زنان با حجاب را بهانه قرار می‎دهند آشکار می‎گردد؛ زیرا مشکل این عده از زنان، ضعف در حجاب باطنی و فقدان ایمان و اعتقاد قوی به آثار مثبت حجاب و پوشش ظاهری است و قبلاً گذشت که حجاب اسلامی ابعادی گسترده دارد و یکی از مهم‌ترین و اساسی‏ترین ابعاد آن، حجاب درونی و باطنی و ذهنی است که فرد را در مواجهه با گناه و فساد، از عقاید و ایمان راسخ درونی برخوردار می‌کند؛ و اساساً این حجاب ذهنی و عقیدتی، به منزله‎ی سنگ بنای دیگر حجاب‎ها، از جمله حجاب و پوشش ظاهری است؛ زیرا افکار و عقاید انسان، شکل دهنده‌ی رفتارهای اوست.

البته، همان‎گونه که حجاب و پوشش ظاهری، لزوماً به معنای برخورداری از همه‌ی مراتب عفاف نیست، عفاف بدون رعایت پوشش ظاهری نیز قابل تصور نیست. نمی‎توان زن یا مردی را که عریان یا نیمه عریان در انظار عمومی ظاهر می‎شود عفیف دانست؛ زیرا گفتیم که پوشش ظاهری یکی از علامت‎ها و نشانه‎های عفاف است، و بین مقدار عفاف و حجاب، رابطه‌ی تأثیر و تأثّر متقابل وجود دارد. بعضی نیز رابطه‌ی عفاف و حجاب را از نوع رابطه‌ی ریشه و میوه دانسته‌اند؛ با این تعبیر که حجاب، میوه‌ی عفاف، و عفاف، ریشه‌ی حجاب است. برخی افراد ممکن است حجاب ظاهری داشته باشند، ولی عفاف و طهارت باطنی را در خویش ایجاد نکرده باشند. این حجاب، تنها پوسته‌ و ظاهری است. از سوی دیگر، افرادی ادعای عفاف کرده و با تعابیری، مثل «من قلب پاک دارم، خدا با قلب‌ها کار دارد»، خود را سرگرم می‌کنند؛ چنین انسان‎هایی باید در قاموس اندیشه‌ی خود این نکته‌ی اساسی را بنگارند که درون پاک، بیرونی پاک می‌پروراند و هرگز قلب پاک، موجب بارور شدن میوه‌ی ناپاکِ بی‌حجابی نخواهد شد.

قرآن مجید به شکل ظریفی به این تأثیر و تأثّر اشاره فرموده است. نخست به زنان سالمند اجازه می‎دهد که بدون قصد تبرّج و خودنمایی، لباس‎های رویی خود، مثل چادر را در مقابل نامحرم بردارند، ولی در نهایت می‎گوید: اگر عفت بورزند، یعنی حتی لباس‎هایی مثل چادر را نیز بر ندارند، بهتر است.

وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللاَّتِی لا یَرْجُونَ نِکاحاً فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُناحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِینَةٍ وَ أَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ.(نور؛60)

علاوه بر رابطه‌ی قبل، بین پوشش ظاهری و عفت باطنی، رابطه‌ی علامت و صاحب علامت نیز هست؛ به این معنا که مقدار حجاب ظاهری، نشانه‎ای از مرحله‌ی خاصی از عفت باطنی صاحب حجاب است. البته این مطلب به این معنا نیست که هر زنی که حجاب و پوشش ظاهری داشت، لزوماً از همه‌ی مراتب عفت و پاکدامنی نیز برخوردار است.