اميرالمؤمنين على (ع ) فرمود:

ما ابعد الخير ممن همته بطنه و فرجه ؛ (524)چه قدر دور از خير و سعادت است آن كس كه همتش تمام صرف شكم و فرج است .

شرح

چون لذات حقيقى روحانى در ترك هواى نفس و دورى از شهوات حيوانى است مگر به قدر ضرورت و به قصد نتيجه عقلى ، پس هر كه تمام همتش در عمر براى لذات شكم و فرج است ، اين لذات بدنى فانى او را از لذات معنوى و سعادت ابدى كه علم و معرفت و محبت خداست باز مى دارد و از لذات روحانى اخروى باقى محروم مى گرداند و به هلاكت ابد مى كشاند، لذا فرمود:

دورترين مردم از خير و سعادت آن كسانند كه تمام عمر، همتشان صرف لذات شكم و فرج شود.

در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله كه فرمود: هلاك المرء فى ثلاث فى قبقبه و ذبذبه و لقلقه ؛

هلاك انسان در سه چيز است : در لذات شكم و فرج و لقلقه زبان اوست .

گناهان زبان هم از غيبت و دروغ و استهزاء به مردم و لغوگويى و غيره در اين حديث نبوى اضافه است .اعاذنا الله منه .(525)