مولای یا مولای
رمضان آمد و از نیمه گذشت ، و این هیچ بی سر و پا ، یا با تکبر به نماز و دعای ریاکارانه اش مغرور گشت و یا اگر عنایت نمودی و ذلت و حقارت و هیچ بودنش را به یادش آوردی ، باز هم طغیان نمود و غیر خویش کسی را در دعا و تضرعش نیاورد .
مولای من در این رمضان
ایثار و از خود گذشتن را عطا فرما.
بگذر از خویش اگر عاشق و دلباخته ای
که میان تو و او جز تو کسی حایل نیست.

نوشته شده توسط: مدیر وبلاگ حُسنِ حَسَن