کوفه همان شهری که مردمانش ،پیامبر اسلام را می شناختند،همان

مردمی که امیر المومنین علی علیه السلام را به چشم دیده بودند.

نماز می خواندند،کوفه همان شهری که خون بر دل اهل بیت پیامبر کرد.

همان شهری که مردمانش 12000 نامه نوشتند به حسین ،که مولای ما

اگر به شهر ما بیایی، قدومت را گرامی خواهیم داشت و لبیک گویان به

سویت خواهیم شتافت، اما چه شد؟مردمان کوفه و قتل نوه ی پیامبر؟

آری لقمه های حرام ، بی بصیرتی و غفلت، آن قدر غافلشان کرد که

صدای “هل من ناصر ینصرنی"امام زمانشان را نشنیدند.

چقدر در دلمان می گوییم وای بر کوفیان …اما نه کمی صبر کنیم،کوفه

که فقط کوفه ی سال 61 هجری نبود، هر جا می تواند کوفه باشد.

اگر صدای مولا و امام زمان خویش را نشنود، حواسمان باشد نکند

دیر شود و از یاری اماممان جا بمانیم و وقتی بفهمیم که دیگر دیر

شده باشد.خدایا یاری امان ده و شرمنده امان نکن مهربان من

نوشته ی : م . ی