«الذي خلق فسوي والذي قدر فهدي»

هنگام آفرينش، در انسان به اندازه و مقدار معيني و در همة زمينه‌ها استعداد وجود دارد كه اين استعدادها هم از نظر روحي و هم از نظر جسمي است. تمام اعضاء و جوارح به اندازه و قدر معيني خلق شده اند. تمامي سلول‌هاي مغز و سلول‌هاي عصبي، سلول هايي كه بافت و استخوان‌ها را به وجود مي‌آورند داراي حدود و اندازة معيني مي‌باشند و اين‌ها بايد مراحل رشد خود را طي كنند تا سر انجام يك انسان به مرحلة كمال خود برسد. تسويه در آية شريفه عموميت دارد و اين نكته را متذكر مي‌شود كه مسئوليت پدر و مادر در زمينه سازي براي رشد مناسب همه استعداد‌هاي روحي و جسمي فرزندان است و اگر در زمينة تعالي روحي فرزندان كوتاهي و قصوري گردد، نقصان ايجاد شده و روح بيمار مي‌گردد و چنانچه خانواده باعث اين امراض روحي گردد در نزد خداوند مؤاخذه خواهد شد
«سرچشمه انحراف جنين در رحم مادر، انحراف و عدم برخورداري زن و مرد از فرهنگ سالم است. از اين روست كه بشر دوستان حقيقي و راهنمايان عالم بشريت با تأكيد و توصية فراوان، پدران و مادران را در امر ساختمان جنين هشدار داده اند. پدر و مادر بايد شاخص‌هاي اصيل هدايت را شناخته و در پرتو قرآن مراقبت و سلامت و بكارت دل خود باشند و با كمتر بهايي آن را از دست ندهند. »
پايه‌ريزي شقاوت و سعادت در رحم مادر

چرا در روايات ملاك شقاوت و سعادت كودك را رحم مادر دانسته‌اند و از صلب پدر اسمي نبرده اند. بايد توجه داشت كه سهم مادر در ساختمان فرزند به مراتب بيشتر از پدر است. با انعقاد نطفه در رحم و پيوند اسپرماتوزونيد و تخمك، سلول اولية فرزند تكوين مي‌شود. پدر و مادر به طور مساوي سهيم هستند ولي مادر از نظر دوران حمل و تغذيه كودك در رحم، سهم بيشتري در ساخت جسم و جان فرزند به دست مي‌آورد. بچه از مادر تغذيه مي‌كند و تمام موادي را كه در ساخت خود لازم دارد از مادر مي‌گيرد به همين دليل سلامت و مرض، پاكي و ناپاكي، …. مادر در جنين اثر مستقيم مي‌گذارد.
مادر در ايام حمل از ذكر خدا، شركت در مجالس الهي،خواندن قرآن، توجه به واجبات و حفظ آرامش نبايد غفلت بورزد، زيرا در روان و مغز كودك و رشد روحي و معنوي او اثر به سزايي دارد. خود بارداري در آئين الهي نوعي عبادت و ثوابي عظيم محسوب مي‌شود.
قَالَ رسول الله ص بَلَى إِذَا حَمَلَتِ‏ الْمَرْأَةُ كَانَتْ بِمَنْزِلَةِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ الْمُجَاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ فِي سَبِيلِ اللَّه‏…
«وقتي زن حامله مي‌شود به منزله انسان روزه دار، شب بيدار براي عبادت و مجاهد به جان و مال در راه خداست»
از حضرت رسول (ص) منقول است كه:
«زن از روزي كه حامله شود تا وضع حملش مي‌شود، تا فرزند شير مي‌دهد و از شير باز مي‌گيرد مثل ثواب كسي را دارد كه در سر حد كافران مرابطه نمايد و دفع ايشان از مسلمانان كند و اگر در اين مابين بميرد ثواب شهيدان را دارد.»
اگر پدر و مادر داراي شخصيت اسلامي نباشند نمي‌توانند كار پرورش و رشد استعدادهاي فرزند خود را خوب انجام دهند. مادر بايد در حال بارداري داراي صفات جميله باشد و علاوه بر پرهيز از گناه و معصيت بر اعمال مستحب و انجام نوافل و مستحبات شرعيه مداومت داشته باشد. وقتي شما دانه‌اي را مي‌كاريد بايد از آن مواظبت كنيد كه در دل خاك نپوسد و رشد كند و جوانه بزند. فرزند هم همين طور است. از وقتي كه در رحم مادر قرار مي‌گيرد نبايد استعداد هايش از بين برود و ضايع شود.
«برگرفته از کتاب اسرار پرورش نبوغ در جنین»