از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمودند:
«همانا امام سجّاد (ع) براى مصائب پدرش، چهل سال گريه کرد که روزهايش را روزه گرفت و شب هايش را با عبادت به سر مىآورد.
هر گاه وقت افطار مى شد، خدمتکار خانه، آب و غذاى آن حضرت را مى آورد و نزد او مى نهاد و مى گفت:
«اى مولاى من بخور.»
امام سجّاد (ع) مى فرمود:
«پسر رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) گرسنه کشته شد. پسر رسول خدا (ص) تشنه کشته شد.»
اين جمله ها را پيوسته تکرار مى کرد و مى گريست تا اينکه غذايش از اشک هاى چشمش تر مى شد، و آب آشاميدنى اش با اشک چشمانش مخلوط مى شد.
حال او اين گونه بود تا به دیدار خداوند شتافت.»??
?ابن طاووس، على بن موسى، «غم نامه ی کربلا»، ترجمه اللهوف على قتلى الطفوف، تهران، نشر مطهر، چاپ اوّل، 1377، صص صص 226- 227
[شنبه 1397-06-31] [ 09:58:00 ب.ظ ]