محمد پسر عجلان مى گويد:

خدمت امام صادق عليه السلام بودم ، كه يكى از شيعيان وارد شد و سلام كرد، حضرت از او پرسيد:

برادرانت در چه حالى بودند؟

او در پاسخ ، آنان را ستود و گفت :

مردمان خوب و شايسته اى هستند.

امام عليه السلام فرمود:

رفت و آمد ثروتمندانشان با فقرا و احوال پرسى ايشان از همديگر چگونه بود؟

مرد گفت :

ارتباطشان اندك است (روابط گرمى ندارند) و زياد احوال يكديگر را جويا نمى شوند.

امام عليه السلام پرسيد:

انفاق و دستگيرى ثروتمندان با تهيدستان چگونه بود؟

مرد جواب داد:

شما از اخلاق و صفاتى مى پرسيد كه در ميان مردم كمياب است .

امام عليه السلام فرمودند:

بنابراين آنان چگونه خود را شيعه مى نامند!

شعيه حقيقى كسى است كه در راه كمك و يارى مستمندان گام بردارد و آنان را در مهر و محبت كردن فراموش نكند.(55)

55- بحار: ج 74، ص 353.