يكى از غلامان امام حسن عليه السلام خلافى را مرتكب شد. حضرت قصد داشت او را مجازات كند. غلام براى خلاصى از تنبيه ، اين آيه را خواند و گفت :

سرورم ! ((الكاظمين الغيظ.(28)))

حضرت فرمود:

- خشم خودم را فرو خوردم .

غلام گفت :

مولايم ! ((والعافين عن الناس .(29)))

حضرت فرمود:

- از گناه تو در گذشتم .

غلام در آخر گفت :

- ((والله يحب المحسنين .(30)))

حضرت فرمود: تو را آزاد كردم و دو برابر آنچه پيشتر از من مى گرفتى براى تو مقرر مى سازم !(31)

28- فرو خورندگان خشم .

29- عفو كنندگان مردم .

30- خداوند نيكوكاران را دوست دارد.

31- بحارالانوار، ج 43، ص 352