امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) فرمود:

اِنَّ اللهَ تَعالَى لَمْ يَجْعَلِ الْقُرآنَ لِزّمان دُوْنَ زمان وَلا لِناس دُوْنَ ناس فَهُوَ فِى كُلِّ زَمان جَديدٌ وَعِنْدَ كُلِّ قَوْم غَضٌّ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ(1)

………………..

ترجمه

خداوند قرآن را براى زمان خاصى قرار نداده و نه براى جمعيّت خاصى، و لذا در هر زمانى تازه و نزد هر جمعيّتى با طراوت است.

………………..

شرح كوتاه

سخن فوق را امام(عليه السلام) در پاسخ كسى فرمود كه سؤال كرده بود چرا قرآن با تكرار مطالعه و تلاوت و نشر كهنه نمى شود؟ امام با اين گفتار اشاره پرمعنايى به اين حقيقت مى كند كه قرآن مخلوق جهان ماده و افكار زودگذر و متغير بشر نيست كه گرد و غبار فرسودگى با گذشت زمان روى آن بينشيند، بلكه از علم و دانش خداوند بزرگى سرچشمه گرفته كه وجودش ازلى و ابدى است و لذا هر چه آن را بخوانند تازه تر و جالب تر است - و راستى يكى از نشانه هاى عظمت قرآن همين نشانه است.

________________________________________

1. سفينة البحار، جلد 2، صفحه 413.