1 كليات

سؤال 425. آيا در صورت فسخ عقد، احتياجى به طلاق است؟

جواب: هرگاه مرد يا زن به واسطه يكى از عيوبى كه موجب فسخ مى شود كه آن عيوب عبارتند از:

1. عيوب مرد

الف) ديوانه بودن شوهر.

ب) نداشتن آلت مردى.

ج) ناتوانى از نزديكى جنسى.

د) بيضه هاى او را كشيده باشند.

2. عيوب زن

الف) ديوانگى.

ب) بيمارى خوره.

ج) بيمارى برص (پيسى).

د) كور بودن.

هـ) شل بودن بطورى كه آشكار باشد.

و) افضا شدن.

ز) گوشت يا استخوان يا غدّه اى در او باشد كه مانع نزديكى شود.

در اين موارد اگر عقد را به هم زنند احتياجى به طلاق نيست، و همان فسخ كافى است.

سؤال 426. در صورت فسخ عقد آيا پرداخت مهريه لازم است؟

جواب: هرگاه به خاطر ناتوانى مرد از نزديكى، زن عقد را به هم زند، شوهر بايد نصف مهر او را بپردازد، ولى اگر به خاطر يكى ديگر از عيبهايى كه گفته شد، مرد يا زن عقد را به هم بزند اگر باهم نزديكى نكرده باشند چيزى بر مرد نيست و اگر كرده باشند بنابر احتياط واجب بايد تمام مهر را بپردازد

سؤال 427. آيا عيوبى كه موجب فسخ عقد ازدواج دائم است، شامل عقد موقّت نيز مى شود؟

جواب: ظاهراً شامل عقد موقّت هم مى شود.

سؤال 428. با توجه به اين كه كشور ما، در حال حاضر، در مرحله حذف بيمارى جذام است، آيا مى توان جايگزين هاى ديگرى، مثل بيمارى ايدز، يا ساير بيمارى هاى پوستى كه مُخلّ روابط زناشويى است، براى آن در نظر گرفت؟

جواب: در صورتى كه واقعاً مُخلّ رابطه زناشويى باشد، حقّ فسخ ثابت است.

سؤال 429. مواردى كه مرد حقّ فسخ دارد، مانند بيمارى برص (ويتيليگو)، نقص مادر زادى، افضاء، موانع مقاربت (مانع استخوانى، يا پرده پوستى و مانند آن) همگى امروزه با درمان قابل رفع مى باشد. حال چنانچه مردى پس از ازدواج متوجّه موارد مذكور گردد، آيا باز هم اختيار بر هم زدن عقد را دارد؟ چنانچه نياز به درمان باشد، آيا درمان و هزينه آن، بر عهده زن و خانواده اوست، يا بر عهده شوهر مى باشد؟

جواب: هر گاه به سهولت قابل معالجه باشد، و زن با هزينه خود اقدام به درمان نمايد، خيار فسخ جارى نيست.