اِذا رَأَيْتُمْ الْعَبْدَ يَتَفَقَّدُ الذُّنُوبَ مِنَ النَّاسِ ناسِياً لِذَنْبِهِ فَاعْلَمُوا اَنَّهُ قَدْ مُكِرَبِهِ(1)

………………..

ترجمه

هنگامى كه ببيند كسى در جستجوى گناه مردم و خرده گيرى بر آنهاست اما گناهان خود را فراموش كرده بدانيد كه به مجازات الهى گرفتار شده است.

………………..

شرح كوتاه

بسيارند آنهايى كه در انتقاد از ديگران بسيار جسور و نكته سنج و باريك بين هستند در حالى كه از خود بكلى بى خبرند و طبق مثل معروف خارى را در پاى ديگران مى بينند اما شاخه درختى را كه در چشمشان فرو برود نمى بينند!

اين دسته از افراد مسلّماً بر اثر غوطهور شدن در گناه و خودپسندى و خودخواهى پرده هاى غرور و بى خبرى بر چشمهايشان افكنده شده و در بيراهه ها سرگردانند. سعادتمند كسى است كه آنچه را بر ديگران عيب مى گيرد نخست از خود دور كند.

________________________________________

1. تحف العقول، صفحه 271.