از گفتار اویس است که:
به خدا سوگند درباره مرگ اندیشیدن و ترس و بیم از روز رستاخیز، براى مرد با ایمان، در دنیا جائى برای شادى باقی نمى گذارد! (سفینة البحار، 1/53.)
.
اویس می گفت: من محضر رسول خدا را درک نکرده ام ولى مطالبى بواسطه افرادى شنیده ام که آن حضرت می فرمود:
بر عمر اعتمادى نیست، براى سراى آخرت باید تدارک دید و زاد و توشه تهیه کرد.
.
اویس پس از تلاوت این آیات از سوره دخان، چنان آهی کشید، که خوف آن بود که از دنیا برود: .
وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنهَمَا لَاعِبِینَ(38)
ما آسمان و زمین و آن چه بین آنهاست، بیهوده نیافریدیم.
.
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لَکِنَّ أَکْثرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ(39)
خلق نکردیم آنها را مگر به حق و از روى حکمت؛ ولى بسیاری از مردم آگاه نیستند.
.
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ(40)
روز قیامت روز جدائى کافر و مؤ من و وعده گاه تمام خلایق است.
.
یَوْمَ لَا یُغْنىِ مَوْلىً عَن مَّوْلىً شَیْا وَ لَا هُمْ یُنصَرُونَ(41)
روزى است که هیچ دوست و یار و یاورى دوستش را از عذاب نرهاند و بى نیاز نگرداند، واحدى را یارى نکنند.
.
پس از آنکه آیات فوق را تلاوت کرد، گفت:
اى «هرم بن حیان»، آیا این موعظه ترا کافى نیست که مى بینى انسانها یکى پس از دیگرى از این جهان رخت مى بندند؟
.
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله که اشرف مخلوقات است، از این دنیاى ناپایدار رفت، پدرت از دنیا رفت، نزدیک است تو هم بمیرى، آدم و حوا مردند، ابراهیم خلیل از دنیا رفت و من و تو هم فردا از مردگانیم؛
فریفته دنیا مشو، خود را دریاب، آماده مرگ باش….
.
ناسخ التواریخ : 2/14 و اعیان الشیعه : 13/120