پ
ست اینستاگرامی سرلشکر باقری ساعتی قبل از حمله موشکی سپاه به مواضع تروریست‌های حادثه اهواز

نمونه زیبای دستگیری

یکی از دوستان شهید آیة الله سعیدی می گوید:

ما در مسجد شهید سعیدی، صندوق خیریه و کمک به محرومان داشتیم که بعد از شهادت او،این صندوق به کارش ادامه داد. روزی برای بررسی وضع نیازمندی که توصیه شده بود رفتیم، مردی را دیدیم که روی یک تخت چوبی نشسته بود و پاهایش قطع شده بود! بعد از آنکه متوجه شد ما از مسجد موسی بن جعفر علیه السلام هستیم،گفت: شما مرحوم حاج آقای سعیدی را می شناختید؟

گفتم: بلی،از شاگردان ایشان بودم. شما از کجا با ایشان آشنا بودید؟

سرش را به دیوار زد و گریه کرد و شاه را لعن و نفرین کرد نمود، آنگاه گفت: من قبلا راننده ماشین مسافر بری بودم که در یکی از شهرها تصادف کردم و در اثر آن پاهایم قطع شد و خانه نشین شدم. این خانه را که می بینی حاج آقا سعیدی برای ما درست کرده و زندگی ما را ایشان اداره می کردند، ما با هم دوست بودیم، رفیق بودیم، می رفت برای ما نام و روغن می گرفت و می آورد او واقعا آقا بود.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

مسلمانی برای مسلمانی حاجتی را برآورده نمی کند مگر اینکه خداوند تبارک و تعالی به او ندا می دهد: ثواب تو بر عهده من است و به کمتر از بهشت برای تو راضی نمی شوم.

انس گوید : روزی در محضر پیامبر اعظم ( ص ) بودیم که اشاره به طرفی کرد و فرمود : الان مردی از اهل بهشت وارد می شود . طولی نکشید که پیر مردی از آن راه رسید و در حالی که با دست راست آب وضوی خویش را خشک می کرد و به انگشت دست چپ ، نعلین خویش را آویخته بود .

او پیش آمد و سلام کرد . فردای آن روز ، همچنین روز سوم پیامبر ( ص ) بهشتی بودن او را تکرار کرد . عبد الله بن عمر بن عاص ، هر سه روز در مجلس بود ، تصمیم گرفت با پیر مرد تماس بگیرد و ببیند که چه صفتی دارد ؟ روز بعد دنبال او آمد و به خانه پیر مرد رسید و گفت : از پدرم قهر کرده ام و قسم یاد نموده ام که سه شبانه روز به خانه نروم . اگر موافقت کنید به منزل شما بیایم او قبول کرد عبد الله می گوید سه شب خانه اش بودم ندیم عبادت خاصی انجام دهد .

فقط موقع پهلو به پهلو شدن ذکر خدا می گفت و نماز صبح ر ا می خواند و جز حرف خوب از او چیزی نشنیدم . بعد از سه روز آن پیر مرد نزدم خیلی کوچک جلوه کرد و وقت خداحافظی به او گفتم : با پدرم قهر نکرده بدم بلکه می خواستم ببینم چه عملی داری ،

که پیامبر ( ص ) فرمود : تو از اهل بهشت هستی ؟ ولی من چیز خاصی از تو ندیدم چون چند قدم رفت پیر مرد گفت : ای پسر اعمال ظاهری مرا دیدی من در باطن نه کینه کسی را به دل دارم و نه حسد به کسی برده ام . عبد الله گفت : همین دو صفت خیلی مهم است که مشمول اعطاف الهی و بهشت شده ای .

منبع : مجموعه ورام  ، ج 1 ، ص 126

آدم وقتي بگويد ما پيرو اهل بيتيم سند «اني تاركٌ فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي» گويا است

 اما اگر جريان تشيع باشد مطلب همان مطلب است ولي غائله دارد وهابيت را تحريک ميکند

زيارت عاشورا را به همراه دارد آن صد لعن را دارد آن مشكلات را دارد

 در سورهٴ مباركهٴ «انعام» فرمود كه اين بتها را فحش ندهيد ﴿وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّوا اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ﴾

شما اگر منطقي داريد كه داريد توحيد را منتشر كنيد

 بخواهيد بتها را فحش بدهيد خب آنها هم ـ معاذ الله ـ برمي‌گردند معبود شما را فحش مي‌دهند

 اين بيان نشانه آن است كه دارند تولي و تبري را هدايت مي‌كنند كه انسان چگونه تولي و تبري داشته باشد در داخله خودش روزي يك زيارت عاشورا مي‌خواند آن تولي و تبري را هم مخصوصاً دارد اما در فضاي عمومي شما اگر بخواهيد روزي صدبار لعن بكني خب او كه آرام نمي‌نشيند كه فرمود: ﴿ فَيَسُبُّوا اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ﴾ شما اگر بت را فحش بگويي او ـ معاذ الله ـ الله را بد مي‌گويد اين صريح سورهٴ مباركهٴ «انعام» است

 ﴿وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّوا﴾ آنها ﴿اللّه﴾ را ﴿ بِغَيْرِ عِلْمٍ﴾ بنابراين ما اول بايد جهان را كه ارتباط با آنها داريم با انسانيت انسانش معنا كنيم كه انسان يعني چه بعد مسئله اسلام بعد مسئله اهل بيت.

منبع:   http://portal.esra.ir 

سالها رفت و دلم در تب و تاب است هنوز
نقش مستورى من نقش بر آب است هنوز
به طرب حمل مکن سرخى رویم که ز هجر
قلب آکنده ز غم دیده پر آب است هنوز
من کجا؟ یار کجا؟ طالع بیدار کجا
من اسیر غم او، بخت به خواب است هنوز
دامنش گیرم اگر لطف خدا یار شود
لیک افسوس که این قصه سراب است هنوز
سخت من طالب دیدار و تو غایب ز نظر
ز آتش هجر تو این قلب کباب است هنوز
همچو یک قطره آبیم به دریاى جهان
زندگى زودگذر، همچو حباب است هنوز
«ناصر» از عشق تو آموخت سخن گفتن را
زین سبب گفته او گوهر ناب است هنوز

http://makarem.ir

خوشا به حال کسانی که همنشین با اولیاء الله ، با خدا و همنشین ملکوت الهی هستند…

همواره سعی کن گوش به ندایی ده که آن ، تو را بالا کشد. هر حرف که تو را بالا کشد ، آسمانی است و هر حرف که تو را پائین کشد ، آن حرف خاکی است … سعی کنید با نامحرم تماس نداشته باشد ، چه زن باشد و چه مرد. پرسیدم: آیا مرد هم نامحرم می شود؟

فرمود : هر کس با خدا انس نداشته باشد نامحرم است.

در محضر استاد ، حسن زاده آملی ، صص 75-83

 الگوی ساده زیستی

علقمه گويند: بر على (ع) وارد شديم در پيش آن حضرت طبقى بافته شده از ليف خرما بود، در ميان طبق دو گرده نان جوين مشاهده كرديم، نخاله آرد جو بر روى نان‏ها آشكارا ديده مى‏شد، على نان را برداشت و بر روى زانوى خود گذاشت تا آن را بشكند . آن گاه با نمك ميل فرمود . به كنيزى كه نامش فضه بود گفتم چه مى‏شد اگر نخاله اين آرد را براى على (ع) مى‏گرفتى؟ در اين هنگام اميرالمؤمنين (ع) تبسم نموده فرمود: من خودم دستور داده‏ام نخاله‏اش را نگيرد . گفتم براى چه يا على؟ ! فرمود: زيرا اين طور نفس بهتر ذليل مى‏شود و مؤمنان به من پيروى خواهند كرد تا وقتى كه به اصحاب ملحق شوم .

(انوار نعمانيه، ص‏18)

امام هادي عليه السلام و نجات جان يونس نقاش

روزي يونس نقاش با دل ترسان و مضطرب نزد امام هادي عليه السلام رفت و گفت:
«اي سيد من، تو را درباره خانواده ام سفارش به نيکي مي‌کنم.»
امام فرمود:«چه خبر شده؟»
يونس گفت:«تصميم گرفتم از اين جا بروم.»
امام هادي عليه السلام در حالي که تبسمي بر لب داشت فرمود:«چرا؟»
يونس گفت:«موسي بن بغا (يکي از مقامات حکومت بني عباس) نگيني به من سپرد که بسيار ارزشمند و قيمتي است و از من خواست روي آن نقشي حک کنم. موقع کار اين نگين دو نيم شد. فردا قرار است آن را تحويل بدهم و در اين صورت يا هزار تازيانه مي خورم يا مرا مي کشند.»
حضرت هادي عليه السلام فرمود:«به منزلت برگرد. تا فردا جز خير چيزي نخواهد بود.»
فردا يونس دوباره ترسان و لرزان خدمت امام هادي عليه السلام رسيد و اظهار داشت:«مامور آمده و نگين را مي خواهد.»
امام فرمود:«برگرد که جز خير نخواهي ديد.»
يونس پرسيد:«اي آقاي من، به او چه بگويم؟»
امام تبسمي کرد و فرمود:«برگرد و به آنچه به تو مي گويد گوش بده. جز خير نخواهد بود.» يونس رفت و پس از مدتي با لبان خندان بازگشت. به امام گفت:«اي سيد من! مامور مي‌گويد کنيزانم با هم مزاح دارند. آيا مي‌تواني اين نگين را دو نيمه کني تا ما نيز تو را بي‌نياز کنيم؟»
امام هادي عليه السلام خوشنود شد و رو به آسمان عرض کرد:«خدايا حمد از آن توست که ما را از آن گروهي قرار دادي که تو را ستايش کنند.»