با توجه به این كه فراگیر شدن ظلم و جور در جهان از نشانه هاى ظهور است پس چرا مردم را براى زمینه سازى ظهور دعوت به صلح و ترك ظلم و گناه مى كنند؟
درباره مُصلح غیبى جهان، حضرت مهدى(عج) بیش از سه هزار روایت را شیعه و سنى از پیامبر عالى قدر اسلام صلى الله علیه و آله و پیشوایان الهى نقل كرده اند و این سؤال هم همیشه در ذهن افراد بود كه ما در پاسخ به آن مى گوییم:
اول: باید توجه كرد كه شرط ظهور امام زمان(عج)، هرگز منحصر به گسترش فساد در اجتماع انسانى نیست، بلكه هر گاه مردم دنیا از نظر رشد فكرى و كمال هاى روحى به حدى برسند كه بتوانند ارزش وجود امام را درك كرده و شایسته رهبرى ایشان شوند، در این صورت حضرت بدون هیچ قید و شرطى ظهور مى كند.
ناگفته نماند كه در كتاب هاى عقاید و مذاهب به گونه اى گسترده بحث و بررسى شده كه مانع اساسى براى غیبت امام، اخلاق و روحیات و آماده نبودن جامعه انسانى براى ظهور و حكومت آن حضرت است و اگر این مانع برطرف شود، دوران غیبت او هم سپرى مى شود.
براى نمونه دانشمند بزرگ و فیلسوف عالى مقام اسلام، مرحوم خواجه نصیرالدین طوسى در كتاب تجریدالاعتقاد در این باره سه جمله كوتاه اما پر معنا آورده است:
1. وجوده لطف: وجود امام معصوم - خواه آشكار و یا پنهان - براى جامعه انسانى نعمت معنوى و وسیله اطاعت الهى است و رابط میان خداوند و مردم.
2. و تصرفه لطف آخر: هرگاه امام از پرده غیبت بیرون آید و به راهنمایى ظاهرى بپردازد و زمام امور را به دست گیرد، خود نعمت دیگرى است، در این زمان نه تنها یك گروه، بلكه تمام جامعه انسانى از وجود او - كه ظهور عدل و داد، و مجرى دستورهاى آسمانى و احكام الهى است - بهره مى برند.
3. و عدمه منا: علت حضور نداشتن ایشان براى موانعى است كه خود مردم بر سر راهش به وجود آورده اند و اگر خود مردم براى حكومت واحد جهانى - آن هم بر پایه فضیلت و اخلاق و عدل و داد و رعایت حقوق و احكام اسلامى - آمادگى پیدا كنند، به یقیین او ظهور مى كند و هیچ گاه از ناحیه خداوند كوتاهى در ابراز لطف نبوده، بلكه این خود مردمند كه ظهور حكومت حقه الهى را به تأخیر انداخته.175 بنابراین، توسعه فساد و گسترش آلودگى، شرط منحصر ظهور امام نیست، بلكه راه نزدیك تر، همان پیدایش لیاقت و شایستگى در مردم است.
دوم: گسترش فساد و آلودگى جامعه بشرى هدف اصلى نیست، بلكه زمینه را براى ظهور حضرت و اصلاح جامعه انسانى فراهم مى كند؛ زیرا هنگامى كه زمین پر از ظلم و و جور و تبعیض و فساد شد و تجربه هاى گوناگون از ناتوانى مردم و قوانین در برقرارى عدالت اجتماعى حكایت كرد، در این هنگام، آمادگى فكرى كامل براى پذیرش برنامه یك رهبر الهى با یك انقلاب برتر و نوین پیدا مى شود تا به تمام نابسامانى ها خاتمه دهد! اصولاً هیچ نهضت اصلاحى بدون یك زمینه فكرى قبلى انجام نمى گیرد و اصل «عرضه و تقاضا» كه یك اصل اقتصادى است، یك اصل اجتماعى نیز مى باشد و تا درخواستى در مردم نباشد، عرضه هر نوع كالاى معنوى و مادى بى ارزش و بى ثمر خواهد بود.
سوم: از همه اینها گذشته، اگر ما به گسترش فساد كمك كنیم، از كسانى خواهیم بود كه انقلاب حضرت مهدى(عج) براى درهم كوبیدن آنها صورت مى گیرد و در برابر، اگر در صدد اصلاح جامعه برآییم، از كسانى هستیم كه در ارتش انقلابى او همكارى مى كنند؛ بنابراین به فرض این كه با كمك كردن به گسترش فساد و ظلم، ظهور حضرت را به پیش اندازیم، وضع خود را به یقین به خطر انداخته ایم. مگر نه این كه مصلح جهانى براى كوتاه كردن دست فاسدان و بر چیدن بساط ظلم و فساد قیام مى كند؟ در این حال ما چگونه مى توانیم با گسترش فساد و آلودگى و انحراف از انقلاب جهانى و نورانیش بهره مند شویم؟!
بنابراین، سكوت در برابر فساد و كمك به توسعه آن براى ظهور امام عصر(عج) صحیح نیست. شاید این اشكال و مغالطه كارى بیشتر از ناحیه كسانى است كه مى خواهند از زیر بار مسئولیت ها فرار، و یا در برابر هر آلودگى و شهوت رانى آزاد باشند.

منبع : porseman.org