#اخلاقی♤تربیتی
چند مسأله درباره قطع رَحِم‏

مسئله 159- قطع رحم «یعنى بریدن از خویشان» یکى از گناهان کبیره در اسلام است و قرآن شریف کراراً قاطع رحم را لعن فرموده است: «اولئِکَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّار»[1] «براى آنان لعنت و بدى سراى آخرت مى‏باشد.»
مسئله 160- معناى صلۀ رحم این است که باید کارى نکند که وابستگان و خویشان را ناراحت کند و تا مى‏تواند به آنها خدمت کند، ولى رفت و آمد با آنها مخصوصاً اگر موجب مزاحمت براى خود و آنها باشد لازم نیست.
مسئله 161- رحم یک معناى عرفى است که عبارت است از خویشان نزدیک نظیر پدر و مادر، جد و جده، اولاد و نوه، برادر و برادرزاده، خواهر و خواهرزاده، عمه و عمه‏زاده، عمو و عموزاده، خاله و خاله‏زاده، دایى و دایى‏زاده، و امّا خویشان سببى نظیر زن و شوهر و داماد و پدر زن و مادر زن و پدر و مادر شوهر گرچه رحم واقعى نیستند و احکام رحم را ندارند، ولى چون عرفاً آنان نیز رحم محسوب مى‏شوند، احکام قطع رحم را شامل آنها نمودن بسیار به‏جاست و از این جهت به آنان خویشان سببى مى‏گویند، چنان که نظیر خواهر و برادر را خویشان نسبى مى‏گویند.
مسئله 162- اقسامى که براى عاق پدر و مادر گفته شد تماماً در قطع رحم نیز مى‏آید، بنابراین انفاق بر آنها اگر فقیر باشند لازم است اگرچه آنان واجب النّفقه نیستند، ولى ترک انفاق در صورت قدرت و فقر آنان، قطع رحم محسوب مى‏شود، چنان که تضییع حقّ آنها و بردن آبروى آنان و تندى و پرخاشگرى با آنها قطع رحم است، علاوه بر اینکه گناه حقّ النّاس و اهانت به دیگران را نیز دارد.
مسئله 163- اگر خویشان اهل معصیت باشند، در صورتى که صلۀ رحم کمک در معصیت آنها نشود، باید قطع رحم نکند و در صورت امکان باید آنها را امر به معروف و نهى از منکر نماید.
مسئله 164- اگر خویشان قطع رحم کنند، انسان نمى‏تواند قطع رحم کند، مگر اینکه در صلۀ رحم مفسده‏اى نظیر ذلّت او باشد.
مسئله 165- اگر کسى قطع رحم نموده است و بخواهد توبه کند، باید علاوه بر توبه و طلب بخشش از خداوند متعال، در صورت امکان رضایت کسى را که با او قطع رحم نموده است فراهم سازد و از شرائط توبۀ قطع رحم، صلۀ رحم است.


پی نوشت :
[1]. رعد، 25.
آیت الله حسین مظاهری ، رساله توضیح المسائل- اخلاق / قطع رحم صفحه 418