مردى نزد اميرالمؤمنين عليه السلام آمد و بدان حضرت عرض كرد كه : بلال با فلانى مناظره مى كند و الفاظ وى ملحون است و آن كس عبادتش معرب و صحيح است به بلال مى خندد.
امام فرمودند: بنده خدا! اعراب و تقويم كلام براى تقويم و تهذيب اعمال است ، آن كس را اگر افعال او نادرست باشد اعراب كلامش سودى ندهد، و بلال را كه به درستى آراسته است لحن الفاظش زيانى نرساند .
آرى ! با الفاظ بازى كرد و عبارت پردازى كردن حرفى است و دل آگاه و سوز و گداز داشتن و با حسن مطلق به سر بردن امرى ديگر است . و چه بسا ارباب مقال و سرگرم به قبل و قال و انباشته از اصطلاحات كه دل مرده افسرده دارند، همانطور كه در دفتر دل ثبت است : (488)
گمانت اين كه به خرج عبارت
به كر و فر و ايماء و اشارت
سوار رفرفستى و براقى
ورم كردى و پندارى كه چاقى
[چهارشنبه 1395-06-31] [ 11:14:00 ب.ظ ]
