اين كلام سيد الاوصياء اميرالمؤمنين على عليه السلام است :

ما عبدتك خوفا من نازك ، و لا طعاما فى جنتك ، بل وجدتك اهلا للعباده فعبدتك ؛ تو را از بيم آتش و به اميد بهشت پرستش نمى كنم ، بلكه تو را شايسته پرستش يافتم و پرستش مى كنم . به قول شيخ بهائى در نان حلوا:

نان و حلوا چيست اى نيكو سرشت

اين عبادتها تو بهر بهشت

نزد اهل دين بود دين كاستن

در عبادت مرزد از حق خواستن

رو حديث ما عبدتك اى فقير

از كلام شاه مردان يادگير

چشم بر اجر عمل از كورى است

طاعت از بهر عمل مزدورى است

و در نهج البلاغه آمده است كه : ان قوما عبدوا الله وغبه قبلك عباده التجار و ان قوما عبدوا الله وهبه ، فتلك عباده العبيد و ان قوما عبدوا الله شكرا، فتلك عباده الاحرار .

احرار از بندگى لذت مى برند، از سبحان ربى الاعلى و بحمده گفتن لذت مى برند، از خلوتها و وحدتهاى شان لذت مى برند، از فكرها و توجه ها و سير و سلوك معنى و از شهوت عرفانى و ذوقى و وجدانى شان لذت مى برند.(361)