قال الامام الرّضا - علیه السلام - : أوَّلُ ما یُحاسَبُ الْعَبْدُ عَلَیْهِ، الصَّلاهُ فَإنْ صَحَّتْ لَهُ الصَّلاهُ صَحَّ ماسِواها، وَ إنْ رُدَّتْ رُدَّ ماسِواها.

«مستدرك الوسائل، ج 3، ص 25، ح 4»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: اوّلین عملی كه از انسان مورد محاسبه و بررسی قرار می گیرد نماز است، چنانچه صحیح و مقبول واقع شود، بقیه اعمال و عبادات نیز قبول می گردد وگرنه مردود خواهد شد.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : لَتَأمُرُنَّ بِالْمَعْرُوفِ، وَلَتَنْهُنَّ عَنِ الْمُنْكَرِ، اَوْلَیَسْتَعْمِلَنَّ عَلَیْكُمْ شِرارُكُمْ،

فَیَدْعُو خِیارُكُمْ فَلا یُسْتَجابُ لَهُمْ.

«الدّرّه الباهره، ص 38»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: باید هر یك از شماها امر به معروف و نهی از منكر نمائید، وگرنه شرورترین افراد بر شما تسلّط یافته و آنچه كه خوبانِ شما، دعا و نفرین كنند مستجاب نخواهد شد.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : المَرَضُ لِلْمُؤْمِنِ تَطْهیرٌ وَ رَحْمَهٌ وَلِلْكافِرِ تَعْذیبٌ وَ لَعْنَهٌ، وَ إنَّ الْمَرَضَ لا یَزالُ بِالْمُؤْمِنِ حَتّی لا یَكُونَ عَلَیْهِ ذَنْبٌ.

«بحارالأنوار، ج 78، ص 183، ح 35»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: مریضی، برای مؤمن سبب رحمت و آمرزش گناهانش می باشد و برای كافر عذاب و لعنت خواهد بود. سپس افزود: مریضی، همیشه همراه مؤمن است تا آن كه از گناهانش چیزی باقی نماند و پس از مرگ آسوده و راحت باشد.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : إنَّما یُرادُ مِنَ الاْمامِ قِسْطُهُ وَ عَدْلُهُ، إذا قالَ صَدَقَ، وَ إذا حَكَمَ عَدَلَ، وَ إذا وَعَدَ أنْجَزَ.

«الدّرّه الباهره، ص 37»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: همانا از امام و راهنمای جامعه، مساوات و عدالت خواسته شده است كه در سخنان صادق، در قضاوت ها عادل و نسبت به وعده هایش وفا نماید.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : لا یُجْمَعُ الْمالُ إلاّ بِخَمْسِ خِصال: بِبُخْل شَدید، وَ أمَل طَویل، وَ حِرص غالِب، وَ قَطیعَهِ الرَّحِمِ، وَ إیثارِ الدُّنْیا عَلَی الْآخِرَهِ.

«وسائل الشّیعه، ج 21، ص 561، ح 27873»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: ثروت، انباشته نمی گردد مگر با یكی از پنج خصلت: بخیل بودن، آرزوی طول و دراز داشتن، حریص بر دنیا بودن، قطع صله رحم كردن، آخرت را فدای دنیا كردن.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : لَوْ أنَّ النّاسَ قَصَّرَوا فِی الطَّعامِ، لاَسْتَقامَتْ أبْدانُهُمْ.

«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 155، ح 30»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: چنانچه مردم

خوراك خویش را كم كنند و پرخوری ننمایند، بدن های آن ها دچار امراض مختلف نمی شود.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : مَنْ خَرَجَ فی حاجَه وَ مَسَحَ وَجْهَهُ بِماءِالْوَرْدِ لَمْ یَرْهَقْ وَجْهُهُ قَتَرٌ وَلا ذِلَّهٌ.

«مصادقه الإخوان شیخ صدوق، ص 52، ح 1»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: هركس هنگام خروج از منزل برای حوایج زندگی خود، صورت خویش را با گلاب خوشبو و معطّر نماید، دچار ذلّت و خواری نخواهد شد.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : إنَّ فِی الْهِنْدِباءِ شِفاءٌ مِنْ ألْفِ داء، ما مِنْ داء فی جَوْفِ الاْنْسانِ إلاّ قَمَعهُ الْهِنْدِباءُ.

«وسائل الشّیعه، ج 25، ص 183، ح 31693»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: گیاه كاسنی شفای هزار نوع درد و مرض است، كاسنی هر نوع مرضی را در درون انسان ریشه كن می نماید.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : السَّخیُّ یَأكُلُ طَعامَ النّاسِ لِیَأكُلُوا مِنْ طَعامِهِ، وَالْبَخیلُ لا یَأكُلُ طَعامَ النّاسِ لِكَیْلا یَأكُلُوا مِنْ طَعامِهِ.

«مستدرك الوسائل، ج 15، ص 358، ح 8»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: افراد سخاوتمند از خوراك دیگران استفاده می كنند تا دیگران هم از امكانات ایشان بهره گیرند و استفاده كنند; ولیكن افراد بخیل از غذای دیگران نمی خورند تا آن ها هم

از غذای ایشان نخورند.

قال الامام الرّضا - علیه السلام - : مابَعَثَ اللهُ نَبیّاً إلاّ بِتَحْریمِ الْخَمْرِ، وَ أنْ یُقِرَّ بِأنَّ اللهَ یَفْعَلُ ما یَشاءُ.

«بحارالأنوار، ج 4، ص 97، ح 3»

امام رضا- علیه السلام - فرمود: خداوند هیچ پیغمبری را نفرستاده مگر آن كه در شریعت او شراب و مُسكرات حرام بوده است، همچنین هر یك از پیامبران معتقد بودند كه خداوند هر آنچه را اراده كند انجام می دهد.