(24) قوله عليه السلام فى التفكر فيما يودع الصدر

عجبت لمن يتفكر فى ماءكوله ، كيف ، لايتفكر فى معقوله ، فيجنب بطنه ما يوذيه ، و يودع صدره ، ما يرديه

(24) سخن آن حضرت در مورد تفكر در منبع اخذ علم

تعجب ميكنم از كسى كه در مورد غذاهاى خود مى انديشد، چگونه در علومى كه فرا مى گيرد، تفكر نمى نمايد، تا شكم خود را از غذاهاى آزار دهنده ، دور دارد، و سينه اش را از آن چه او را هلاك مى گرداند، باز دارد.

(23) قوله عليه السلام فى فضل المشورة

ما تشاور قوم الا هدوا الى رشدهم

(23) سخن آن حضرت در فضيلت مشورت

هيچ گروهى مشورت نكرد، جز آن كه به راه هدايت خود راهنمايى شدند.

(22) قوله عليه السلام لصغار قومه ثىفضل تعلم العلم

انكم صغار قوم ، و يوشك ان تكونوا، كبار قوم اخرين ، فتعلموا العلم ، فمن لم يستطيع منكم ان يحفظة فليكتبه وليضعه فى بيته

(22) سخن آن حضرت براى كودكان خاندانش ، در مورد ارزش دانش اندوزى

به درستيكه شما كودكان اين خاندان هستيد، و به زودى بزرگان و خاندان ديگرى مى گرديد، دانش بياموزيد، هر كدام از شما كه قادر به حفظ مطالب نيست آن ها را بنويسد و در خانه اش قرار دهد.

فصل چهارم : گزيده اى از گفتار آن حضرت

(21) قوله عليه السلام فى فضل التعليم و التعلم

علم الناس علمك ، و تعلم علم غيرك ، فتكون قد اتقنت علمك ، و علمت ما لم تعلم

(21) سخن آن حضرت در فضيلت تعليم و تعلم

علمت را به مردم بياموز، و از دانش ، ديگرن بهره گير، تا علمت را استحكام بخشى ، و آن چه نمى دانى را بياموزى .

(20) قوله عليه السلام فى ذم الحرص و الطمع

اجعل ما طلبت من الدنيا، فلن تظفر به بمنزلة ما لم يخطر ببالك

(20) سخن آن حضرت در مذمت حرص و طمع

آنچه از امور دنيا كه خواستار آن بوده ، و بدان دست نمى يابى را همانند چيزى قرار ده كه به فكرت خطور نكرده است .

(19) قوله عليه السلام فى ذم الحسد

ما راءيت ظالما اشبه بمظلوم من حاسد

(19) سخن آن حضرت در مذمت حسد

جز شخص حسود، ظالمى را شبيه به مظلوم نديدم .

(18) قوله عليه السلام فى وصف البخل

البخل ان يرى الرجل ما انفقه ، تلفا، و ما امسكه ، شرفا

(18) سخن آن حضرت در توصيف بخل

بخل آن است كه آن چه انفاق كرده است ، را تلف شده و آنچه ذخيره ساخته را براى خود شرافت بداند.

(17) قوله عليه السلام فى ذم الكبر و الحرص و الحسد

هلاك الناس فى ثلاث : الكبر و الحص و الحسد، فالكبر هلاك الدين و به لعن ابليس ، و الحرص عدو النفس ، و به اخرج ادم من الجنة ، و الحسد رائد السوء و منه قتل قابيل هابيل

(17) سخن آن حضرت در مذمت تكبر و حرص و حسد

هلاكت مردم در سه امر است : تكبر و حرص و حسد، تكبر نابودى ، دين را در برداشته و به سبب آن ابليس از درگاه ، رحمت الهى ، دور شد، و حرص ‍ دشمن انسان بوده ، و به سبب آن آدم از بهشت ، اخراج گرديده ، و حسد پيشواى بدى بوده ، و به سبب آن قابيل هابيل را كشت .

(16) قوله عليه السلام فى السماح

السماح ، البذل ء السراء والضراء

(16) سخن آن حضرت در بخشش

بخشش ، اعطاء، در حالت گشايش ، و سختى است .

(15) قوله عليه السلام فى الحلم

الحلم كظم الغيظ و ملك النفس

(15) سخن آن حضرت در مورد حلم وبردبارى

حلم و بردبارى ، فرو بردن ، خشم و تسلط بر نفس مى باشد.