اصحاب كساء در مباهله فقط فاطمه و پدر او شوهر او و دو فرزند او حسن و حسين بودن و احدى با آنها همراه نبود.

هيچ كس مدعى نشد كه جز پيامبر و حضرت وصى ، امام اميرالمؤمنين على و كفو وى فاطمه و دو فرزند ايشان حسن و حسين شخص ديگرى در مباهله داخل بوده است . بدون شك مدعى شخص ديگر بر خدا و رسولش دروغ بسته است .

الحمد لله الذى جعلنا من المتمسكين بولايتهم ؛

ستايش خداى را كه ما را از متمسكان به ولايت ايشان قرار داده (314) است .

در كافى از ابوالحسن امام موسى بن جعفر عليه السلام روايت شده كه فرموده : در حالى كه رسول خدا صلى الله عليه وآله نشسته بود فرشته اى با بيست و چهار صورت داخل شد عرضه داشت : اى محمد !خداى عز و جل مرا فرستاد تا نور را با نور تزويج كنم .

فرمود: چه كسى را به چه كسى ؟

عرضه داشت : فاطمه را با على … ازدواج بايد با كفو انجام شود، غير معصوم نمى توان بر زن معصوم استيلاء داشته باشد. پس بفهم .(313)

آيه مباهله يعنى اين سخن حق تعالى : به (نصارى ) بگو پيامير ما و شما فرزندان و زنان و نفوس خود را بخوانيم تا با هم مباهله كنيم .

اين آيه دلالت مى كند كه فاطمه معصومه ام اليها و ام الائمه بر همه زنان برترى دارد، چنانكه بر نهايت برترى و علو درجه حضرت وصى امام على عليه السلام دلالت مى كند؛ زيرا خداى تعالى او را نفس پيامبرش خاتم و آقاى انبياء قرار داد و نمى توان گفت هر دو يك شخص اند، پس جز اين نيست كه مراد از آن مساوى بودن حضرت على با آن حضرت است ، جز در شاءن نبوت و چون رسول خدا صلى الله عليه وآله افضل مردم است ، پس ‍ على كه مساوى با افضل مردم است ، افضل از همه است . (312)

عترت معصوم اند و حضرت وصى على عليه السلام كه سر سلسله عترت است معصوم است و در ميان صحابه پيامبر تنها او معصوم بود، نه ديگران !(311)

انسان به فعليت رسيده مظهر عقل كل و نفس كل است ؛ لذا از مشايخ علم ماءثور است كه امير المؤمنين على عليه السلام مظهر عقل كل است و سيده نساء عالمين ، فاطمه عليهم السلام ، مظهر نفس كل .(310)

مولا امير المؤمنين على عليه السلام در خطبه البيان (308)مى فرمايد:

من آدم اولم ، من نوح اولم .

من آيت و نشانه خداوندم .

من حقيقت اسرار الهى ام .

من پديد آورنده برگ گياهانم .

من به بار آورنده ميوه درختانم .

من جارى كننده رود خانه هايم …

من همان نورى هستم كه حضرت موسى عليه السلام در كوه طور از او هدايت گرفت .

من صاحب صور اسرافيلم (كه در قيامت مردگان را زنده مى كند)

من بيرون آورنده مردگان از قبرم .

من صاحب روز قيامت ام .

من همراه نوح و نجات دهنده اويم .

من همراه ايوب در بلاها و شفا دهنده اويم .

من همان كسى ام كه آسمانها را با دستور خدايم برافراشتم … (309)

پيامبر گرامى اسلام به على بن ابى طالب فرمودند: يا على !من شهر حكمتم و آن بهشت است ، و تو اى على !در آن شهر (بهشت ) هستى .

پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله جعفر و جامعه را بر اميرالمؤمنين عليه السلام املاء فرمود و در اين دو علم همه علوم گذشته و آينده وجود داشته و تمام حوادث عالم تا انقراض جهان به طريق علم حروف در آن دو وجود دارد و اين دو كتاب نزد تمام ائمه عليهم السلام وجود داشته است .(307)

قرآن ، حضرت عيسى (ع ) و مادرش مريم عليها السلام را كلمه ناميده است ، ائمه ما عليهم السلام خودشان را كلمات ناميدند و امام امير المؤمنين عليه السلام به روايت ديگر امام صادق (ع ) ، صورت انسانى را كتاب ناميده اند و انسان كامل را ميزان قسط و صراط مستقيم و كلام الله ناطق گفته اند.(306)

خطبه اى منسوب به امير المؤمنين امام على (ع ) است كه چند صفحه است و از اول تا آخر يك حرف الف به كار برده نشده است :

قيل اجتمع اصحاب محمد (ص ) فنذكروا اى الحروف ادخل فى الكلام ؟ واجمعوا ان الالف دخولا من سائر الحروف ، فقال امير المؤمنين عليه السلام و خطب بديهه هذه الخطبه المونقه و هى : حمدت من عظمت منته ، و سبغت نعمته ، و سبقت غضبه رحمته ؛

يعنى : گويند چند از ياران پيامبر گرد آمده بودند و سخن به ميان آمد كه كدام حرف در گفتار بيشتر به كار مى رود؟

همگى گفتند: خرف الف .

پس امام على (ع ) برخاست و اين خطبه شگفت بى الف را بى انديشه بگفت .

من از مفصل اين نكته مجملى گفتم

تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل .(305)