با یکی از دوستهام سوار تاکسی شدیم. موقع پیاده شدن دوستم به راننده تاکسی گفت: ممنون آقا، واقعا که رانندگی شما عالیه!
راننده با تعجب گفت: جدی میگی یا اینکه داری منو دست میندازی؟!
دوستم گفت: نه جدی گفتم. خونسردی شما موقع رانندگی در این خیابونهای شلوغ قابل تحسینه. شما خیلی خوب رانندگی میکنین و قوانین را هم رعایت میکنین!
راننده لبخند رضایت بخشی زد و دور شد.
از دوستم پرسیدم : موضوع چی بود؟!
گفت سعی دارم ” انرژی مثبت ” را به مردم شهر هدیه کنم! با صحبتهای من اون راننده تاکسی، روز خوشی را پیش رو خواهد داشت. رفتارش با مسافرهاش خوبتر از قبل خواهد بود، مسافرها هم از رفتار خوب راننده انرژی میگیرن و رفتارشون با زیر دستها، فروشندگان، همکاران و اعضای خونواده خوب خواهد بود. به همین ترتیب خوش نیتی و خوش خلقی میون حداقل هزارنفر پخش میشه. من هر روز با افراد زیادی روبرو میشم. اگه بتونم فقط سه نفر رو خوشحال کنم، روی رفتار سه هزار نفر تاثیر گذاشته ام .
گفتن اون جمله ها به راننده تاکسی هیچ زحمتی نداشت. اگه با راننده دیگه ای هم برخورد کنم اون رو هم خوشحال خواهم کرد. خوشحال کردن مردم یک شهر کار ساده ای نیست اما اگه بتونیم چند نفر را خوشحال کنیم کار بزرگی انجام دادیم. روح زندگی ما همین عشقه. در صورتیکه بعضی از ما با یک ادبیات ناپسند در پی فرصتیم که همدیگه را تحقیر کنیم:
وااای چقدرر چاق شدی!
موهای سفیدتم که کم کم در اومد!
اینهمه کار میکنی برای اینقدرر در آمد؟!
تو واقعاً فکر میکنی در این امتحان قبول میشی؟!
و….
این جمله ها و امثال اون کاملاً مخرب نیروی عشقند و عشق را از رابطه ها گریزان میکنن. اگه بتونیم زیبایی رو تو نگاه خودمون جای بدیم اصولاً عشقه که از وجود ما ساطع میشه.
بیاییم جریان عشق را تو زندگیمون جاری کنیم.
موضوعات: امام حسن مجتبی علیه السلام
لینک ثابت
[ 07:07:00 ب.ظ ]
