احد پسر حدید می گوید: در راه حجّ، راهزنان به کاروان ما حمله کردند. وقتی وارد مدینه شدم، امام جواد علیه السلام را دیدم. امام مرا به منزلش دعوت کرد و من ماجرای راهزنی قافله خود را را برایش بازگو کردم.
امام جواد علیه السلام دستور داد به من جامه ای و مقداری پول دادند. آن گاه به من فرمود: این دینارها را، به اندازه ای که راهزنان از هر کس سرقت کرده اند، در میان همسفرانت تقسیم کن.
من دینارها را تقسیم کردم؛ به هر کس دقیقاً همان اندازه رسید که از دست داده بود، نه کمتر نه بیشتر.
منابع:
بحار الانوار، ج 50، ص 44، ح 13.

میزان قرار دادن وجدان اخلاقی
امام علی(علیه السلام) به جوانان توصیه نمودند که، میزان قرار دادن وجدان اخلاقی در معاشرت اجتماعی است. آن حضرت خطاب به فرزندش چنین می فرمایند:
«یا بنی اجعل نفسک میزانا فیما بینک و بین غیرک»
پسرم، خود را معیار و مقیاس قضاوت بین خود و دیگران قرار ده.
.
نادیده گرفتن این اصل مهم اخلاقی نتیجه ای جز تیرگی روابط دوستانه نخواهد داشت.
————–
تجربه اندوزی
استفاده از تجارب دیگران از جمله مواردی است که در وصایای امام علی(علیه السلام) دیده می شود.
آن حضرت می فرمایند:
«اعرض علیه اخبار الماضین و ذکره بما اصاب من کان قبلک من الاولین و سر فی دیارهم و آثارهم فانظر فیما فعلوا و عما انتقلوا و این حلوا و نزلوا»
.
اخبار گذشتگان را بر قلبت عرضه کن و آن چه را که به پیشینیان رسیده به یاد آر، در دیار و آثار مخروبه آن ها گردش کن و درست بنگر آن ها چه کرده اند. ببین از کجا منتقل شده اند و در کجا فرود آمده اند.
———
رعایت آداب معاشرت و دوستی
شکی نیست که بقا و دوام دوستی منوط به رعایت حدود دوستی و آداب معاشرت است. دوست گرفتن آسان است اما نگه داری آن مشکل تر است.

امام علی(علیه السلام) در قسمتی دیگر از نامه مبارک خود به نکات ظریفی که موجب پایداری پیوند دوستی است، اشاره می کند و می فرمایند:
.
ناتوان ترین مردم کسی است که از دوست گرفتن عاجز باشد و ناتوان تر از او فردی است که دوست را از دست بدهد.
.
بعضی جوانان از عدم ثبات و ناپایداری روابط دوستانه شکایت می کنند، که دلیل عمده آن رعایت نکردن حدود دوستی و افراط و تفریط در رفاقت است.
.

احترام گذاشتن و بزرگ شمردن انسانها
.

تعدادی از اصحاب به خانه پیامبر آمده و به حضور آن حضرت شرفیاب شده بودند.
.
تعداد اصحاب زیاد بود و در اتاق دیگر جائی برای نشستن وجود نداشت.
در این هنگام «جريربن عبداللّه» وارد شد، اما جايى براى نشستن نبود؛ لذا در نزديكى در نشست.
پيامبر صلى اللّه عليه و آله عباى خود را برداشت و به او داد و فرمود:
اين عبا را زير انداز خود قرار ده.
.
جرير عبا را گرفت و بر صورت خود مالید و آن را مى بوسيد و گريه مى كرد،
.
آنگاه آن را جمع كرد و به پيامبر صلى اللّه عليه و آله رو كرد و گفت:
.
من هرگز بر روى لباس شما نمى نشينم. خداوند تو را گرامى بدارد همان گونه كه مرا گرامى داشتى.
.
پيامبر صلى اللّه عليه و آله نگاهى به سمت چپ و راست خود كرد و سپس فرمود: هر گاه شخص محترمى نزد شما آمد او را گرامى بداريد و همچنين هر كسى كه از گذشته بر شما حقى دارد او را نيز گرامى بداريد.
.
بحارالانوار، ج 1، ص 182.

در پاسخ به نامه جوانی كه از وی درخواست خودسازی كرده بود نوشت:

برای موفق شدن و رسیدن به منظوری كه در پشت ورقه مرقوم داشته اید لازم است:
1 - همتی برآورده، توبه ای نموده،
.
2 - به مراقبه و محاسبه بپردازید. به این نحو كه هر روز صبح كه از خواب بیدار می شوید قصد جدی كنید كه در هر عملی كه پیش آید رضای خداوند عزاسمه را مراعات خواهم كرد. آن وقت در سر هركاری كه می خواهیدانجام دهید نفع آخرت را منظور خواهید داشت. به طوری كه اگر نفع اخروی نداشته باشد انجام نخواهید داد، هرچه باشد.
همین حال را تا شب وقت خواب ادامه خواهید داد و وقت خواب، چهار، پنج دقیقه ای در كارهایی كه روز انجام داده اید فكر كرده. یكی یكی از نظر خواهید گذرانید. برای هر كدام كه مطابق رضای خدا انجام یافته شكری بكنید. برای هر كدام كه تخلف شده استغفار بكنید و این رویه را هر روز ادامه دهید.
این روش اگرچه در بادی حال سخت و در ذائقه نفس تلخ می باشد ولی كلید نجات و رستگاری است.
.
3 - و هر شب پیش از خواب اگر توانستید سوره مسبحات یعنی سوره «حدید»، حشر و «صف» و «جمعه» و «تغابن» را بخوانید و اگر نتوانستید تنها سوره «حشر» را بخوانید.
.
4 - و ضمنا روزانه اقلا با خدای خود ساعتی خلوت كرده و به ذكر او مشغول باشید.
.
5 - و درخوردن و نوشیدن و حرف زدن و معاشرت و خواب، از افراط و تفریط بپرهیزید و فرصت را غنیمت شمارید….

الحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَالصَّلوةُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الْمُرْسَلینَ.

أَمَّا بَعْدُ،یا أَهْلَ الْکُوفَۀِ! یا أهْلَ الْخَتْلِ وَ الْخَذْلِ! أَتَبْکُون؟! فَلا سَکَنَتالعَبْرَةُ
وَ لا هَدَأَتِ الرَّنَّۀُ!إِنَّما مَثَلُکُمْ مَثَلُ الَّتی نَقَضَتْ غَزْلَها مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِ ذُونَأَیْمانَکُمْ
دَخَلًابَیْنَکُمْ! أَلا وَ إنّ فیکُم الصَّلَفُ و الصَّنَف و داء ال ّ صدر الشَّنِف و مَلَقُ الْأَمَۀِ و
حَجزُ الَأعداء کَمَرْعَی عَلی دِمْنَۀٍ أوْ کَفِضَّۀٍ عَلی مَلْحُودَةٍ!ألا ساءَ مَا تَزِرُونَ!
إي وَاللّه فَابْکُوا کَثِیراً وَ اضْحَکُوا قَلِیلًا، فَقَدْ ذَهَبْتُمْبِعارِها وَ شَنارِها،
فَلَنْ تَرْحَضُوها بِغَسْلٍ أَبَداً، وَ أنَّی تَرْحَضُونَ قَتْلَ سَلیلِ خاتمِ النُّبُوَّةِ وَ
مَعْدِنِ الرِّسالَۀِ وَ مَدار حُجَّتِکُمْ وَ مَنارِ مَحَجَّتِکُمْ سَیِّدِ شَبابِ أهْلِ الْجَنَّۀِ؟!
وَیْلَکُمْ یا أهْلَ الْکُوفَۀ! ألا ساءَ مَا سَوَّلَتْ لَکُمْ أنْفُسُکُمْ انّ سَخَطَ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَ
فِی الْعَذابِ أنْتُمْ خالِدوُن.أتَدْرُونَ أيَّ کَبِدٍ لِرَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه وآله) فَرَیْتُمْ وَ
أيَّ دَمٍ لَهُ سَفَکْتُمْ وَ أيَّ کَرِیمَۀٍ لَهُ أبْرَزْتُمْ؟! لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْئاً إدّاً تَکادُ السَّمواتُ
یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنْشَقُّ الْاَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبالُ هَدّاً وَ لَقَدْ أَتَیْتُمْ بِها خَرقاءَ
شَرْهاءَ طِلاع الَارضِ! أَفَعَجِبْتُمْ أَنْ أمْطَرَتِ السَّماءُ دَماً؟! فَلَعَذابُ
الْاخِرَةِأَخْزَي وَ أَنْتُمْ لا تُنْصَرُونَ! فَلَا یَسْتَخِفَّنَکُمُ الْمَهَل،فَلا
یَحْفِزُهُ البِدار وَلا یُخافُ عَلَیهفَوتُ الثار!
کَلّا اِنَّ رَبّی وَ رَبُکُم لَبِالْمِرْصادٍ!

ترجمه

ستایش از آن خداست و درود بر پدرم محمد و خاندان پاک و نیکو کارش.
اما بعد:
ای مردم کوفه،ای مردمان حیله گر و خیانت کار !! گریه می کنید ؟؟
اشک چشمانتان خشک نشود و ناله هایتان آرام نگیرد.
همانا که کار شما مانند آن زنی است که رشته خود را پس از محکم بافتن،
یکی یکی از هم می گسست،شما نیز سوگندهای خود را در
میان خویش،وسیله ی فریب و تقلب ساخته اید.
آیا در میان شما جز وقاحت و رسوایی ، سینه های آکنده از کینه،
دو رویی و تملق، همچون زبان پردازی کنیزکان و ذلت و حقارت در برابر دشمنان
چیز دیگری نیز یافت می شود؟
یاگیاهى را مانید که در منجلابها مى روید که قابل خوردن نیست.
یا به نقره اى مانید که گور مرده را به آن آرایش دهند.
چه بدتوشه ای برای آخرت فرستاده اید؛توشه ای که همان خشم
وسخط خدا است و درعذاب جاویدان خواهید بود.
گریه می کنید؟ زار می زنید؟
آری به خدا سوگندکه بایدگریه کنید،پس بسیاربگریید و کمتر بخندید.
چرا که دامان خود را به ننگ و عار جنایتی آلوده اید
که ننگ و پلیدی آن را از دامان خود تا ابد نتوانید شست.
و چگونه می توانید ننگ حاصل از کشتن فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم)،
خاتم پیامبران، معدن رسالت،و سرور جوانان اهل بهشت را از دامان خود بزدایید؟
کسی که پناه مومنان شما،فریادرس در بلایای شما،
مشعل فروزان استدلال شما بر حق و حقیقت و
یاور شما در هنگام قحطی و خشکسالی بود.
چه بار سنگین و بدی بر دوش خود نهادید،
پس رحمت خدایی از شما دور و دورتر باد. که تلاشتان بیهوده،
دستانتان بریده، معامله تان قرین زیان گردیده است،
و خود را به خشم خدا گرفتار نموده اید.
و بدین ترتیب خواری و درماندگی بر شما لازم آمده است.
وای بر شما ای مردم کوفه !
آیا می دانید چه جگری از رسول خدا دریده اید؟
چه زنان و دختران با عفت و وقاری را از خاندان او به کوچه و بازار کشانده اید ؟!
چه خونی از آن حضرت بر زمین ریخته اید؟!
و چه حرمتی از او شکسته اید؟!
شما این جنایت فجیع را بی پرده و آشکار به انجام رسانید؛
جنایتی که سر آغاز جنایات دیگری در تاریخ گشته،سیاه،تاریک و جبران ناپذیر بوده،
تمام سطح زمین و وسعت آسمان را پر کرده است.
آیا از اینکه آسمان خون باریده تعجب می کنید؟
در حالی که عذاب آخرت در مقایسه با این امر،بسیار شدیدتر
و خوار کننده تر است و در آن روز کسی به
یاری شما نخواهد آمد.
پس مهلت هایی که خدای متعال به شما می دهد موجب
خوشی شما نگردد،چرا که خدا در عذاب کردن بندگان خود شتاب نمی کند،
چون ترسی از پایمال شدن خون و ازدست رفتن زمان انتقام ندارد.
و همانا که خدای شما همیشه در کمین است.

و چون سخن به اینجا رسید حضرت زینب (سلام الله علیها) حرکت نمود
و مردم را حیرت زده دست بر دهان نهاده دیدم و…
و این سخنان بلاغت آمیز از فصاحت آن حضرت ظاهر میگردد و
سخت تر از این موقع مجلس یزید بود زینب(سلام الهه علیها) در برابر آن جبّار عنید،
با حالت غربت و اسارت و تحمل یک عالم مصیبت و مشاهده سرهاي شهدا
خصوص سر مقدس امام حسین (علیه السلام) چنان خطبهای ایراد
فرمودند که اگر فصحای معروف عالم با تفکر و تأمل بسیار
ابراز و اظهار می نمودند لایق تمجید می بودند.

سوألى كه براى اكثر مردم ، مسلمون و غير مسلمون ، كوچيك و بزرگ حتما پيش اومده،اینه كه خدا از كجا اومده ، الان كجاست ؟

از چى درست شده و قبل از خدا چى بوده؟!!

اگر شما هم دوست داريد جواب اين سؤالها رو بگيريد بايد بدونيد عقل و درك و فهم ما قادر نيست به اون مرحله برسه ولى امام على (ع) در مقابل سؤال كفار راجع به خداوند به زيبايي جواب دادند وهم ضعف و عدم درك ما از وجود خداوند را شرح دادند .

سؤال كفار از امام على(ع)

در چه سال و تاريخى خدايت به وجود امد ؟

امام فرمود ؛ خداوند وجود داشته قبل از بوجود آمدن زمان و تاريخ و هرچيزى كه وجود داشته .

كفار گفتند：
چه طور ميشود؟ !
هرچيزى كه به وجود آمده يا قبلش چيزى بوده كه از او به وجود آمده ويا تبديل شده!!

امام على (ع) فرمود :
قبل از عدد ٣ چه عددى است ؟
گفتند ٢
امام پرسيد قبل از عدد ٢ چه عدديست ؟
گفتند ١
امام پرسيد و قبل از عدد ١ ؟
گفتند هيچ

امام فرمود چطورميشود عدد يك كه بعدش اعداد بسیاری هست قبل نداشته باشد ولی قبل ازخداوند كه خود احد و واحد حقيقى است نميشود چيزى نباشد ؟؟

كفار گفتند خدايت كجاست وكدام جهت قرار گرفته؟!!
️
امام فرمود همه جا حضور دارد
وبر همه چيز مشرف است .

گفتند چطور ممكن است كه همه جا باشى و همه جهت اشراف داشته باشى؟!

امام فرمود :
اگر شما در مكانى تاريك خوابيده باشيد صبح كه بيدار شويد روشنايي را از كدام طرف و كجا مي بینيد ؟

كفار گفتند همه جا و از همه طرف
امام فرمود پس چگونه خدايى كه خود نور سماوات و ارض است نميشود همه جا باشد؟؟

كفار گفتند : پس جنس خدا از نور است اما نور از خورشيد است خدايت از چيست !؟

چطور ميشود از چيزى نباشى همه جا هم باشى قدرت هم داشته باشى !؟

امام فرمود خداوند خودش خالق خورشيد و نور است ايا شما قدرت طوفان و باد را نديده أيد؟ باد از چيست كه نه ديده ميشود نه از چيزى است،در حالى كه قدرتمند است؟
خداوند خود خالق باد است.

گفتند :خدايت را برايمان توصيف كن.از چه درست شده ؟
ايا مثل آهن سخت است ؟
يا مثل آب روان ؟
ويا از گاز است و مثل دود و بخار است !؟

امام فرمود :
ايا تا به حال كنار مريضى در حال مرگ بوده ايد و با او حرف زده ايد ؟
گفتند : آرى بوده ايم وحرف زده ايم .
امام فرمود : آيا بعداز مردنش هم بااو حرف زديد ؟
گفتند نه چطور حرف بزنيم در حالى كه او مرده ؟!

امام فرمود : فرق بين مردن و زنده بودن چه بود كه قادر به تكلم وحركت نبود؟؟

گفتند :روح،روح از بدنش خارج شد.
امام فرمود شما آنجا بوديد و ميگوييد كه روح از بدنش خارج شد و مُرد.

حال آن روح را كه جلو چشم شما خارج شده برايم توصيف كنيد از چه جنس و چگونه بود !؟

همه سكوت كردند .
امام على (ع) فرمود: شما قدرت توصيف روحى كه جلو چشمتان از بدن مخلوق خدا بيرون آمده را نداريد؛ چطور قادر به فهم و درك ذات أقدس احديت و خداى خالق روح هستيد؟

خدا دوست دارم

ميدانيد حضرت اباعبدالله الحسين كه يكنفر يكنفر دنبال يار ميگشت، در روز عاشورا عده اى را از صف يارانش بيرون كرد؟ گفت من نميخواهم كه شما شهيد شويد! ميدانيد آنها چه كسانى بودند؟
همان حسينى كه فرياد ميزند ، هل من ناصر ينصرنى ، كسى نيست كه مرا يارى كند؟ صبح عاشورا بين ياران شهادت طلبش كه آمده بودند جانشان را فدا كنند، فرمودند هركس به ديگرى بدهى دارد و حق مالى بر گردن اوست، من نميخواهم امروز خونش با خون ما مخلوط شود.

تو ميخواهى شهيد شوى، اما من نميخواهم تو شهيد شوى!
اباعبدالله اين عده را از كربلا بيرون كرده، من و شما كه از ياران ايشان بالاتر نيستيم. تازه امام حسين آنجا بحث كلاه بردارى و دزدى كه نكرده اند، فرموده اند اگر از كسى قرض كرده ايد و به او پس نداده ايد ، نميخواهم اينجا باشيد، آنوقت فكر ميكنيد اين امام حسين، عزادار خودش را اگر ظلم كند به كسى ، ميبخشد؟ يعنى محب امام حسين، بالاتر از كسى است كه صبح عاشورا در كربلا آمده است تا شهيد شود؟
دوتا امام حسين داريم، دو تا تشيع داريم، دو نوع عزادارى داريم ، دو تا محرم داريم.

اولين روضه رسمى براى اباعبدالله را چه كسى خوانده؟ يزيد! ، اولين مجلس روضه و نوحه رسمى براى امام حسين را يزيد برقرار كرد، و اولين روضه حقيقى بعد شهادت حسين را هم ، زينب سلام الله عليها خوانده است. ما دو نوع روضه داريم، روضه يزيدى و روضه زينبى، همين الان هم هر دو نوعش هست، در همين جامعه شيعه ايران هم ، ما دو نوع روضه خوانى داريم. ما دو تيپ مداح و روضه خوان داريم. *

*يك نوع امام حسين درست كردند كه بشود خيانت كرد، دزدى و گرانفروشى كرد، بعد هم گفت من محب او هستم! يك امام حسين هم ، حسينى است كه صبح عاشورا گفت ، نميخواهم براى من كشته شويد ، اگر حتى يكنفر از شما طلب دارد، و طلبش را نداده ايد .
مواظب باشيد كه كلاهتان را برندارند.

داستانی شگفت انگیزتر از «کهف» و «رقیم»
.

ای عشق سربلند؛ که بر نیزه می روی،
از حلقه کمند تو، لا یمکن الفرار!
.
عبیدالله بن زیاد پس از گذشت یک روز از حضور کاروان اسرا در کوفه فرمان داد سر حسین علیه السلام را در کوچه های کوفه و در میان قبایل مختلف شهر بگردانند. زید بن ارقم روایت می‌کند که: من در بالاخانه خود نشسته بودم که دیدم آن سر مقدس را بر نیزه‌ای زده‌اند و از کوچه عبور می‌دهند.
.
وقتی سر در برابر من رسید، شنیدم که آیه 9 سوره کهف را می‌خواند:
اَم حسبت انّ اصحاب الکهف والرقیم کانوا من آیاتنا عجبا
آیا پنداشتی که اصحاب کهف و رقیم از آیه‌های شگفت ما بودند؟
.
به خدا سوگند از ترس موهای تنم راست شد.
فریاد زدم: «به خدا ای پسر رسول خدا، داستان سر تو شگفت تر و حیرت‌انگیزتر است.»
.
یعنی اصحاب کهف و رقیم اگر چه داستان شگفت انگیزی داشتند، لکن پس از مرگ، سخن نگفتند، و داستان سر تو شگفت انگیزتر است که پس از بریده شدن از بدن، قرآن تلاوت می‌کند!
منبع:منتهی الامال- حاج شیخ عباس قمی
———
حسین جان!
نه!!! تنها قرآن خواندن سر بریده تو شگفت انگیز نیست؛
بلکه:
داستان کربلای تو
قصه شهادت مظلومانه تو؛
.
سخنان دلنشین و فریادهای طوفانی تو
آزادگی و دلدادگی تو
اصلا راز ماندگاری تو
.
عشق تو به معبود
و عشق ما به تو
همه شگفت انگیزتر و حیرت آورتر از داستان «کهف» و «رقیم»اند!!!
.
حسین!
چه رازی در «نام» تو
و چه رمزی در «مکان» شهادت تو؛ «کربلا»…… وجود دارد که همه دیوانه توأیم؟!

.
هَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه

.
فرازی از خطبه امام حسین(ع) در روز عاشورا
.
ببینید حسین(ع) چه با صلابت و شجاع و استوار در مقابل پلیدی ایستاده است!
.
أَلاَ وَإنَّ الدَّعِيَّ ابْنَ الدَّعِيِّ قَدْ رَكَزَ بَيْنَ اثْنَتَيْنِ: بَيْنَ السِّلَّه وَالذِّلَّه؛ وَهَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه.

آگاه‌ باشيد كه‌ اين‌ مرد؛ زنازاده‌ و پسر زنازاده‌(عُبيدالله‌ بن‌ زياد) مرا بين‌ دو چيز ثابت‌ و ميخكوب‌ نموده‌ است: يا با شمشير جنگ‌ كردن‌ و شربت‌ شهادت‌ نوشيدن‌، و يا تن‌ به‌ ذلّت‌ و خواري‌ دادن‌!
.
هَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه،
هرگز! هرگز! زیر بار ذلت نمی رویم!
.
يَأْبَي‌ اللَهُ ذَلِكَ لَنَا وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ،
خداوند بر ما زبوني‌ و ذِلّت‌ را نمي‌پسندد، رسول‌ خدا و مؤمنين‌ نیز پستی را برای ما نمي‌پسندند.
.
وَحُجُورٌ طَابَتْ وَطَهُرَتْ، وَأُنُوفٌ حَمِيَّه، وَنُفُوسٌ أَبِيَّه؛
دامن‌هاي‌ پاك‌ و پاكيزه‌اي‌ كه‌ ما را در خود پرورش‌ داده‌اند،
سرهاي‌ پر حميّت‌، و نفس‌‌هاي‌ استواري كه‌ ابداً زير بار ظلم‌ و تعدّي‌ نمي‌روند، بر ما نمي‌پسندند كه‌:
.
مِنْ أَنْ نُؤْثِرَ طَاعَه اللِئَامِ عَلَي‌ مَصَارعِ الْكِرَامِ.
اطاعت‌ فرومايگان‌ و زشت‌ سيرتان‌ را بر قتلگاه‌ كريمان‌ و شرافتمندان‌ ترجيح‌ دهيم‌!
.
أَلاَ وَإنِّي‌ زَاحِفٌ بِهَذِهِ الاْسْرَه مَعَ قِلَّه الْعَدَدِ، وَخَذْلَه النَّاصِرِ.
آگاه‌ باشيد كه‌ من‌ با همين‌ جماعت‌ اندكي‌ كه‌ با من‌ هستند، با وجود كمي‌ تعداد و نبودن‌ مُعين‌ و ياور آماده‌ جنگ‌ هستم‌!
لمعات الحسین(ع)