(39) قوله عليه السلام فى الخير الذين لاشرفيه الخير الذى لاشرفيه : الشكر مع النعمة ، و الصبر على النازلة (39) سخن آن حضرت در مورد خيرى كه شر در آن نيست خيرى كه شر در آن ، نيست شكر همراه با نعمت و صبر بر ناراحتى هاست .

(37) قوله عليه السلام فى ذم المزاح المزاح ياءكل الهيبة ، و قد اكثر من الهيبة الصامت (37) سخن آن حضرت در مذمت خنده خنده هيبت انسان را برده ، كسى كه سكوت مى كند از همه با هيبت تر است .

(35) قوله عليه السلام فى الاجمال فى طلب الرزق لاتجاهد الطلب جهاد الغالب ، و لاتتكل على القدر اتكال المستسلم ، فان ابتغاء الفضل من السنة و الاجمال فى الطلب من العفة ، و ليست العفة بدافعة رزقا، و لاالحرص بجالب فضلا، فان الرزق ، مقسوم و استعمال ، الحرص استعمال الماءثم (35) سخن آن حضرت در مورد اجمال در طلب روزى در طلب روزى مانند افراد بسيار تلاشگر كوشش نكن ، و بر قضا و قدر الهى همانند افراد ناتوان متكى نباش ، بدنبال روزى رفتن از سنتهاى الهى ، و اجمال در طلب آن از عفت است ، عفت هرگز از روزى نشده ، و حرص و طمع جلب كننده روزى نيست ، روزى تقسيم شده ، و حريص بودن موجب گناه است .

(33) قوله عليه السلام لمن وقف بين يدى الله حق على كل من وقف بين يدى رب العرش ان يصفر لونه و ترتعد مفاصله (33) سخن آن حضرت براى آنكه در پيشگاه خدا مى ايستد بر كسى كه در پيشگاه خداوند مى ايستد، سزاوار است كه چهره اش زرد گردد و اندامش بلرزد.

(31) قوله عليه السلام فى وصف الاخاء الاخاء الوفاء فى الشدة و الرخاء (31) سخن آن حضرت در توصيف برادرى برادرى ، وفادارى ، در سختى و راحتى است .

(29) قوله عليه السلام فى افضل البصائر و الاسماع و القلوب ان ابصر الابصار ما نفذ فى الخير مذهبه ، و اسمع الاسماع ما و عى التذكير و انتفع به ، و اسلم القلوب ما طهر من الشبهات (29) سخن آن حضرت در برترين ديدگان و گوش و قلب تيزترين ديدگان آنست كه در خير و نيكى باز شود، و شنواترين گوشها آنست كه پند را بشنود، و از آن بهره جويد، و سالم ترين قلبها آنست كه از موارد شبهه پاك باشد.

(27) قوله عليه السلام فى التزود اليوم القيامة يابن ادم ! انك لم تزل فى هدم عمرك منذ سقطت من بطن امك ، فخذ مما فى يديك ، لما بين يديك فان المؤمن ، يتزود و الكافر يتمتع (27) سخن آن حضرت در توشه گرفتن براى روز قيامت اى پسر آدم تو از زمانى كه از مادر زاده شدى همواره در حال نابودى عمرت مى باشى . از آنچه در دست دارى ، براى آينده ات توشه گير، مؤمن توشه گرفته ، و كافر بهره مند، مى گردد.

(25) قوله عليه السلام فى فضل التفكر عليكم بالفكر، فانه حياة قلب البصير، و مفايتح ابواب الحكمة (25) سخن آن حضرت در فضيلت تفكر بر شما باد، به فكر كردن ، چرا كه آن زندگى قلب انسان دانا، و كليدهاى درهاى حكمت است

(23) قوله عليه السلام فى فضل المشورة ما تشاور قوم الا هدوا الى رشدهم (23) سخن آن حضرت در فضيلت مشورت هيچ گروهى مشورت نكرد، جز آن كه به راه هدايت خود راهنمايى شدند.

(22) قوله عليه السلام لصغار قومه ثىفضل تعلم العلم انكم صغار قوم ، و يوشك ان تكونوا، كبار قوم اخرين ، فتعلموا العلم ، فمن لم يستطيع منكم ان يحفظة فليكتبه وليضعه فى بيته (22) سخن آن حضرت براى كودكان خاندانش ، در مورد ارزش دانش اندوزى به درستيكه شما كودكان اين خاندان هستيد، و به زودى بزرگان و خاندان ديگرى مى گرديد، دانش بياموزيد، هر كدام از شما كه قادر به حفظ مطالب نيست آن ها را بنويسد و در خانه اش قرار دهد.