حضرت علي النقي (ع): كسي كه

از خدا حاجتي مي خواهد بايد قبر

جدم رضا (ع) را در طوس زيارت نمايد

در حالي كه امام غسل كرده و بالاي

سر حضرتش دو ركعت نماز گزاردودر 

قنوت خويش از خداي تعالي حاجت

خود را بخواهد، پس حتما دعاي او

مستجاب مي شود ، مادام كه 

گناهي يا قطع رحم را نخواسته

باشد.همانا محل قبر آن حضرت (ع)

قطعه‌اي از بهشت است كه هيچ

مومني آن را زيارت نمي كند جز آنكه

خداي تعالي او را از آتش آزاد نموده و به سراي آرامش (بهشت) وارد مي نمايد.

 حضرت امام جعفر صادق (ع) فرمود :

نوه من در زمين خراسان در شهري به نام طوس كشته مي شود. هر كه او را با

معرفت نسبت به حقش زيارت كند من روز قيامت با دست خودم او را مي گيرم و

در بهشت داخلش مي كنم اگرچه اهل گناهان كبيره باشد.

به امام صادق (ع) عرض شد :

 فدايت شوم ، شناخت حق او چيست؟ فرمود : اينكه بداني اطاعت از او واجب

است و غريب و شهيد مي باشد. كسي كه او را با شناخت حقش زيارت كند

خداوند عزوجل اجر و هفتاد شهيد از شهداي حقيقي در ركاب رسول خدا (ص) را

به او اعطا مي فرمايد.

 حضرت بدالعظيم حسني (ع) گويد :

 به امام جواد (ع) عرض كردم ، من در ترديدم كه به زيارت قبر امام حسين (ع)

مشرف شوم يا به زيارت قبر پدرتان(امام رضا علیه الاسلام) در طوس ، نظر شما

چيست؟ امام (ع) فرمود :

در جاي خود باش و خود وارد خانه شده و بيرون آمد در حالي كه اشك هايش بر

گونه جاري بود و فرمود :

 زوار امام حسين (ع) فراوان ولي زوار قبر پدرم (ع) در طوس اندك است.

 حضرت امام رضا (ع) فرمود :

 هر كه با وجود دوري راه زيارتم كند ، روز قيامت در سه جاي هولناك نزد او آيم تا

او را نجات دهم ، هنگامي كه نامه‌هاي اعمال به سوي افراد آورده شود ، هنگام

عبور از پل صراط ، هنگام بررسي اعمال در دادگاه عدل الهي و در كنار ميزان

سنجش اعمال .

برگرفته از: عیون الاخبار الرضا 2/626 – امالی صدوق، ص121

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست
می رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست

می نشینی روبرویم، خستگی در می کنی
چای می ریزم برایت، توی فنجانی که نیست

باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر است؟!
باز می خندم که خیلی، گرچه می دانی که نیست

شعر می خوانم برایت، واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم، توی گلدانی که نیست

چشم می دوزم به چشمت، می شود آیا کمی
دستهایم را بگیری، بین دستانی که نیست..؟!

وقت رفتن می شود، با بغض می گویم نرو…
پشت پایت اشک می ریزم، در ایوانی که نیست

می روی و خانه لبریز از نبودت می شود
باز تنها می شوم،با یاد مهمانی که نیست…!

بعد تو این کار هر روز من است
باور این که نباشی،کار آسانی که نیست…!

حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه می فرمایند :

«به عقلها اجازه نداده است که حد و حدود صفات او را مشخص کنند در عین حال آنها را از معرفت خویش محروم نکرده است »

همانگونه که روشن است عقل با اینکه از وصول به کنه معرفت ذات اقدس متعال ناتوان است اما در حد توان و استعداد و به مقدار واجب و لازم قادر به شناخت او هستند .(منبع: توحید در نگاه عقل و دین صفحه 218)

امام خامنه ای مدظله العالی
نظامی که پیغمبر ساخت، شاخص های گوناگونی دارد که در بین آن ها هفت شاخص از همه مهم تر و برجسته تر است:
شاخص اول، ایمان و معنویت است. انگیزه و موتور پیش برنده ی حقیقی در نظام نبوی، ایمانی است که از سرچشمه ی دل و فکر مردم می جوشد و دست و بازو و پا و وجود آن ها را در جهت صحیح به حرکت در می آورد. پس شاخص اول، دمیدن و تقویت روح ایمان و معنویت و دادن اعتقاد و اندیشه ی درست به افراد است، که پیغمبر این را از مکه شروع کرد و در مدینه پرچمش را با قدرت بالا برد.
شاخص دوم، قسط و عدل است. اساس کار بر عدالت و قسط و رساندن هر حقی به حقدار- بدون هیچ ملاحظه- است.
شاخص سوم ،علم و معرفت است. در نظام نبوی، پایه همه چیز، دانستن و شناختن و آگاهی و بیداری است؛ کسی را کورکورانه به سمتی حرکت نمی دهند؛ مردم را با آگاهی و معرفت و قدرتِ تشخیص، به نیروی فعال- نه نیروی منفعل- بدل می کنند.
شاخص چهارم، صفا و اخوت است. در نظام نبوی، درگیری های برخاسته ی از انگیزه های خرافی، شخصی، سودطلبی و منفعت طلبی مبغوض است و با آن مبارزه می شود؛ فضا، فضای صمیمیت و اخوت و برادری و همدلی است.
شاخص پنجم، صلاح اخلاقی و رفتاری است. انسان ها را تزکیه و از مفاسد و رذایل اخلاقی، پیراسته و پاک می کند؛ انسانِ بااخلاق و مزکی می سازد؛ «و یزکّیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمه». تزکیه، یکی از آن پایه های اصلی است؛ یعنی پیغمبر روی یکایک افراد کار تربیتی و انسان سازی می کرد.
شاخص ششم، اقتدار و عزت است. جامعه و نظام نبوی، تو سری خور، وابسته، دنباله رو و دست حاجت به سوی این و آن دراز کن نیست؛ عزیز و مقتدر و تصمیم گیر است؛ صلاح خود را که شناخت، برای تأمین آن تلاش می کند و کار خود را پیش می برد.
شاخص هفتم، کار و حرکت و پیشرفتِ دائمی است. توقف در نظام نبوی وجود ندارد؛ به طور مرتب، حرکت، کار و پیشرفت است. اتفاق نمی افتد که یک زمان بگویند: دیگر تمام شد؛ حالا بنشینیم استراحت کنیم! این وجود ندارد. البته این کار، کارِ لذت آور و شادی بخشی است؛ کار خستگی آور و کسل کننده و ملول کننده و به تعجب آورنده ای نیست؛ کاری است که به انسان نشاط و نیرو و شوق می دهد.

يكى از صفات كمال خداوند، حكمت است، چنانكه حكيم از نامهاى او است. مقصود از حكيم بودن خداوند اين است كه:

اوّلاً، افعال خداوند از نهايت اتقان و كمال برخوردار است.

ثانياً، خداوند از انجام كارهاى ناروا و عبث منزه است.

گواه معنى نخست، نظام شگفت انگيز جهان آفرينش است كه كاخ عظيم خلقت را به نحو احسن برافراشته است، چنانكه مى فرمايد: (صُنْعَ اللّهِ الّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْء) (نمل/88): آفرينش خدايى كه هر چيز را به نحو متقن آفريده است.

گواه معنى دوم نيز اين آيه است كه مى فرمايد:(ما خَلَقْنَا السَّماءَ والأرضَ وَ ما بَيْنَهِما باطلاً)(ص/27): آسمان و زمين و آنچه را كه در ميان آن دو قرار دارد، به باطل (بيهوده) نيافريديم.

گذشته از اين، خداوند كمال مطلق است و فعل او نيز بايد از كمال برخوردار بوده و از عبث و بيهودگى پيراسته باشد.

سرّ این که نماز های واجب و مستحب در شبانه روز پنجاه رکعت می باشد

پدرم رحمة الله علیه از محمّد بن یحیی عطّار، از محمّد بن احمد بن یحیی، از ابراهیم اسحاق  ، از محمّد بن الحسن بن شمون  از ابو هاشم خادم، وی گفت: محضر ابو الحسن ماضی (امام هفتم) علیه السّلام عرض کردم: برای چه نمازهای واجب و مستحب پنجاه رکعت بوده نه زیادتر و نه کمتر از آن می باشند؟ حضرت فرمودند:برای این که سا عات شب دوازده ساعت و ما بین طلوع فجر و طلوع آفتاب یک ساعت و ساعات روز نیز دوازده ساعت می باشد و حق تعالی برای هر ساعت دو رکعت نماز قرار داده که مجمو عاً پنجاه رکعت می باشد و ما بین غروب آفتاب تا سقوط شفق ظلمت است که برای آن نیز یک رکعت نماز منظور گردیده است.

قريب

لفظ «قريب» در قرآن 26 بار آمده و در سه مورد وصف خدا قرار گرفته است:
1 - «وَ اِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَاِنِّي قَرِيبٌ اُجِيبُ دَعْوَةَ الدّاعِ اِذا دَعانِ»(بقره، آيه 186).
(هرگاه بندگان من از تو درباره من سؤال كنند، بگو: من نزديكم، درخواستِ درخواست كننده را پاسخ مي‏گويم، آنگاه كه مرا بخواند).
2 - «فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا اِلَيْهِ اِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُجِيبٌ»(هود، آيه 61).
(از او آمرزش بخواهيد آنگاه به سوي او باز گرديد، پروردگار من نزديك است و پاسخگو).
3 - «وَ اِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِما يُوحي اِلَيَّ رَبِّي اِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ»(سبا، آيه 50).
(اگر هدايت شدم به خاطر پيامي است كه پروردگار به من مي‏فرستد، او شنوا و نزديك است).
از آنجا كه لازمه نزديك بودن خدا شنوائي واجابت است، قرآن اسم «قريب» را همراه با «سميع» و «مجيب» بكار برده است. و ما در باره قرب خدا به هنگام بحث از اسم «اقرب» سخن گفتيم.

قاهر

اسم «قاهر» در قرآن دو بار آمده و در هر دو مورد وصف خدا قرار گرفته است، چنان كه مي‏فرمايد:
«وَ هُوَ القاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الحَكِيمُ الخَبِيرُ»(انعام، آيه 18)
(اوست غالب و بالاي (برتر از) بندگانش و اوست فرزانه و آگاه).
و باز مي‏فرمايد:
«وَ هُوَ القاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ يُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً»(انعام، آيه 61).
(اوست غالب و برتر از بندگانش، نگهباناني بر شما گمارد).
درباره معني «قاهر» در اسم بعدي بحث خواهيم كرد.

مردى از انصار قصد مسافرت داشت . به همسرش گفت : تا من ازمسافرت بر نگشته ام تو نبايد از خانه بيرون بروى .
پس از مسافرت شوهر، زن شنيد پدرش بيمار است .
كسى را نزد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرستاد و پيغام داد كه شوهرم مسافرت رفته و به من گفته است تا برنگشته ، از منزل خارج نشوم . اكنون شنيده ام پدرم سخت بيمار است ، اجازه فرماييد من به عيادتش ‍ بروم .
پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود:
در خانه ات بنشين و از شوهرت اطاعت كن !
چند روزى گذشت . زن شنيد كه مرض پدرش شدت يافته . بار دوم خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله پيغامى فرستاد كه يا رسول الله ! اجازه مى فرماييد به عيادت پدر بروم ؟
حضرت فرمود:
- نه ! در خانه ات بنشين و از شوهرت اطاعت نما!
پس از مدتى شنيد پدرش فوت كرد. بار سوم كسى را فرستاد و پيغام داد كه پدرم از دنيا رفته ، اجازه فرماييد بروم در مراسم عزاداريش شركت كنم ، برايش نماز بخوانم ؟
پيامبر صلى الله عليه و آله اين دفعه هم اجازه نداد و فرمود:
- در خانه ات بنشين و از همسرت اطاعت كن !
پدرش را دفن كردند. پس از آن پيغمبر صلى الله عليه و آله كسى را به سوى آن زن فرستاد و فرمود:

“به او بگوييد به خاطر اطاعت تو از همسرت ، خداوند گناهان تو و پدرت را بخشيد.”


بحار: ج 22، ص، 145

براى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دو شتر بزرگ آوردند. حضرت به اصحاب فرمود:
آيا در ميان شما كسى هست دو ركعت نماز بخواند كه در آن هيچ گونه فكر دنيا به خود راه ندهد، تا يكى از اين دو شتر را به او بدهم .
اين فرمايش را چند بار تكرار فرمود. كسى از اصحاب پاسخ نداد. اميرالمؤ منين عليه السلام به پا خواست و عرض كرد:
يا رسول الله ! من مى توانم آن دو ركعت نماز را بخوانم .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:
بسيار خوب بجاى آور!
اميرالمؤ منين عليه السلام مشغول نماز شد، هنگامى كه سلام نماز را داد جبرئيل نازل شد، عرض كرد:
خداوند مى فرمايد يكى از شترها را به على بده !
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
شرط من اين بود كه هنگام نماز انديشه اى از امور دنيا را به خود راه ندهد. على در تشهد كه نشسته بود فكر كرد كدام يك از شترها را بگيرد.
جبرئيل گفت :
خداوند مى فرمايد:
هدف على اين بود كدام شتر چاقتر است او را بگيرد، بكشد و به فقرا بدهد، انديشه اش براى خدا بود. نه براى خودش بود و نه براى دنيا.
آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله به خاطر تشكر از على عليه السلام هر دو شتر را به او داد. خداوند نيز در ضمن آيه اى از آن حضرت قدردانى نموده و فرمود:
((ان فى ذالك لذكرى لمن كان له قلب او القى السمع و هو شهيد)) (1)
سپس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

“هر كس دو ركعت نماز بخواند و در آن انديشه اى از امور دنيا به خود راه ندهد، خداوند از او خشنود شده و گناهانش را مى آمرزد.”


1-  سوره ق آيه 37. حقا در اين موضوع ياد آورى است براى آن كس كه داراى قلب هوشيار است يا گوش دل به كلام خدا سپرده و به حقانيتش توجه كامل دارد.
بحار: ج 36، ص

حضرت علي (ع)

در نهج البلا غه مي فرمايند:همانا تو ان خدايي هستي كه در خردها نمي گنجي تا در معرض وزش انديشه ها ي نقش پذير كيفيات ظاهر شوي وهمچنين تحت كنترل فكردرنميايي تا محدود وقابل تغيير باشي.(توحيد در نگاه عقل و دين ص217)

هرچیزی ثمره ای دارد

هر چیزی ثمره ای دارد

و ثمره ی ایمان، یقین است

هر کس یقین ندارد، باید در ایمانش شک کند

و ثمره ی توحید، توکل است

هر کس توکل ندارد، باید در توحیدش شک کند

و ثمره ی نماز، آرامش است

هر کس آرامش ندارد، باید در نمازش شک کند

و ثمره ی تقوا، بصیرت است

هر کس بصیرت ندارد، باید در تقوایش شک کند

و ثمره ی تفکر، پرسش است

هر کس پرسش ندارد، باید در تفکرش شک کند

و ثمره ی حجاب، متانت است

هر کس متانت ندارد، باید در حجابش شک کند

و ثمره ی توبه، تغییر است

هر کس تغییر ندارد، باید در توبه اش شک کند

و ثمره ی عشق، ایثار است

هر کس ایثار ندارد، باید در عشقش شک کند

آری هر چیزی ثمره ای دارد

پیامبراکرم (ص) در هنگام خوردن، این دستورات خاص بهداشتی را، رعایت می‌کرد:

1. قبل از هر چیز با گرسنگی کامل بر سر سفره حاضر می‌شد و قبل از سیر شدن دست می‌کشید و پرخوری نمی‌کرد. اصحاب خود را نیز به این روش دعوت و از پرخوری وآروغ زدن بر سر سفره و در جمع نهی می کرد. (شیخ حرالعاملی، 1409، ج2، ص81) اولین آسیب پرخوری و مصرف بی رویه غذا، استهلاک دستگاه گوارش و کاهش عمر آن هاست. بیماری ها وقتی در بدن، زمینه رشد پیدا می کنند که نظام دفاعی بدن نتواند در مقابل ویروس ها و میکروب ها مقاومت نماید. علت کاهش توان دفاعی، پیری سلول های بدن و استهلاک آن­ها است که حاصل فرایند کار و تلاش فراوان بدن جهت هضم و جذب غذاها و دفع سموم و اضافات آنهاست.

2. پیامبر برای اجرای دستورات بهداشتی برای آنها تضمین و پشتوانه عملی و پایبندی در نظر می گرفت. علاوه براینکه در وهله اول، خود پایبندی پایدار و مداوم نشان می داد؛ برای آنها پادش اخروی پایدار و مستمر که نشانگر نتیجه باطن اعمال و رفتارهای بهداشتی بود مقرر می کرد. آن حضرت پس از  شستن کامل دست و صورت و انجام وضوء و مسواک بر سر سفره می نشست و می فرمود، هرکس علاقه مند است در خانه اش، برکت باشد با وضوء بر سر سفره بشیند. این شیوه فرهنگ سازی با اصول بهداشتی تنها در مکتب او صورت گرفته که در جوامع اسلامی نمایی از دین محسوب می گردد.

3. نمک و سرکه دو مواد غذایی افزودنی هستند که خاصیت ضد انگلی و ویروسی دارند؛ نمک در جذب اکسیژن برای سلول ها از ریه ها و تقویت گلبول ها برای مبارزه با میکروب ها و مواد خارجی (رضا پاک نژاد، 1349، ج4، ص128) موثر است. پیشرفت علوم تجربی این خواص را برای این دو ادویه اثبات کرده؛ چهارده قرن پیش در جامعه عربستان و جوامع دیگر درباره خواص مواد چون نمک و سرکه و … کسی فکر و اندیشه ای نداشت. اگرچه استفاده از آنها در غذا رواج داشته اما پیش از غذا چشیدن نمک و سرکه روش معمول نبوده؛ اما پیامبر اکرم(ص) با نمک آغاز به خوردن می‌نمود و به دیگران سفارش می‌کرد و آن­را به عنوان عمل استحبابی (دارای پاداش) مطرح می کرد. بدین روش فرهنگِ بی توجه به بهداشت و پاکیزگی عربستان را به تدریج تغییر داد و بهداشت و اهتمام به سلامتی را همگانی می کرد.

4. بر سر سفره طولانی می‌نشست، و به آن اهمیت می‌داد و غذا را بسیار می‌جوید.

5. از ظرف مقابل خودش غذا می‌خورد. ظاهراً ظرف شخصی داشت و هنگام خوردن به صورت دیگران، خیره نمی‌شد و از مقابل کسی غذا بر نمی‌داشت مگر سبزی، نمک و … .

6. در غذا نمی‌ دمید. شاید دمیدن در غذا عمل غیر بهداشتی تلقی شود؛ از آن جهت که میکروب و یا ذرات معلق در هوا که آلوده هستند، با دمیدن روی غذا نشسته و آن را آلوده می کنند.

7. پرهیز از خوردن غذای داغ؛ به جهت آسیب رسانی به بافت های مخاط دهان و دندان ها کاملا امر بهداشتی است، که در سلامتی دهان و دندان موثر است. از این روی پیامبر توصیه فراوان می کرد که از خوردن غذای داغ پرهیز کنید. هرگز غذای داغ نمی‌خورد و آن­را منع می‌کرد و برای سلامتی زیان بار می دانست.(طبرسی، همان، ص71)

8. آب را یکباره به سر نمی‌کشید، بلکه با مکث و سه بار می نوشید و آرام می‌خورد و با غذای چرب آب کمتر می‌خورد. (همان، ص77 و ص31) دوست داشت در ظرف های تمیز و بهداشتی بلورین که از شام برایش می آودند، آب بخورد که آن­ها را تمیز ترین ظروف می دانست. (کلینی، همان، ص77) گاهی نیز با دستهایش و یا ظروفی که از چوب می ساختند؛ آب می خورد. (طبرسی، همان، 76 و32)

9. لقمه‌ها را بسیار کوچک بر می‌داشت.

10. نان خورده و ریزه‌های بر سر سفره را جمع می‌کرد و می‌خورد.

11. وجود نمک یا سرکه و سبزی بر سر سفره جهت بهداشتی دارد؛ چون نمک و سرکه هر دو ضد عفونی کننده هستند و قبل از شروع غذا استفاده از یکی آنها مستحب شمرده شده است؛ پیامبر (ص) اغلب نمک و سرکه و سبزی بر سر سفره‌اش بود.(عبدالله بن بهرام دارمی، ج2، ص102ـ95) امروزه با استفاده از علوم تجربی اثبات شده که سبزی ها حاوی موادی بنام فیبرها هستند که مهمترین عامل پیشگیری از سرطان می باشند؛ از این روی پیامبر و معصومان دیگر بر سر سفره به لحاظ خواص ضد ویروسی آن، سبزی مصرف می کردند.

(همت های بلند ودورپرواز اورا نمی یابند واندیشه های عمیق و لطیف نیز به او راهی پیدا نمی کند.)

(توحید در نگاه عقل ودین ص 217 محمد باقر شریعتی)

حضرت باری تعالی درنهج البلاغه به عنوان هستی مطلق توصیف شده که ماهیت ندارد خدا حقیقتی نیست که موجود باشد بلکه وجودی است بی نهایت وحقیقتی لایتناهی.درقلمرو زمان ومکان نمی گنجد همه ی هستی ها ازاوست واو عین هستی است همه ی موجودات محتاج اویند واو غنی با لذات است.(توحید درنگاه عقل ودین ص 208 محمد باقرشریعتی سبزواری)

غذای ساده پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)

شام پنجشنبه ای رسول خدا به مسجد قبا رفت و در آنجا خواست بعد از نماز، افطار كند، به حاضران فرمود: آيا نوشيدنى هست ؟
اوس بن خولى كه از مسلمانان مدينه بود، رفت و ظرفى كه در آن مقدارى دوغ آميخته به عسل بود آورد و نزد رسول خدا نهاد، آن حضرت اندكى از آن چشيد و سپس آن ظرف را كنار گذاشت ، و از آن غذا نخورد و فرمود: اين غذا از دو نوشيدنى است ، كه يكى از آن ، كافى است و نيازى به ديگرى نيست ، من اين غذا را نمى خورم ، و آن را حرام هم نمى كنم ، ولى براى خدا تواضع مى كنم ، زيرا هركس براى خدا تواضع كند، خداوند مقام او را ارجمند مى نمايد، و هر كس براى خدا تواضع كند، خداوند مقام او را ارجمند مى نمايد، و هر كس تكبر كند، خداوند مقام او را پست مى گرداند، و هر كس در زندگى ، حد عادلانه معاش را رعايت كند، خدا به او روزى بخشد، و كسى كه اسراف كند، خدا او را از روزى ، محروم نمايد، و هر كس ‍ بسيار در ياد مرگ باشد، خدا او را دوست مى دارد

وقف در قرآن

وقف ” سنّت حسنه اي است که از دير باز به اشکال گوناگون در تاريخ بشر وجود داشته است و اسلام نيز آن را در مسيري روشن، منطقي و هدفدار، مترّقي و دقيق مورد استفاده قرار داده است.خـدا کـه مالـک همـه چيـز است. مالـک همه ي ماسـت. مالـک لحظـات عمر ما و مالـک نفس هاي ماسـت. به ما مي گـويد به من قرض بدهـد آن هم با تعبيراتي که يک سائل مي گـويد. شما به خدا قرض بدهيـد خدا به شما جـزا مي دهد.«من ذالـذي يقرض الله قرضاً حسناً فيضاعفه له اضعافاً کثيره و الله يقبض و يبسط و اليه ترجعون«؛ (سوره بقره، آيه 245)
دليلش اين است که خدا مي خواهد از طريق ما انسان ها اين همکاري و همدلي اتفاق بيفتد. ” وقف ” مهم ترين وسيله ي اين راه است و تفاوتي که وقف با صدقات موقّتي دارد، پايدار بودن و ماندگار بودن آن است.وقف با عنليت به روح قرآن، نه تنها جايز است، بلکه در مواردي و در حالاتي، راجح و مستحب است.
وقتي واقف درحال حياتش ملکي از املاک خود را وقف کند هم به جامعه خدمت کرده است و هم پس از مرگش سودي به عنوان ثواب و پاداش الهي به او مي رسد؛ «… و الباقيات الصالحات خير عند ربّک ثواباً و مرداً«؛ «… و کارهاي شايسته ي ماندني، نزد پروردگارت از حيث پاداش بهتر و خوش عاقبت تر است.«؛(سوره مريم، آيه 76)
از نظر علمي مي توان گفت که عمل به مقتضاي اصل عام ” عدل و انصاف ” و توجه به حقوق “ارحام و ارقاب ” و لزوم رعايت ” اعتدال ” و ميانه روي در امور، ايجاب مي کند که وقف تمام اموال، جايز نباشد. آيه ي بلند پايه ي «و الذين اذا انفـقوا سيرفـوا و لم تقيروا و کان بين ذلک قواماً«؛ «و مؤمنين کساني هستند که چون خرج کنند، اسراف نکنند و بخل نورزند و ميان اين دو اعتدال عمل کنند.«؛ (سوره فرقان، آيه 67)، راهنماي خوبي مي تواند باشد.
معناي لغوي وقف
وَقف: مصدر ثلاثي مجرد از باب ضَرَبَ، يَضرِبُ در لغت به معني حبس است. وَقَفش اَلشيءَ:حَبسَهُ. و به همين معناست در اين جملات: وَقَفَ اَلاَرضَ عَلَي المَساکيِنِ يا وَقَفَ اَلاَرضَ لِلمَساکين.
وقفها اي حبسها؛ چون واقف ملک را حبـس مي کند براي مساکـين. و هم چنين در وقف حيـوان و غير آن. (عميد، 1379، ص1100)
در فقـه اسلامـي گاهـي وقـف را به حبس معيـّن مال و صدقه دادن منافع تعبيـر کـرده اند که در اين صورت خالـي از اشکـال نخواهد بـود.
وقف در لغـت به معناي حبس شدن و حبس کردن متوقّـف شدن و متوقّـف کـردن است. چنان چـه در آيه ي «و قفوهم انّهم مسؤول«؛ «آن ها را باز داريد و متوقّف کنيد از اعمالشان مسوول هستند«، به اين معنا به کار رفته. اگر کلمهِ ي وقف با حرف جر «علي»به کار رود، به معناي اطلاع دادن است؛ (قرشي،1354،236ص)، مثل آيه ي «و لو تري اذ وقفوا علي النار فقالوا يا ليتنا نرد«؛ «اي کاش ببيني آن گاه که بر آتش مشرف شدند و مطّلع گشتند و گفتند اي کاش به دنيا بر گردانده مي شديم.«؛ (سوره انعام، آيه ي 27)
معناي اصطلاحي وقف
وقف در اصطلاح فقهي عبارت است ار اين که شخصي عين مال خود را حبس دائم کند و منافع آن را شرعاًِ و به رايگان در اختيار تأسيسات يا شخص يا اشخاص مخصوص بگذارد.
فقها در بيان مفهوم اصطلاحي وقف که از نظر شرعي کلمه ي وقف چه مفهومي دارد؟ اختلاف نظر دارند؛ منشأ اختلاف آن است که برخي آن را لازم و برخي جايز مي دانند و عدّه اي قصد قربت را شرط تحقّـق وقف مي دانند.ولي عدّه ي ديگري چنين عقيده اي ندارند، و غير اين ها. اين نوع اختلافات موجب شده است که در تعريف آن نيز با تعاريف گوناگون مواجه شويم. (الکبيسي، 1378،ص67)
از فقها، تعاريف فراواني در ارتباط با بيان مفهوم اصطلاحي وقف نقل شده که مهمترين آن ها را در اينجا نقل مي کنيم:
مرحـوم محقـق حلّي در تعريف آن گفته:«الوقـف عقد ثمرته تحبيس الاصل و اطلاق المنـفه«؛ يعني وقـف عقدي است که ثمره ي آن حبس کردن اصل و رها کردن منفعـت است.)، اين تعـريف از روايت «حبـس الـاصل و سبـل الـثـمره»مستفـاد شـده است. (بهـداروند،1385، ص187)

امام خميني (قدس سره) در تعريف وقف فرموده است: «تحبيس العين و تسبيل المنفعه«؛يعني وقف، عبارت از حبس کردن عين و رها کردن منفعت آن است. (خميني،1380،ص62)
برخي عالمان از جمله مرحوم بجنوردي در تعريف وقف لفظ تسبيل را بهتر از لفظ اطلاق دانسته است؛ زيرا از يک سو در لفظ تسبيل، راه خدا منظور شده که در نتيجه بر اين اساس، لفظ وقف از عبادات خواهد شد و از سوي، اين تعريف با سخن پيامبر (ص) که فرموده: «حبس الاصل و سبل المنفعه»هماهنگي دارد. (سليمي فر،1370، ص12)
همه ي اديان و شرايع براي وقف اهمّيّت قائل شده اند. هزينه ي نگاهداري معابد و آثار مقدّسه ي ديني از منابع موقوفات تأمين شده که نشان دهنده ي اعتقـادات متديّـنان بوده است؛ به همين دليل، در کتاب شرايع، حکم فقهي وقـف بر معبد يهود و نصارا و نيز وقف بر نوشتن تورات و انجيل بيان شده و گفتـه شده که چنان که وقـف به وسيله ي خود يهود و نصارا صورت گـيرد، اشکـال ندارد. (محقق حلي، 1377، ص347)

وقف درقرآن
در قرآن کريم، چهار آيه است که ريشه ي ” وقف ” در آن، با معاني مختلف به کار برده شده است که اين آيات را با تفاسير مختلف مورد بحث قرار مي دهيم؛ از آن جمله:
1.و لو تري اذا وقفوا علي النّار فقالوا يا ليتنا نرد و لا نکذب بايات ربّنا و نکون من المؤمنين؛ «و اگر آنان را ببيني که بر آتش دوزخ توقّف کرده اند پس مي گويند کاش ما را باز مي گرداندند تا ديگر آيات پروردگار مان را تکذيب نمي کرديم و از مؤمنان مي شديم«؛ (سوره انعام، آيه 27)
به عاقبت اصرار آن ها بر کفر اشاره مي کند: در برابر آتش دوزخ چنان هراسناک مي شوند که باز طبق عادت دروغ گويشان فرياد مي کشند اي کاش براي نجات از اين سرنوشت شوم مي توانستيم بلر ديگر به دنيا برگرديم تا آيات پروردگار مان را تکذيب نکنيم و در صفّ مؤمنان قرار گيريم. (پور سيف، 1385، ص 345)
و لو تري اذا وقفوا علي النّار… ؛ بيان عاقبت انکار و اسرارشان بر کفر و سرانجام اعراضشان از آيات الهي است.
«يا ليتني نرد و لا نکذّب بايات ربّنا…»، بنابرين که قرائت ” نکذب ” به فتح باء، و ” نکون ” به فتح نون باشد؛ معناي آيه اين است که: کفّار آرزو مي کنند بار ديگر به دنيا برگشته سلک مؤمنين درآيد، باشد که از عذاب آتش قيامت رهايي يابد. اين آرزويشان نظير همان انکار شرک به خدا و سوگند دروغ خوردنشان از باب ظهور ملکات نفسانيشان مي باشد زيرا کفار همان طور که دروغ، ملکه نفسانيشان بود، آرزوي خيرات و منافعي هم که از آنان فوت شده، مخصوصاً وقتي که فوت آن مستند به اختيار خودشان و قصور تدبير در عملشان باشد خود ملکه ديگري است در نفسشان، همچنان اظهار تأسف و تحسّري هم که درباره ي کوتاهي در امر قيامت مي کنند، ملکه ي ديگري است در نفس آنان.(طباطبائي، 1380، ج7، ص72)
2. و لو تري اذا وقفوا علي ربّهم قال اليس هذا بالحق قالوا بلي و ربّنا قال فذوقوا العذاب بما کنتم تکفرون«؛ «و اگر ببيني موقعي که آن ها را در برابر پروردگارشان متوقّف کرده اند، مي فرمايد: آيا اين حق نيست؟ گويند: چرا، سوگند به پروردگار مان که حق است؛ مي فرمايد: پس به خاطر کفري که مي ورزيديد عذاب را بچشيد»(سوره انعام، آيه 30)
اين جواب انکار آن هاست: پروردگارشان سؤال مي کند آيا معاد و لقاء الله حق نيست؟ گويند آري، قسم به پروردگار مان که حق است و آن چه انبياء گوشزد مي کردند درست بوده امّا اين اعتراف سودي به حال آن ها ندارد. (پور سيف، 1385، ص 345)
و جمله ي«و لو تري اذ وقفوا»به منزله ي جوابي است از انکار مشرکين در آيه ي قبل، البته به اين بيان که لازمه ي گفتارشان را، به صورت تمنا خاطرنشان پيغمبر گرامي خود سازد، و آن لازمه و تالي فاسد اين است که: به زودي آنچه را که با گفتن «و ما نحن بمبعوثين»انکار مي کردند، تصديق و اعتراف خواهند نمود، و اين در حالي است که در برابر پروردگار خود مي ايستد و آنچه را که انبياء (عليهم السّلام) در دنيا گوشزد شان مي کردند و مي گفتند که بعد از مرگ دو باره زنده خواهيد شد و اينان انکارش مي کردند، به عيان مشاهده مي کنند.
از اينجا معلوم مي شود که جمله ي «اذ وقفوا»تفسير معاد و حشر است، و مؤيد آن اين است که در آيه ي بعد هم که مي فرمايد:«قد خسر الذين کذّبوا بلقاءالله حتّي اذا جاءتهم السّاعه…»از حشر و بعث و قيامتي که در جملات قبلي بود به لقاءالله تعبير کرده و بلافاصله ساعت را ذکر فرموده، تا برساند که منظور از آن همان ساعت ” لقاءالله ” است. (طباطبائي،1380،ج7، ص77)
3.و قال الذين کفروا لن لومن بهذا القرآن و لا بالذي بين يديه و لو تري اذا الظالمون مؤقوفون عند ربّهم يرجع بعضهم الا بعض القول يقول الذين استضعفوا للذين استکبروا لولا انتم لکنّا مؤمنين، و کساني که کافر شدند گفتند: نه به اين قرآن و نه به آن که پيش از آن است هرگز ايمان نخواهيم آورد اي کاش ظالمان را هنگامي که در نزد پروردگارشان باز داشت شده اند مي ديدي که چگونه برخي از آنان با برخي ديگر جدل مي کنند؛ آن ها که زير دست بودند به کساني که برتري داشتند، مي گويند: اگر شما نبوديد قطعاً ما مؤمن بوديم (سوره سباء، آيه 31)
مشرکين مي گفتند نه به اين قرآن ايمان داريم و نه به کتب آسماني قبل از آن و اين به آن جهت بود که اصولاً مذهب شرک معتقد به نبوّت نبود. کلمه ي ” لن ” براي نفي ابدي است و لجاجت آن ها را مي رساند يعني تا ابد ايمان نمي آوريم. نتيجه ي اين شرک به زودي به آن ها مي رسد و چيزي نمي گذرد که در پيشگاه خدا پشيمان مي شوند امّا برايشان سودي ندارد. اين ظالمان که با شرک خويش به خود و ديگران ظلم کرده اند در روز قيامت براي حساب و جزا در پيشگاه پروردگارشان مي ايستند در حالي که با ديگران مجادله مي کنند. نخست پيروان به پيشوايان ضلالت مي گويند اگر شما نبوديد ما مؤمن بوديم زيرا شما ما را مجبور کرديد که کافر و مشرک شويم. (پور سيف، 1385، ص1108)
4.وقفوهم انّهم مسؤلون«؛ «و آنان را باز داريد که ايشان بازخواست کردني هستند.«، (سوره صافات، آيه 24)
در سر راه جهنّم، ايشان را نگه مي دارند تا بازخواست شوند که چرا از حق و عمل صالح روي گردان شدند؟ (پور سيف، 1385، ص 1153)
در مجمع البيـان مي گويد: وقتي کسي مي گويد ” وقفت انا “معنايـش اين است که: من ايسادم، وقتي هم بگويد: ” وقف غيري ” معنايش اين اسـت که: من فلاني را به ايستادن و توقّف وادار کـردم. خلاصه کلمه ي ” وقف ” هـم لازم و بـدون مفعـول استفاده مي شـود و هم متعـدّي؛ ولي بعضي از بني تميم وقتي مي خواهند متعدّي استعمالـش کنند، به باب افعالـش برده و مي گويند ” اوقفت الـدّابـه “؛ ” من حيوان را نگه داشته ” و خلاصه در صورت تعدّي از باب افعال استفاده مي کنند، و ثلاثي مجرّد را در مورد تعدّي به کار نمي برند.
و بنا به گفته ي وي معناي جمله ي ” وقفوهم ” اين مي شود که ايشان را نگه داريد و نگذاريد بروند که بايد بازخواست بشوند. و از سياق استفاده مي شود که اين امر به بازداشت و بازخواست، در سر راه جهنّم صورت مي گيرد. (طباطبائي، 1380، ج17، ص199)

در کتاب انجیل متی _ باب ۲۴ _ جمله ۲۱ ، آمده است که

در آخرالزمان جمیع طوایف زمین سینه زنی میکنند.

در آخرالزمان حسین بن علی(علیه السلام)برای تمام ملل جهان نامی آشنا میشود.

روزنامه انگلیسی «اندیپندنت» با انتشار گزارشی در مورد زیارت أربعین حسینی علیه السلام، از این زیارت به عنوان “بزرگ ترین تجمع دینی(کارناوال) در جهان” نام برد! این روزنامه در گزارش خود نوشت:

تعداد افرادی که در این تجمع دینی حضور می یابند حدودا پنج برابر حجاج است، همچنین مهم تر و با شکوه تر از تجمع “کوم میلا” متعلق به هندوهای جهان است.

شاید به همین علت باشد که از ۵ جمله ای که حضرت حجت(عج) هنگام ظهور بیان میفرمایند،در ۴ جمله وجود مبارکشان را به جد بزرگوارشان حضرت سید الشهدا مرتبط میسازند.

الا یا اهل العالم ، انا الامام القائم .

الا یا اهل العالم ، انا الصمصام المنتقم .

الا یا اهل العالم ، انَّ جدّی الحسین قتلوه عطشاناً .

الا یا اهل العالم ، انَّ جدّی الحسین طرحوه عریاناً .

الا یا اهل العالم ، انَّ جدّی الحسین سحقوه عدواناً .

ادامه »

ازمن پرسید:

تاحالا دیدی یا شنیدی که کسی توخونه خدا شفا گرفته باش؟

گفتم نه نشنیدم ،

پرسید:تاحالا شنیدی که کسی تو حرم ائمه مثل امام رضا  علیه السلام یا امام حسین علیه السلام شفا گرفته باش؟

گفتم:اره خیلی شنیدم.

دوباره پرسید: خب، چرا؟؟؟؟

راست میگفت واقعا چرا؟؟؟

سوالش واقعا منو به فکر فرو برد…

ادامه »

ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻏﯿﺮﺕ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﺧﻠﻂ ﻏﯿﺮﺕ ﺑﺎ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻏﯿﺮﺕ ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ، ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﯼ ﺁﺷﮑﺎﺭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻏﯿﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﯼ ﺍﺳﺖ.

ﺇﻥّ ﺍﻟﻠَّﻪ ﻏﯿﻮﺭ ﯾﺤﺐّ ﻛﻞّ ﻏﯿﻮﺭ

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻏﯿﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﯿﺮﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ دارد…

ﻗﺎﻝ ﻋﻠﯽّ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼ‌ﻡ: ﯾﺎ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻌﺮﺍﻕ ﻧﺒّﺌﺖ ﺃﻥّ ﻧﺴﺎﺀﻛﻢ ﯾﺪﺍﻓﻌﻦ ﺍﻟﺮّﺟﺎﻝ ﻓﯽ ﺍﻟﻄّﺮﯾﻖ ﺃﻣﺎ ﺗﺴﺘﺤﯿﻮﻥ؟ ﻭ ﻗﺎﻝ ﻟﻌﻦ ﺍﻟﻠَّﻪ ﻣﻦ ﻻ‌ ﯾﻐﺎﺭ.

ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ‏ ﻋﺮﺍﻕ‏! ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺎﻥ‏ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺗﻨﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ، ﺁﯾﺎ ﺷﺮﻡ ﻧﻤﻰ‏ﻛﻨﯿﺪ؟! ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻏﯿﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

ادامه »

خدایا!

کاری کن که با همان جان بی غبار و پاک به سمت تو بیایم و امانت را ادا کنم. کاری کن آینه ای که به من داده بودی در تکان های دقایق و ساعت ها و روزها و شبها نشکسته باشد. بار الها! کاری کن در این قطار بی بازگشت حواسم جز تو به دیگری پرت نشود. کاری کن که قلب من مؤمن به “بسم الله” ، مؤمن به “یکی بود،یکی نبود” بماند.

چرا سوره توحید را اخلاص میگویند؟

(نکته ای عجیب)

چون این سوره تنها و خالص ،

سخن از الله میگوید.

نه حرفی از بهشت دارد و نه جهنم ،

نه پیامبران و نه ائمه و نه هیچ جیز دیگر ،

خالص خالص معرفی الله است.

چه جالب اینکه این سوره را شناسنامه الله میگویند ،

و جالب تر اینکه الله به عدد ابجد ۶۶ است

و تعداد حروف این سوره هم شصت و شش حرف میباشد.

خیلی قشنگه عاشق این متنم

ﺣﻀﺮﺕ آﺩﻡ ﻭﻗﺘﯽ که ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺮﻓﺖ:

ﺧﺪﺍ بهش ﮔﻔﺖ: ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ ﺁﺩﻡ ، ﺑﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﺯﯼ ﺩﺍﺭﻡ …

ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﺁﯼ ….

ﺁﺩﻡ ﺁﺭﺍم و ﻧﺠﯿﺐ ﺁﻣﺪ ﭘﯿﺶ

ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﻨﮕﺮﯾﺴﺖ …

ﻣﺤﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻏﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺧﺪﺍ،

ﺩﻝ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ !!…

ﮔﻔﺖ: ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ ﺁﺩﻡ…

ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﺯﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﮑﯿﺪ …

ﯾﺎﺩﻣﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ …

ﺑﻐﺾ ﺁﺩﻡ ﺗﺮﮐﯿﺪ …

ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻟﺮﺯﯾﺪ …

ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ:

ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ …

ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻋﺮﺵ …

ﻧﻪ … ﻧﻪ …

ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺖ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ،

ﺩﻭﺳﺘدارت هستم

ﺁﺩﻡ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ …

ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺷﺖ …

ﺭﺍﻫﯽ ﻇﻠﻤﺖ ﭘﺮﺷﻮﺭ ﺯﻣﯿﻦ …

ﺯﯾﺮ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﺷﻨﯿﺪ …

ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ ﺁﺩﻡ …

ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ …

ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ …

ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﻪ ﯼ ﮔﻨﺪﻡ …

ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺵ …

اطاق ساکت بود.

زنان برخاستند،پیش آمدند،درچهره ی محمدخیره شدند:

آری!آری!

عایشه سرش رابرروی سینه ی محمد(ص)خم کرده بود.انتظارمی کشید،فاطمه(س)بردیوارتکیه کرده بود،بسختی می کوشیدتانبیند.

یکباره نفس هاگره خورد،زمان ساکت وغمگین ایستاد،هستی ازجنبش ماند.

آسمان بربام خانه ی عایشه منتظراست.

سکوت!

سکوت!

سکوت!

ناگهان لب های محمد(ص)تکان خورد:((بل الرفیق الاعلی))!

پیغمبر(ص)مرد.

منبع:کتاب اسلام شناسی دکترشریعتی

« بسم الله »

• شیعه ها سه تا صبح دارند؛

• یکی صبح خلقت حضرت آدم،

• یکی صبح ظهور حضرت ولی عصر عجل الله،

• یکی هم صبح قیامت.

• هر روز صبح که از خواب بی دار می شوی، قیامت است.

• تمرین کن تا هر روز قشنگ تر شود.

• اگر توجه داشته باشی، رشد می کنی.

• « حاج محمد اسماعیل دولابی»

انشاالله به توفیق حضرت حق ومدد حضرت مهدی عج ،مطالبی دنباله دارومستمری درمورد مهدویت دراین وبلاگ بارگزاری خواهد شد ،امیداست با آگاهی بخشی بیشتر زمینه ساز حکومت جهانی حضرت مهدی عج باشیم ،آمین

السلام علیک یا ابا صالح المهدی عج الله تعالی الفرجه الشریف

درسحرگاه جمعه روز پانزدهم شعبان سال دویست وپنجاه وپنج قمری پا به عرصه جهان خاکی نهاد .پدربزرگوارشان امام حسن عسگری ع ومادر بزرگوارشان نرجس می باشد .

درمورد مادرایشان نقلی وجوددارد که حکایتگراین موضوع می باشد که ایشان شاهزاده رومی بوده و بنابراتفاقاتی  ازقبل برنامه ریزی شده ،به خانه امام هادی ع وارد گردیدند .

مقاطع زندگی حضرت مهدی عج به سه دوره اساسی تقسیم گردیده است :

-دوره اختفا که پنج سال اول  عمر پربرکت ایشان راشامل می شود .

- دوران غیبت که به دوسته تقسیم می شود .

-دوران ظهور ….

…

میگن دلت پاک باشه

منم میگم ظرف پاک مثل طلا بلکه بسیار بهتره.
آیا تو ظرف قیمتی چیز کثیف یا حتی نجس ( ظاهر گناه ) می ریزی؟
میگه نه
میگم کسی هم نمی خره
اگرم بخواد بخره اول باید اونو بشوره که گناه با با آب توبه حقیقی در دنیا و یا آتیش جهنم آخرت پاک میشه بعد می خره
ما که طاقت نداریم
ضمنا « فی قلوبهم نار یا نور » از کجا بدونم ؟
آرم و نشونش ظاهره
اصلا تو پاکی … !؟؟
طرف مقابل دل داره که آلوده اش نکنی

در قرآن مجید آیه ای که بر وقف و احکام فقهی آن صراحت داشته باشد وجود ندارد، ولی می توان از باب اولویت با آیات مربوط به «احسان و انفاق»، « قرض الحسنه »، «تعاون» و «صدقه» به جواز و بلکه جهان و استحباب وقف استدلال کرد؛

از جمله آیاتی که به طور عموم بر انجام خیرات و تشویق و تحریض آنها دلالت دارد، آیه ۹۲ از سوره آل عمران است که می فرماید:«لن تنالُوا البرَّ حتّی تُنفقوا من شیءٍ فإنّ الله به علیم»
شما هرگز به مقام نیکوکاران و خاصان خدا نخواهید رسید، مگر آن که از آنچه دوست می دارید و بسیار محبوب است در راه خدا انفاق کنید «هرچه انفاق کنید خدا بر آن آگاه است».

و نیز آیه ۴۶ از سوره کهف که می فرماید:
«المالُ و البَنونَ زینةُ الحیاةِ الدنیا و والباقیات الصالحات خیرٌ عند ربک ثواباً خیرٌ اَملاً»

مال و فرزندان زینت حیات دنیاست و (لیکن) اعمال صالح که تا قیامت باقی است ( مانند نماز و تهجد و ذکر خدا و صدقات جاری چون بنای مسجد و مدرسته و موقوفات و خیرات در راه خدا) نزد پروردگار بسی بهتر (عاقبت) آن نیکوتر است.

برای نگرش به مقام«وقف» در قرآن کریم بایستی آیات شریفه ای که بر « انفاق ، احسان ، عمل صالح ، خیرات ، مبرات ،… باقیات صالحات ، ایثار ،…صراحت دارد در نظر گرفت و از طرفی مبارزه بی امان وحی الهی را با « کنز مال ، تکاثر ، تفاخر ، استکبار سرقت ، طغیان ، کسب حرام ، حب مال ، راندن قهر آمیز یتیم ، پرخاش برسائل و …را با تعمیقی وسیع از سه علم و ایمان بنگریم.

خــــــــــدایا

اگر روزی فراموش کردم خدای بزرگی دارم، تو فراموش

نکن بنده ی کوچکی داری!

با نوازشی یا تلنگری آرام ، وجودت را ، همراهیت را ،

مهربانی و بزرگیت را برایم یادآوری کن..

توی ترافیک مونده بودیم که ی دفعه ازماشین پیاده شدوشروع به اذان گفتن کرد

مردمی که اونجابودن فکرکردن دیوونس وشروع به نگاه کردن بهش ومسخره کردنش شدن چون خیلی تااذان وقت بود

وقتی ترافیک سبک شددست ازاذان گفتن کشیدبهش گفتیم آقامجیدآخه الان که وقت اذان نبودچراتواین شلوغی اذان میگفتی

شهیدزین الدین گفت چندتاماشین جلوترعروس خانم باحجاب نامناسب توی ماشین نشسته بودومردم بهش نگاه میکردن

گفتم اگه اذان بگم میتونم چنددیقه ای مانع گناه نگاه به نامحرم بشم حتی اگه همه فکرکنن دیوونم ارزششو داره

ی صلوات برای همه شهدای عزیزمون

خداوندا اراده ام را به دوران کودکیم باز گردان … همان زمان که برای یک بار ایستادن هزار بار می افتادم اما نا امید نمی شدم ….

نصفه شب بود

چشم چشم رو نمى دید

سوار تانك بودیم ، وسط دشت

كنار برجك نشسته بودم

دیدم یكى پیاده میاد

به تانك ها نزدیك مىشد ، چند لحظه توقف می کرد ، می رفت سراغ بعدی

سمت ما هم اومد

دستش رو دو پایم حلقه كرد

پایم رو بوسید و گفت «به خدا سپردمتون.»

گفتم «حاج حسین؟»

گفت «هیس! اسم نیار.»

رفت طرف تانك بعدى

تازه فهمیدم پای رزمنده ها رو می بوسه

گفت اسمشو نیارم که کسی نفهمه پابوسشون همون حاج حسین خرازی فرماندمونه

خدائیش آسمونم در مقابل بزرگی چنین مردانی کم آورده بود…

حضرت موسی (ع)دندان دردگرفت و به خدایش شکایت کرد.حق تعالی دستور داد ازفلان گیاه استفاده کن.حضرت چنان کرد

و دندان مبارکش خوب شد. بار دیگر دندان موسی(ع)دردگرفت و همان گیاه را به کاربرد؛ولی درد دندانش خوب نشد.او از

خدا سبب راپرسید.خطاب الهی امد که دفعه ی قبل،به امید ما رفتی؛اما این بار از ما غافل بودی

ریا شرک است :

ریا آن است که انسان کار نیکی را برای غیر خدا انجام دهد . در حدیثی می خوانیم : «کل ریاء شرک »1

شرک مراتبی دارد :گاهی در جلوه ای روشن بروز می کند مانند بت پرستی و گاهی بسیار خفیف است به طوری که انسان خود هم متوجه نمی شود . در حدیث می خوانیم که مسأله شرک و تشخیص آن ،مانند تشخیص مورچه ای بر روی سنگ سیاه در دل شب می ماند ، بنابراین جز با تلاش و مراقبت دائمی و امدادهای الهی ،رهایی از مویرگهای شرک ممکن نیست .

«بحارالانوار ج2ص281»

مهدی (عج) جان:

سوالی ساده دارم از حضورت

من آیا زنده ام وقت ظهورت

اگر که آمدی من رفته بودم

اسیر ماه و سال و هفته بودم

دعایم کن دوباره جان بگیرم

بیایم در رکاب تو بمیرم

تنوع شرک :

شرک در طول تاریخ دارای مظاهر گوناگونی بوده است ،دیروز جامعه انسانی شاهد گونه هایی از شرک بوده ، امروز شاهد گونه های دیگر آن هستیم .
شرک دیروز خورشید پرستی ، ماه پرستی و بت پرستی بود و شرک امروز مقام پرستی ، پول پرستی و مدرک پرستی است . شرک دیروز تعصبات قومی و قوم پرستی بود و شرک امروز ناسیونالیسم و وطن پرستی است .

شرک :

شرک یعنی : به غیر خدا تکیه کردن ،به مخلوق خدا مقام خدایی دادن.
شرک یعنی : اطاعت بی چون و چرا از غیر خدا.
شرک یعنی : گروه گرایی، که در راه خدا نباشد.
شرک یعنی : وابستگی به قدرتها و ابر قدرتها.
شرک یعنی : قدرتی را در برابر قدرت خدا علم کردن .

مقام معظم رهبری:

زن و شوهر باید به هم محبت داشته باشند . مواظب باشید چیزهایی را که چیزهایی که شما را از هم گله مند و بیزار می کند از شما سر نزند.
نگاه کنید ببینید شوهر شما یا زن شما روی چه چیزهایی حساس است ، از آنها اجتناب کنید . همدیگر را داشته باشید . با همدیگر مهربان باشید.

امام علی:

افضل الدّواء ترك المنى. غررالحکم ،ص

184

بهترين داروى شفا بخش ٰٰٰترك آرزوهاى نابجا است.

یا علــے بنِ موســے الرّضا

این ایّام “بابُ الجوادتان”

عجیب شلوغ مـے شود …!

کاش غریبِ مدینه هم

براے دلش

یک “بابُ القاسم” داشت …

خداشناسی از راه افزایش نعمتها

خداوند برای تامین نیازمندیهای انسان ،منابع متعددی را در اختیار اوقرار داده است. با افزایش جمعیت انسانها ، این منابع نیز کشف شده است.
زمانی که جمعیت بشر کم بود ، مردم در زمستانها خود را با هیزم گرم میکردند . زمانی که جمعیت بیشتر شد خداوند انسانها را به فکر استخراج نفت انداخت ، باز هم که جمعیت زیادتر شد بهره برداری از گاز در برابر انسان قرار گرفت و هم اکنون بشر در فکر استفاده از انرژی خورشیدی است.
انسان وقتی مجرد است ، روزی مشخصی دارد ،وقتی ازدواج می کند ودارای فرزند می شود روزی آنها نیز تامین می گردد.

مولاي ما كيست؟

امروز مولاي ما كيست و چه كسي صاحب و مالك ماست و كيست كه بر ما حق آقايي دارد و ما به پذيرش ولايتش ملزميم ؟

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در خطبه‌ي غدير او را اينگونه معرفي مي كنند :

ألا إن خاتم الائمه منا القائم المهدي

بدانيد آخرين امامان از ما قيام كننده‌ي مهدي است .

ألا إنه قد بشر به من سلف من القرون بين يديه

اوست كه پيشينيان از قرن‌هاي گذشته به او بشارت داده‌اند .

ألا إنه الباقي حجه و لاحجه بعده ولا حق إلا معه و لانور إلا عنده

اوست كه به عنوان حجت باقي مي‌ماند و بعد از او حجتي نيست ، هيچ حقي نيست مگر همراه او ، و هيچ نوري نيست مگر نزد او .

ألا و إنه ولي الله في أرضه و حكمه في خلقه و امينه في سره و علانيته (2)

بدانيد كه اوست ولي خدا در زمين و حكم كننده‌ي او بين خلقش و امين او بر نهان و آشكارش .

او همان امام زمان دوست داشتني ماست كه امروز به يمن نفسهايش زنده‌ايم و به بركت لطفش رزق و روزيمان مي‌دهند . او همان امام زماني است كه نعمتي به عظمت او و منتي به سنگيني او به احدي عطا نشده ، او همان « آب رحيم » ، همان پدر مهرورز است .همان صاحب اختياري كه از ما به خودمان مهربانتر است و صلاحمان را نيكوتر مي‌شناسد و بيش از خود ما دلشوره و نگراني ما را دارد . اينگونه ، سروري و مالكيت او و غلامي و رقيت ما رابطه‌اي تكلف آور و زحمت خيز و از سر اجبار و اكراه نيست . پدر اختيار دارد براي فرزندش تصميم بگيرد ، به او امر و نهي كند ، به او مسئوليتي بدهد و از او اطاعت طلب كند . اما در عين حال به كودكش عشق مي ورزد و حواسش تماماً به اوست . زحمت او را مي‌كشد، پاي فرزندش پير مي شود و عمر و هزينه و امكانات مي‌گذارد . پس من و تو برده‌ي ائمه‌ نيستيم كه خادم و غلام هستيم و اين بندگي و عبوديت را با دل و جان خريده‌ايم و عاشقانه پذيرفته‌ايم.

مراتب اقرار به مولويت

اقرار به مولويت امام عليه السلام و عمل به لوازم آن ، داراي مراتب و پله‌هاي مختلفي است كه با ايمان شخص رابطه ‌اي مستقيم دارد . يعني هر چه ايمان فرد كامل‌تر وافزون‌تر باشد ، اين مراتب والاتر خواهند بود . نخستين قدم اين است كه بنده براي مولايش حق امر ونهي قائل باشد .

يعني اطاعت او را واجب بداند و براي او موقعيت فرمانبرداري در نظر بگيرد و خود را در جايگاه فرمانبري قرار دهد . از آنجا كه امام عصر عليه السلام ولي الله است ، اين حق را از جانب خداوند دارد و اقرار به اين ولايت ، نخستين پله‌ي ايمان آدمي را تشكيل مي‌دهد .

مرتبه‌ي دوم اين است كه عبد در هر امري به جهت حركت مولايش نظر كند و در هر راه كه مي‌رود به رد پاي مولايش بسنجد و قلب و زبان و روح و بيانش را به سمت و سوي سرورش سوق دهد .

اما مرتبه‌ي بالاترين و مقام برتري را كسي دارد كه مالكيت صاحب الزمان عليه السلام را به تمامي درك كرده است . اينگونه فردي هر چه دارد از براي مولايش مي‌داند و تمام داراييش را در حقيقت ملك آقايش مي‌شمرد و از همه‌ي آنها به نفع ولي نعمتش بهره مي گيرد .

اگر من و تو خشنودي حضرتش را بر ميل خود ترجيح ‌دهيم و در فضاي فكرمان رضاي او را ملاك عمل كنيم و از امكاناتمان جز در راه مطلوب او استفاده ننماييم ،‌مقدمه‌ي اين درجه را فراهم كرده‌ايم و زمينه‌ساز نيل به اين هدف گشته‌ايم .

پی نوشتها :

(1) بحارالانوار ، ج 101 ، ص 199.

(2) اسرار غدير ، ص 126 ، 127 و 160.

فعالیت داشتن در فضای مجازی و پاک ماندن در آن تقوای دو چندان میخواهد…

یادمان نرود گاهی با گناه به اندازه ی یک لایک فاصله داریم…

یادمان نرود فضای مجازی هم

“محضر خداست"…

در روز حساب تمام این سایت ها به حرف می آیند، گواهی میدهند بر کارهایمان…

نکند که شرمنده باشیم، امان از لحظه ی غفلت که فقط خدا شاهد است و بس…!

گاهی روی مانیتور بچسبانیم

“ورود شیطان ممنوع “

مراقب دستی که کلیک میکند، چشمی که میبیند و گوشی که میشنود باشیم…

و بدانیم و آگاه باشیم که خدا

“همیشه آنلاين “است….

ﺷﻬﻴﺪ ﺁﻭﻳﻨﻲ :

“ﻛﺮﺑﻼ” ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ

ﺑﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ ,

ﻛﺮﺑﻼﻳﻲ ﺷﺪﻥ

ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻮﺩ ,

ﺷــــــــﻣﺮ ﻫﻢ “ﻛﺮﺑﻼﻳﻲ” ﺍﺳﺖ!

ریختن پول روی جنازه ها از کجا آمده ؟

شاید شما هم در گوشه و کنار شهرتان دیده باشید پول هایی که بروی جنازه‌ای که بر اثر تصادف جان باخته‌ است ریخته می شود.

به گزارش گروه فرهنگی فرهنگ نیوز، مساله بدعت در دین یکی از مسالی است که متاسفانه این روزها در گوشه و کنار شهر دیده می شود. مسایلی که هیچ وجاهت روایی و شرعی نداشته اما به اشتباه در بین مردم و عوام مرسوم شده است.

یکی از این اعمال ریختن پول روی جنازه هایی است که به واسطه تصادف یا اتفاقاتی دیگر در خیابان جان باخته اند و تا زمانی که مراجع ذیربط به محل حادثه برسند، شاهد جمع شدن پول خردهایی هستید که توسط عابران پیاده بر روی جنازه ریخته می شود.

آیا تا به حال از خود پرسیده اید که این کار چه جایگاهی در دین مبین اسلام دارد؟ آیا روایت یا پیشنهادی از سوی ائمه معصومین یا ذات اقدس الهی در این باره به مومنین صورت گرفته است؟ به راستی فلسفه این کار چیست؟

محمد حسین رجبی دوانی کارشناس مسایل دینی و مذهبی در گفت و گو با خبرنگارفرهنگ نیوز به این سوال پاسخ می دهد:

ادامه »

ذكرهای آرام بخش
برای هر ترسی « لا اله الا الله »
برای هر غم و اندوهی « ما شاء الله »
برای هر نعمتی « الحمد لله »
برای هر آسایشی « الشکر لله »
برای هر چیز شگفت آوری « سبحان الله »
برای هر گناهی « استغفر الله »
برای هر مصیبتی « انا لله و انا الیه راجعون »
برای هر سختی و دشواری « حسبی الله »
برای هر قضا و قدر « توکلت علی الله »
برای هر دشمنی « اعتَصمتُ بالله »
برای هر طاعت و گناهی « لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم »
هر چیز شگفت آوری: سُبحانَ الله
بعد از هر خنده ای: اللهم لا تنقطنی
برای انجام هر کاری « ان شاء الله»

و بالاترین ذکرها … لا الله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین .
ودرهر زمان صلوات بر محمد و آل محمد(ص) فراموش نشود

تاثیر 8 وضعیت خواب بر سلامت افراد :

بشر برای سالم بودن و سالم زیستن به خواب نیاز دارد. اکثر متخصصان معتقدند هشت ساعت خواب شبانه،یعنی معادل یک‌سوم شبانه‌روز برای همه لازم است، اما آیا می‌دانید علاوه بر ساعات خواب، نحوه خوابیدن نیز روی سلامت تاثیر می‌گذارد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ضمیمه سیب روزنامه جام جم،خوابیدن به پشت، روی شکم، به پهلو یا به شکل جنینی جزو وضعیت‌های معمول خواب است که روی نحوه تنفس، وضع ستون فقرات یا جریان خون تاثیر دارد.

خوابیدن به پشت، دست‌ها‌ در راستای بدن؛ مفید برای گردن

خوابیدن به پشت در حالی که دست‌ها در کنار بدن قرار دارد، بهترین وضعیت خواب برای سلامت است. این نحوه خوابیدن برای ستون فقرات و گردن خوب است. البته باید حواستان باشد‌ از بالش‌های خیلی بلند و نامناسب استفاده نکنید. تنها ایراد این وضعیت خواب ، تاثیر آن روی تنفس است. افرادی که به این شکل می‌خوابند ، بیشتر از بقیه خر و پف می‌کنند. در واقع خوابیدن به پشت ممکن است باعث مسدود‌شدن مجاری تنفسی شود که به آن «آپنه خواب» می‌گویند.

خوابیدن به پشت، دست‌ها بالا؛ ‌مفید برای کمر و صورت

به این حالت خواب، وضعیت «ستاره دریایی» نیز می‌گویند. در این حالت فرد به پشت می‌خوابد و دست‌هایش به سمت بالا و دو طرف بالش قرار می‌گیرد. این وضع خواب برای کمر خوب است. فرقی نمی‌کند دست‌ها را در دو طرف بالش قرار بدهید یا نه، خوابیدن به پشت در صورتی‌ که دست‌ها را روی صورت نگذاشته باشید ، برای پوست‌تان نیز مفید است. این نحوه خواب ، باعث جلوگیری از بروز چین‌ و‌ چروک صورت و پوست سینه می‌شود. در حالت کلی خوابیدن به پشت باعث کاهش سوزش معده می‌شود. این وضعیت خواب در خانم‌ها احتمال افتادگی سینه‌ها در سنین بالا را نیز کاهش می‌دهد. با این همه، در وضعیت ستاره دریایی احتمال آپنه خواب و خر و پف زیاد است. از دیگر نقاط ضعف این وضعیت فشار زیاد به تاندون‌های شانه‌ها و کاهش جریان خون موضعی است که غالبا به تاندینیت منجر می‌‌شود.

خوابیدن روی شکم؛ ‌مراقب گردنتان باشید

خوابیدن روی شکم به سلامت‌تان آسیب خواهد زد. این وضعیت خواب باعث بروز کمردرد و گردن‌درد می‌شود. خوابیدن روی شکم در خانم‌ها به خراب‌ شدن پوست سینه نیز منجر می‌شود. تنها مزیت این نوع خواب ، کاهش احتمال خر و پف شبانه است. بی‌شک وقتی فرد روی شکم می‌خوابد و سر را داخل بالش فرومی‌برد، نمی‌تواند بدرستی تنفس کند ؛ در نتیجه لازم است فرد سر خود را در جهتی بگذارد که بتواند نفس بکشد؛ همین کار باعث بروز درد در گردن، سر و شانه‌ها می‌شود. خوابیدن روی شکم می‌تواند باعث بروکسیزم (دندان‌قروچه) و درد در ناحیه فک یا سردرد شود.

وضعیت جنینی؛ کمردرد

این وضعیت درست مانند قرارگیری جنین در شکم مادر است. در وضعیت جنینی فرد به پهلو دراز می‌کشد در حالی ‌که پاها را به داخل شکم جمع می‌کند، چانه را به بازوها نزدیک و دست‌ها را خم می‌کند. بیشتر افراد به این صورت می‌خوابند و وضعیت نسبتا راحتی در نظر گرفته می‌شود، اما وضعیت خواب جنینی باعث بروز کمردرد و گردن‌درد می‌شود. علاوه بر این، خمیدگی بدن به سمت پایین مانع از تنفس عمیق خواهد شد. در عوض وضعیت جنینی برای افرادی که خر و پف می‌کنند و برای خانم‌های باردار شرایط مناسبی است.

خوابیدن به پهلو، دست‌ها در راستای بدن؛ مراقب‌ چین ‌و ‌چروک پوستی باشید

خوابیدن به پهلو و قراردادن دست‌ها در راستای بدن باعث می‌شود ستون فقرات در حالت طبیعی خود قرار داشته باشد. به این ترتیب باعث کاهش کمردرد و گردن‌درد می‌شود. این شرایط از آپنه خواب پیشگیری می‌کند. ایراد اصلی خوابیدن به پهلو تاثیر آن روی پوست است. افرادی که به طور مرتب در این وضع می‌خوابند بیشتر در معرض چین و ‌چروک پوستی قرار می‌گیرند چون پوست به طور افراطی در تماس و ساییدگی با بالش و زمین قرار می‌گیرد. احتمال افتادگی سینه‌ها در خانم‌هایی که در این شرایط می‌خوابند نیز بیشتر است.

خوابیدن به پهلو، دست‌ها مقابل بدن؛ احتمال کمر درد

خوابیدن به پهلو و قرار‌دادن دست‌ها در مقابل بدن ، همان فواید خوابیدن به پهلو و قراردادن دست‌ها در راستای بدن را دارد. با این ‌حال در این شرایط به دلیل بروز مشکلاتی در جریان خون و فشار به عصب‌ها، احتمال کمردرد و درد در بازوها وجود دارد.

خوابیدن به پهلوی چپ یا راست؛ شانه‌ها و پاها در عذاب

اگر به پهلو می‌خوابید باید حواستان باشد به پهلوی چپ می‌خوابید یا راست. خوابیدن به پهلوی راست باعث افزایش سوزش معده می‌شود؛ در صورتی که خوابیدن به پهلوی چپ اعضای داخلی مانند کبد، ریه‌ها و معده را به زحمت می‌اندازد. پزشکان به خانم‌های باردار توصیه می‌کنند که به پهلوی چپ بخوابند، اما بهتر است حواستان باشد که به طور مداوم به یک پهلو نخوابید. خوابیدن طولانی‌مدت روی یک پهلو، باعث می‌شود شانه‌ها و پاها فشار زیادی تحمل کنند. نتایج پژوهشی که در دانشگاه کالیفرنیا انجام شده است، نشان می‌دهد افرادی که همیشه روی یک پهلو می‌خوابند بیشتر در معرض سنگ کلیه قرار می‌گیرند. بررسی‌های انجام‌ شده روی 93 بیماری که به سنگ کلیه مبتلا بودند نشان داده است سنگ کلیه 79 درصد این افراد در سمتی قرار دارد که روی آن خوابیده‌اند.

خوابیدن با چند بالش؛ ‌مفید برای ستون فقرات

در هر حال، هر کدام از ما عادت‌های خاص خودمان را داریم و وضعیت خوابیدن از این عادت‌ها مستثنا نیست. تا جایی که امکان دارد وضعیت خوابیدن‌تان را اصلاح کنید، اما در هر حالت برای داشتن خوابی راحت بهترین کار استفاده از چند بالش است. افرادی که به پشت می‌خوابند می‌توانند یک کوسن کوچک زیر گودی کمرشان قرار دهند. افرادی که به پهلو می‌خوابند باید یک بالش کوچک بین زانوهایشان بگذارند. قراردادن یک بالش کوچک دیگر زیر ران‌ها برای افرادی که به پشت می‌خوابند باعث حمایت بیشتر از مفاصل‌شان خواهد شد. توصیه می‌شود برای زیر سرتان از بالش‌های ارتوپدی استفاده کنید تا انحنای طبیعی گردن‌تان حفظ شود.

“فویل للمصلین الذینهم عن صلاتهم ساهون”

پس وای بر نماز گذاران، آنان که در نمازشان سهل انگارند.

سوره ماعون، آیات 4 و 5

روایت است که “ویل” چاه عذاب است که وقتی سنگی به آن چاه بیافتد بعد از “هفتصد” سال بقعر آن چاه می رسد.

این چاه جایگاه نمازگذارانیست که سهل انگار در نمازند.

کسانی که نماز نمی خوانند نه، بلکه کسانی که نماز می خوانند و به نمازشان بی اهمیت و سهل انگارند.

حال اگر عقوبت و جایگاه مسامحه کنندگان در نماز این باشد، عقوبت و جایگاه منکرین و تارکین نماز چه خواهد بود . . . ؟!

انسان هايي هستند

که ديوار بلندت را مي بينند

ولي به دنبال همان يک آجر لق ميان ديوارت هستند که ،

تو را فرو بريزند …!

تا تو را انکار کنند …!

تا از رويت رد شوند …!

مراقب باش !

دست روزگار هلت ميدهد ؛

ولي قرار نيست تو بيفتي ،

اگر بي تاب نباشي و خودت را به آسمان گره زده باشي ،

اوج مي گيري …

به همين سادگي …

تو خوب باش ،

حتي اگر آدم هاي اطرافت خوب نيستند ،

تو خوب باش ،

حتي اگر همه از خوبي هايت سو استفاده کردند

تو خوب باش ،

حتي اگر جواب خوبي هايت را با بدي دادند ،

تو خوب باش ،

همين خوب ها هستند که زمين را براي زندگي زيبا مي کنند

زندگي رقص واژگان است ؛

يکي به جرم تفاوت ، تنهاست …

يکي به جرم تنهايي ، متفاوت ..

اگر از گناه (مطهری)

(رجایی )هست که

(بهشتی )شوی…

اگر با هنر شهادت آشنایی

(مفتح)درهای بهشت خواهی شد…..

اگر با(همت)تقوا پیشه کنی

(صیاد)دلها می گردی…

اگر با (آوینی )همراه شوی

در آخر

شهید اهل قلم خواهی شد..

یا زهرا….

رادیوی راننده ی آژانس روشن بود، خبر نگار این بار رفته بود به

یک پرنده فروشی،برام جالب بود،از مرغ کاسکو می گفت و از

قیمتش از مغازه دار سوال می کرد،فرشنده می گفت: اصولا

اونایی که کسی رو ندارند مشتری این نوع پرنده ها هستند.

گاهی می بینند مادرهاشون تنها هستند،این پرنده ی زیبا رو

می خرند تا مادرشون تنها نباشه و کم کم این مادر فراموش

میشه،آخه مرغ کاسکو اگر کسی بلد باشه باهاش حرف بزنه

تا 800 کلمه می تونه یاد بگیره،این روزا کسی حال و حوصله ی

حرف زدن نداره منم از ساعت 8 صبح تا ده شب تو مغازه هستم

و اصلا وقتی پیدا نمی کنم در یک فضای دوستانه با بچه هام حرف

بزنم……

با خودم اندیشیدم چه بر سرمون اومده؟همه تو افکار وگرفتاری های

خودشون غرقند… یادم به حرف دوستی افتاد…چقدر زیبا می گفت

تا بچه مون به حرف نیومدند چقدر قربون صدقه اشون می ریم تا فقط

یه کلمه بگن با…با… به حرف که اومد ذوق زده می شیم…بیشتر

نازش می کنیم …اما وقتی رشد می کنه و بزرگ میشه  دیگه حتی

گاهی حال و حوصله جواب سوالاتش رو هم نداریم.

راستی دوستان گلم واقعا این طور هست یا نه؟ / نوشته ی : م . ی

روزی امام حسن علیه السلام به فرزندان و بستگان خویش فرمود: «انی اموت بالسم; من با سم به شهادت می‏رسم.» اهل بیت ایشان پرسیدند: چه كسی به شما سم خواهد داد؟ فرمودند: «جاریتی او امراتی ; كنیزم یا همسرم.» به او عرض كردند: «اخرجها عن ملكك علیها لعنة الله; او را - كه لعنت‏خدا بر او باد - از ملك خویش خارج سازید.»

امام علیه السلام فرمودند: «هیهات من اخراجها و مُنیتی علی یدها; هرگز چنین نمی‏كنم و حال آنكه آرزوی من به دست او محقق می‏شود». «ما لی منها محیص و لو اخرجتها ما یقتلنی غیرها كان قضأ مقضیا و امرا واجبا من الله; مرا گریزی از این شهادت نیست و اگر او را خارج كنم كسی غیر از او نیست كه مرا بكشد [درحالی كه] شهادت من قضای حتمی و امر واجبی از ناحیه خداوند است.»

چند روزی از این خبر نگذشته بود كه معاویه (لعنة‏الله علیه) همسر آن حضرت را فریب داد و به واسطه او، آن حضرت را به شهادت رساند. امام علیه السلام درهنگام شهادت به همسرش چنین فرمود: «یا عدوة الله! قتلتنی قاتلك الله اما والله لاتصیبن منی خلفا و لاتنالین من الفاسق، عدو الله خیرا ابدا; ای دشمن خدا! تو مرا كشتی، خدا تو را بكشد، آگاه باش كه به خدا سوگند! از من فرزندی باقی نخواهی گذاشت و از [معاویه] فاسق و دشمن خدا به تو خیری نخواهد رسید.»

منبع: مناقب ابن شهر آشوب، همان، ج‏3، ص‏175.

برای دانلود صوتی زیارت امام حسن مجتبی علیه السلام اینجا کلیک کنید.

بسم الله الرحمن الرحیم

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمينَ

سلام بر تو اى فرزند پيامبر (خدا) پروردگار جهانيان

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراَّءِ

سلام بر تو اى فرزند اميرمؤ منان سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهرا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حَبيبَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صِفْوَةَ اللّهِ

سلام بر تو اى حبيب خدا سلام بر تو اى برگزيده خاص خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَمينَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللّهِ

سلام بر تو اى امين (وحى ) خدا سلام بر تو اى حجت خدا سلام بر تو اى نور خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صِراطَ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا بَيانَ حُكْمِ اللّهِ

سلام بر تو اى راه (مستقيم ) خدا سلام بر تو اى بيان (كننده ) حكم خدا

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ناصِرَ دينِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا السَّيِدُ الزَّكِىُّ

سلام بر تو اى ياور دين خدا سلام بر تو اى آقاى پاك (و منزه از هر عيب )

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْبَرُّ الْوَفِىُّ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْقاَّئِمُ الاْمينُ

سلام بر تو اى نيكوكردار وفادار سلام بر تو اى قيام كننده (به امر خدا) و امين

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْعالِمُ بِالتَّأويلِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْهادِى الْمَهْدِىُّ

سلام بر تو اى داناى به تاءويل (قرآن ) سلام بر تو اى راهنماى راه يافته

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الطّاهِرُ الزَّكِىُّ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا التَّقِِیُّ النَّقِىُّ

سلام بر تو اى پاكيزه منزه سلام بر تو اى پرهيزكار پاكدامن

السَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْحَقُّ الْحَقيقُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الشَّهيدُ الصِّدّيقُ

سلام بر تو اى حق سزاوار بدان سلام بر تو اى شهيد راست گفتار

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِي وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ

سلام بر تو اى ابا محمد حسن بن على و رحمت خدا و بركات او

بسم الله الرحمن الرحیم

1. اخلاص در انديشه و گفتار و عمل، عاملِ لايروبى چشمه سارهاى درونى است.

2. تنها نيايش است كه مى تواند غربتِِ مرگبارِ ما را به انس با جهان هستى مبدّل نمايد.

3. بخنديم، اما سرمايه خنده ما گريه ديگران نباشد.

4. بياييد اوراقِ كتابِ هستىِ خود را از عكس و امضاى ديگران پر نكنيم.

5. گاهى براى نابود ساختن تلخى هاى صفات زشت، شيرين ترين داروها تلخ ترين اندرزهاست.

6. كردارِ عينى و عملىِ مربّيان بشرى در تعليم و تربيت، اساسى تر و مؤثرتر از گفتار آنان است.

7. حيات بدون فعّاليّت هاى هدف گيرى شده، ماهيّت خود را از دست مى دهد.

8. اساسى ترين مختصّ زندگى عرفانى، كار و تلاش پيگير در دنياست؛ دنيايى كه ميدانى براى مسابقه در خيرات است.

9. همواره با ناتوانى مبارزه كنيد، زيرا ناتوانى زنجيرى است كه شما را از تحرّك باز مى دارد.

10. عمل صحيح و هدفدار، عامل افزايش معرفت است.

بخشی از زندگینامه حضرت محمد صلی الله و علیه و آله

تولد و کودکی
بیش از هزار و چهار صد سال پیش در روز 17 ربیع الاول ( برابر 25آوریل 570 میلادی ) کودکی در شهر مکه چشم به جهان گشود. پدرش عبد الله در بازگشت از شام در شهر یثرب ( مدینه ) چشم از جهان فروبست و به دیدار کودکش ( محمد ) نایل نشد. زن عبد الله ، مادر ” محمد ” آمنه دختر وهب بن عبد مناف بود. برابر رسم خانواده های بزرگ مکه ” آمنه ” پسر عزیزش ، محمد را به دایه ای به نام حلیمه سپرد تا در بیابان گسترده و پاک و دور از آلودگیهای شهر پرورش یابد . ” حلیمه ” زن پاک سرشت مهربان به این کودک نازنین که قدمش در آن قبیله مایه خیر و برکت و افزونی شده بود ، دلبستگی زیادی پیدا کرده بود و لحظه ای از پرستاری او غفلت نمی کرد. کسی نمی دانست این کودک یتیم که دایه های دیگر از گرفتنش پرهیز داشتند ، روزی و روزگاری پیامبر رحمت خواهد شد و نام بلندش تا پایان روزگار با عظمت و بزرگی بر زبان میلیونها نفر مسلمان جهان و بر مأذنه ها با صدای بلند برده خواهد شد ، و مایه افتخار جهان و جهانیان خواهد بود . ” حلیمه ” بر اثر علاقه و اصرار مادرش ، آمنه ، محمد را که به سن پنج سالگی رسیده بود به مکه باز گردانید. دو سال بعد که ” آمنه ” برای دیدار پدر و مادر و آرامگاه شوهرش عبد الله به مدینه رفت ، فرزند دلبندش را نیز همراه برد . پس از یک ماه ، آمنه با کودکش به مکه برگشت ، اما دربین راه ، در محلی بنام ” ابواء ” جان به جان آفرین تسلیم کرد ، و محمد در سن شش سالگی از پدر و مادر هر دو یتیم شد و رنج یتیمی در روح و جان لطیفش دو چندان اثر کرد . سپس زنی به نام ام ایمن این کودک یتیم ، این نوگل پژمرده باغ زندگی را همراه خود به مکه برد . این خواست خدا بود که این کودک در آغاز زندگی از پدر و مادر جدا شود ، تا رنجهای تلخ و جانکاه زندگی را در سرآغاز زندگانی بچشد و در بوته آزمایش قرار گیرد ، تا در آینده ، رنجهای انسانیت را به واقع لمس کند و حال محرومان را نیک دریابد . از آن زمان در دامان پدر بزرگش ” عبد المطلب ” پرورش یافت . ” عبد المطلب ” نسبت به نوه والاتبار و بزرگ منش خود که آثار بزرگی در پیشانی تابناکش ظاهر بود ، مهربانی عمیقی نشان می داد . دو سال بعد بر اثر درگذشت عبد المطلب ، ” محمد ” از سرپرستی پدر بزرگ نیز محروم شد . نگرانی ” عبد المطلب ” در واپسین دم زندگی بخاطر فرزند زاده عزیزش محمد بود . به ناچار ” محمد ” در سن هشت سالگی به خانه عموی خویش ( ابو طالب ) رفت و تحت سرپرستی عمش قرار گرفت . ” ابوطالب ” پدر” علی ” بود . ابو طالب تا آخرین لحظه های عمرش ، یعنی تا چهل و چند سال با نهایت لطف و مهربانی ، از برادرزاده عزیزش پرستاری و حمایت کرد . حتی در سخت ترین و ناگوارترین پیشامدها که همه اشراف قریش و گردنکشان سیه دل ، برای نابودی ” محمد” دست در دست یکدیگر نهاده بودند ، جان خود را برای حمایت برادر زاده اش سپر بلا کرد و از هیچ چیز نهراسید و ملامت ملامتگران را ناشنیده گرفت.

نوجوانی و جوانی
آرامش و وقار و سیمای متفکر ” محمد ” از زمان نوجوانی در بین همسن و سالهایش کاملا مشخص بود . به قدری ابو طالب او را دوست داشت که همیشه می خواست با او باشد و دست نوازش بر سر و رویش کشد و نگذارد درد یتیمی او را آزار دهد . در سن 12سالگی بود که عمویش ابو طالب او را همراهش به سفر تجارتی - که آن زمان در حجاز معمول بود - به شام برد .

صفحات: 1 · 2

کوفه همان شهری که مردمانش ،پیامبر اسلام را می شناختند،همان

مردمی که امیر المومنین علی علیه السلام را به چشم دیده بودند.

نماز می خواندند،کوفه همان شهری که خون بر دل اهل بیت پیامبر کرد.

همان شهری که مردمانش 12000 نامه نوشتند به حسین ،که مولای ما

اگر به شهر ما بیایی، قدومت را گرامی خواهیم داشت و لبیک گویان به

سویت خواهیم شتافت، اما چه شد؟مردمان کوفه و قتل نوه ی پیامبر؟

آری لقمه های حرام ، بی بصیرتی و غفلت، آن قدر غافلشان کرد که

صدای “هل من ناصر ینصرنی"امام زمانشان را نشنیدند.

چقدر در دلمان می گوییم وای بر کوفیان …اما نه کمی صبر کنیم،کوفه

که فقط کوفه ی سال 61 هجری نبود، هر جا می تواند کوفه باشد.

اگر صدای مولا و امام زمان خویش را نشنود، حواسمان باشد نکند

دیر شود و از یاری اماممان جا بمانیم و وقتی بفهمیم که دیگر دیر

شده باشد.خدایا یاری امان ده و شرمنده امان نکن مهربان من

نوشته ی : م . ی

*نماز اول وقت، اول وقت فضیلت نماز است نه اول وقت ادای نماز*

شارع مقدس اسلام ، براى هر نمازى دو وقت قرار داده است : وقت فضيلت ، وقت غير فضيلت . آيات و روايات سفارش مى كنند كه : نماز را در وقت فضيلتش بخوانيد. وقت فضيلت هر نماز، اول وقت آن(فضیلت) است .

بر اساس روایات از ائمه اطهار (علیهم السلام) و سفارش علما پسندیده این است که انسان اگر عذر شرعی نداشته باشد، نماز را در اول وقت آن بجا آورد تا مشمول آثار و ثواب آن شود.

از آثار و ثواب نماز اول وقت:
از رسول خدا صلی الله و علیه و اله چنین نقل شده است که: ملك الموت روزى پنج مرتبه ، موقع نماز به سوى پرونده اعمال انسان نظر مى كند، در اين موقع اگر انسانى مشغول نماز باشد، ملك الموت موقع مرگ شهادتين را به او تلقين مى كند و شيطان را از او دور مى سازد. ¹
امام صادق عليه السلام : هر نمازى دو وقت دارد : اوّل و آخر . اوّل وقت، بهترين آن است . هيچ كس نبايد نماز را بدون علّت به آخر وقت بيندازد . آخر وقت فقط براى بيمار و عليل و كسى كه عذرى دارد، قرار داده شده است . اوّل وقت [مايه ]خشنودى خداست و آخر وقت [باعث ]آمرزش خدا .²

امام صادق عليه السلام : فضيلت اوّل وقت [نماز ]بر آخر وقت همچون فضيلت آخرت بر دنياست.³

1. علامه محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، بيروت، دارالاحياء التراث العربي، 1403 هـ . ق، ج 6، ص 169، حديث 44.

2. بحار الأنوار، 83/25/47.

3. ثواب الاعمال، 58/2.

آيا عزاداري مداوم در روحيه مردم تأثير منفي نمي گذارد و نمي توان با شادي ، دين را بهتر گسترش داد ؟

پاسخ :

به طور مسلم، نه شادمانى افراطى و بدون دليل پسنديده است و نه ماتم زدگى و غم و اندوه مداوم؛ بلكه شايسته پسنديده آن است كه انسان راه تعادل در پيش گيرد؛ يعنى نه اسير سرخوشى هاى بى دليل شده و نه آن كه غمزده و گوشه گير شود بلكه برحسب مورد و واقعيات موجود خود را تطبيق دهد.

شيعيان تمام سال عزادار نيست كه آن را دشمنان اهل بيت بهانه كرده و هر روز در شبكه هاي ماهواره بازگو مي‌كنند؛ بلكه در طول سال، فقط ده روز محرم (براي آقا امام حسين عليه السلام ) و دوازده روز براي ديگر معصومين (آقا رسول خدا صلي الله عليه وآله تا آقا امام حسن عسکري عليه السلام ) به عنوان ايام عزاداري رسمي براي خاندان عصمت و طهارت (عليهم السلام) اختصاص مي‌دهيم و در مقابل، در طول سال مراسم متعددي در ولادتهاي اهل بيت و اعياد مذهبي برگزار مي‌کنيم مانند :  ولادت رسول مکرم اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) و آقا امام صادق عليه السلام (17 ربيع الاول)، روز بعثت رسول اکرم (صلي الله عليه و آله و سلم) (27 رجب) ، ولادت ام ابيها حضرت فاطمه زهراء صلوات الله سلامه عليها ( روز مادر) (20 جمادي الثاني)، ولادت مولي الموحدين آقا اميرالمؤمنين صلوات الله و سلامه عليه (روز پدر) ( 13 رجب ) سالروز ازدواج آقا امير المؤمنين و خانم فاطمه زهرا عليهما السلام (1 ذي الحجه)، ميلاد آقا امام مجتبي صلوات الله و سلامه عليه ( 15 رمضان ) ، ميلاد آقا امام حسين و آقا ابالفضل العباس و آقا امام سجاد عليهم السلام ( 3 و 4 و5 شعبان ) ، ميلاد آقا امام باقر صلوات الله و سلامه عليه ( 1 رجب ) ولادت آقا موسي بن جعفر صلوات الله و سلامه عليه ( 7 صفر) ، دهه کرامت ( ميلاد حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها 1 ذيقعده و ولادت آقا امام رضا صلوات الله و سلامه عليه 10 ذيقعده ) ، ميلاد آقا امام جواد صلوات الله و سلامه عليه (10 رجب ) ، ميلاد آقا امام هادي صلوات الله و سلامه عليه ( 15 ذي الحجه) ، ولادت آقا امام حسن عسکري صلوات الله و سلامه عليه ( 8 ربيع الثاني ) ، دهه مهدويه ( ميلاد  منجي عالم بشريت  حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف  ( 15 شعبان ) ، عيد سعيد فطر ( 1 شوال ) ، دهه ولايت ( عيد قربان 10ذي الحجه ، عيد غدير 18 ذي الحجه ) ، ولادت اسوه صبر و استقامت حضرت زينب کبري سلام الله عليها ( روز پرستار) ، ميلاد حضرت  علي اکبر ( 11 شعبان ، روز جوان ) ، و…

علاوه بر اين اعياد ، اعياد ملي ديگر هم مانند دهه فجر و در کشور داريم که در تمامي اين اعياد (اعم از ميلاد اهل بيت عليهم السلام و) ما دين را با شادي کردن تبليغ مي کنيم.

از طرفي اگر ما نظري روانشناسانه به انسان بيندازيم مي‌ببينيم در رفتارهاي ما دست كم دو دسته از عوامل نقش اساسي ايفا مي‌كنند.

يك دسته عوامل شناختي كه موجب مي‌شود انسان مطلبي را بفهمد و بپذيرد كه در اين نوع شناخت از استدلال هاي عقلي و تجربي يا راههاي ديگر استفاده مي‌شود.

دسته دوم از عوامل مؤثر در رفتارهاي انسان انگيزه ها يا به تعبير ديگر احساسات و عواطف ، تمايلات ، ميل ها و گرايش ها يا غرائز و … مي‌باشند.

انسان براي به حركت در آمدن به سمت تعالي علاوه بر عوامل شناختي ، به عوامل رواني ديگري نيز نياز دارد تا او را بسوي كار برانگيزد واو را به طرف انجام هدف سوق دهد.

مثلا ، همه ما ميدانيم كه در اين يك شهري مردم محروم بسياري وجود دارند اما ديدن يك شخص محروم با يك حالت رقت آور مي تواند در ما تأثيري ببخشد كه صِرف دانستن ، هيچگاه آن اثر را ندارد.

بنابراين در انسان علاوه بر شناخت ، نيروي ديگري به نام انگيزش ها و هيجانات وجود دارد كه عامل آن ، احساسات و عواطف است .اين عامل هم بايد تقويت شود تا نقش خود را ايفا كند . از طرفي احساسات و عواطف انواع مختلفي دارد.تحريك هر نوع احساسات و عواطف بايد با حادثه مربوط ، متناسب باشد.

بعد از بعثت پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله و سلم) حادثه اي كه بزرگترين نقش را در تاريخ اسلام ايفا كرد ، حادثه شهادت سرور آزادگان حضرت امام حسين (عله السلام) بود . لذا براي تحريک احساسات مردم براي انجام دادن کاري شبيه کار امام حسين عليه السلام بايد كاري متناسب با آن انجام داد ، يعني بايد كاري كرد كه حزن مردم بر انگيخته شود ، اشك از ديده ها جاري شود ، شور و عشق در دلها پديد آيد. و در اين حادثه چيزي كه مي تواند چنين نقشي را بيافريند همين مراسم عزاداري و گريستن و گرياندن ديگران است، در حالي كه خنديدن و شادي كردن هيچ وقت نمي‌تواند چين نقشي را ايفا كند. اين قبيل مسائل عشق ديگري مي‌خواهد كه از سوز و اشك و شور پديد مي‌آيد . راه آن همين عزاداري هاست.

ضمن اينکه تجديد آن خاطره ها در واقع نوعي بازنگري و بازسازي آن حادثه هاست ، اگر حادثه مفيدي بوده است و در جايگاه خود منشأ آثار و بركتي به شمار مي‌رفته است، باز نگري و بازسازي آن نيز مي‌تواند مراتبي از آن بركات را داشته باشد.علاوه بر اين در همه جوامع انساني مرسوم است كه به نوعي، از حوادث گذشته خود ياد مي كنند،آنهارابزرگ شمرده و به آنها احترام مي گذارند.

اين كار بر اساس يكي از مقدس ترين خواسته هاي فطري است كه خدا در نهاد همه انسانها قرار داده است و از آن به حس حق شناسي تعبير مي‌كنيم . لذا اين خواسته فطري همه انسانهاست كه در برابركساني كه به آنها خدمت كرده اند حق شناسي و شكرگزاري كنند ، علاوه بر اين ، ياد خاطره هايي كه در سعادت جامعه تأثير داشته ، ميتواند عامل مؤثري در زمان بيان خاطره ها در راستاي تامين سعادت جامعه بيافريند.

پس  همانطور كه اصل آن حادثه تأثير مفيدي در جامعه آن روز داشته ، تجديد خاطره و بازسازي آن نيز مي‌تواند آثاري متناسب با آن داشته باشد.

منبع : گروه پاسخ به شبهات مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج )

حرارت از در و دیوار شهر می‌بارید. از زیر پوست مردم آب بیرون زده بود. آنها در آن گرمای کُشنده، گروه گروه به دیدن «دعبل»1 می‌رفتند و به او خوش آمد می‌گفتند. دعبل نیز با خوشحالی، جریان سفرش به مرو را تعریف می‌کرد و از قصیده‌ای که نزد امام رضا علیه السلام خوانده بود، سخن می‌گفت و گاهی نیز سروده‌هایش را با جوش و خروش می‌خواند و آه و افسوس شنوندگان را می‌ستاند.

صفحات: 1 · 2 · 3 · 4 · 5

به گزارش شیعه آنلاین، می توان گفت که ماجرای فتنه انگیز مرجع قلابی و ساختگی «محمود الصرخی» که در گذشته از کارکنان سازمان اطلاعات و امنیت رژیم منحله بعث بوده و بعد از سقوط صدام با سازمان اطلاعات و امنیت عربستان سعودی بر فتنه انگیزی در جهان تشیع تلاش می کرد، به پایان رسیده است.

اما اکنون این پرسش مطرح می شود که آیا با کشته شدن یا دستگیری «محمود الصرخی» و پایان حیات جریان فتنه انگیز وی، سازمان اطلاعات و امنیت سعودی دیگر دست از جهان تشیع و فتنه انگیز در آن خواهد کشید؟!

بدون شک پاسخ این پرسش منفی است. نه تنها سازمان اطلاعات و امنیت رژیم آل سعود دست از جهان تشیع نخواهد کشید، بلکه می توان حدس زد که بجز «محمود الصرخی»، بر روی فرد یا افراد دیگری نیز طی چند سال اخیر سرمایه گذاری کرده و آنان را برای روز مبادا زیر لوای خود قرار داده است.

یکی از این جریان ها را می توان فردی به نام «احمد بن حسن الیمانی» دانست که طی چند سال اخیر با ادعای ارتباط مستقیم با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف توانسته هواداران قابل توجهی را به خود جلب کند.

احمد الحسن یمانی کیست؟

در مورد هویت واقعی «احمد بن حسن الیمانی» اطلاعات زیادی در دست نیست اما بررسی های انجام شده نشان می دهد که نام اصلی وی «أحمد اسماعیل کاطع الهمبوش» است.

وی که متولد 1968 میلادی در استان شیعه نشین بصره در جنوب عراق است، تا سال 1992 میلادی در رشته مهندسی شهری در دانشگاه بصره تحصیل کرد و پس از آن برای فراگیری علوم حوزوی راهی حوزه علمیه نجف اشرف شد. وی خود را رهبر “جریان مهدوی” عراق و نزدیک به امام زمان معرفی کرده است.

اما به نظر می رسد او در دوران تحصیلش در دانشگاه جذب سازمان اطلاعات و امنیت حزب بعث شد و بعد از سقوط رژیم صدام، با سازمان اطلاعات عربستان سعودی ارتباط گرفت و با دریافت مبالغ هنگفتی از آنان، جریان مهدوی یا یمانی را راه اندازی کرد.

مدتی کوتاهی از عمر فرقه ای جدید به نام انصار یمانی میگذرد که از هر راهی برای ضربه به اصل شیعه استفاده میکند.

فرقه ای منحرفه ای که خودشان را شیعه معرفی کرده؛ در حال تبلیغ و بیعت گرفتن از مردم برای یمانی از طریق اینترنت و انواع مسنجر ها در تمام نقاط جهان هستند …
جریانی که تحت عنوان احمدالحسن الیمانی، وصی و فرستاده امام زمان علیه السلام در اواخر سالهای حاکمیت صدام ملعون بروز کرد. پس از سقوط او با کمک برخی از باقیمانده های رژیم بعث تشکیلات وسیعی را در مناطقی همچون نجف*کربلا*ناصریه و بصره به راه انداخته و مؤسس جریان شخصی به نام احمد اسماعیل گاطع از قبیله صیامر در منطقه ای بنام هویر از توابع زبیر از استان بصره متولد شد و از دانشکده مهندسی نجف فارغ التحصیل شده و مدتی در حوزه شهید سید محمد صدر شاگردی نمود. ضمنا بنا بر نقل موثق برادر وی از نیروهای بعثی بود …

ادعاهای واهی احمد الحسن یمانی

این فرد با این که سید نیست ، و اصل و نسب او از طایفه « صیامر » معلوم و معروف است ، عمامه سیاه پوشید ، و در مجامع عمومی ظاهر شد. از جمله ، با توجه به فیلمی که از او گرفته شده است ، بر بالای منبر در یک مسجدی، با لباس روحانی و عمامه سیاه سخنرانی ، و ادّعاهای ضد خودش را مطرح کرده است.
در سخنرانی خود در عین این که تصریح می کند که هیچ ادّعایی ندارد، و او یک مرد ساده از یک روستای ساده ای است، در همان زمان ادّعا می کند که ، « من مایه رحمتم برای اسلام، بلکه برای اهل زمینم ، اهل بیت (ع) هر کجا بروم، همواره با من هستند و صریحاً می گویم که خدواند مرا برگزیده است؛ صاحب نفس مطمئنه به من متصل شده، و خود صاحب نفس مطمئنه شده ام. من می خواهم شیعیان را متحد کنم از عالم و عامی؛ من آمادگی دارم حقایق را برای همه روشن کنم ، و به صورت سیاه و سفید نشان دهم. خدا نور است و کلام او نور است. در عین حال هیچ ادعایی هم ندارم ! »

او اولین بار در سال 2004 میلادی، در عرصه عراق ظاهر شد. ظهور جریان یمانی با درگیری میان نیروهای امنیتی و پلیس با جریان یمانی در شهر بصره و ناصریه آغاز شد.

وی خود را امام زمان معرفی نکرده اما می گوید: بنده از نسل امام مهدی هستم. من وصی او هستم. من مهدی اول از فرزندان مهدی هستم.

مدتی پیش سندی در یکی از مخفیگاه های شبکه القاعده شاخه عراق یافت شد که نشان می دهد میان یمانی با رهبران القاعده در عراق نامه نگاری صورت گرفته است.

در پایان لازم به ذکر است که به نظر می رسد با پایان ماجرای «محمود الصرخی»، پیش بینی می شود در آینده سازمان اطلاعات و امنیت سعودی از توان جریان یمانی در فتنه انگیزی جدیدی بهره جوید لذا باید سران سیاسی و دینی جهان تشیع هرچه سریع تر تدابیر لازم برای مقابله و برخورد با جریان یمانی را در دستور کار خود قرار دهند.

شایان ذکر است، بررسی های فنی انجام شده نشان می دهد که وب سایت رسمی جریان یمانی به آدرس اینترنتی http://almahdyoon.org در عربستان سعودی راه اندازی شده و خود را سایت یاران امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف معرفی کرده است. نکته قابل توجه این است که گویا این سایت در استان شیعه نشین “قطیف” راه اندازی شده و از آنجا اداره می شود. این سایت صفحه فارسی زبان و فرانسوی زبان نیز دارد.

در بخش “درباره ما” در این سایت، چنین آمده: ما انصار و یاران امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هستیم. ما از پیروان امام أحمد حسن الیمانی علیه السلام هستیم. در میان ما از همه کشورها، یار امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف وجود دارد.

در پایان گفتنی است، «احمد بن حسن الیمانی» تاکنون با چهره های مختلف رؤیت شده که تصاویر ذیل نمونه هایی از چهره های متفاوت وی در دوره های زمانی مختلف است.

منابع:

http://shia-online.ir/article.asp?id=35012

http://www.shohadayeayande.com/thread797.htm

بخشي از دعاي شماره 6 از صحيفه سجاديه:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ وَفِّقْنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا وَ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ فِي جَمِيعِ أَيَّامِنَا  لِاسْتِعْمَالِ  الْخَيْرِ ، وَ هِجْرَانِ الشَّرِّ ، وَ شُكْرِ النِّعَمِ ، وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ ، وَ مُجَانَبَةِ الْبِدَعِ ، وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ ، وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ ، وَ حِيَاطَةِ  الْإِسْلَامِ ، وَ انْتِقَاصِ الْبَاطِلِ وَ إِذْلَالِهِ ، وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ  وَ إِعْزَازِهِ ، وَ إِرْشَادِ الضَّالِّ ، وَ مُعَاوَنَةِ الضَّعيِفِ ، وَ اِدْرَاکِ اللّهيِفِ

***********
1ـ به کار بستن کار خير.
2ـ دوري از شر و گناه.
3ـ شکر نعمتها
4ـ پيروي از سنتهاي الهي.
5ـ پرهيز از بدعتها.
6ـ امر به معروف.
7ـ نهي از منکر.
8ـ طرفداري از مکتب اسلام.
9ـ نکوهش باطل و مبارزه با آن.
10ـ ياري حق و گرامي داشتن آن.
11ـ ارشاد و راهنمايي گمراه.
12ـ معاونت ناتوان (ياري رساندن به ناتوان).
13ـ فريادرسي مظلوم.
14ـ نهايت استفاده از وقت.

***********

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْهُ أَيْمَنَ يَوْمٍ عَهِدْنَاهُ ، وَ أَفْضَلَ صَاحِبٍ صَحِبْنَاهُ ، وَ خَيْرَ وَقْتٍ ظَلِلْنَا فِيهِ

«خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست. و آن را مبارك‏ترين روزى كه با آن برخورد كرده‏ ايم و برترين همراهى كه با آن همراه شده‏ ايم و بهترين زمانى كه در آن به سر برده‏ ايم قرار ده.

************

بهترین زندگی در پرتو سخنان امام سجاد(ع) ،سید سجاد احمدی

گر چه پیمان را شکستم بر سر پیمانه ام

با همه بد عهدی ام آن عاشق دیوا نه ام

گر به ظاهر دورم از در گاه تو ای نازنین

باز هم مشتاق روی دلکش جانانه ام

یا ابا صالح المهدی

نوشته شده توسط وبلاگ نویس

با توجه به این كه فراگیر شدن ظلم و جور در جهان از نشانه هاى ظهور است پس چرا مردم را براى زمینه سازى ظهور دعوت به صلح و ترك ظلم و گناه مى كنند؟
درباره مُصلح غیبى جهان، حضرت مهدى(عج) بیش از سه هزار روایت را شیعه و سنى از پیامبر عالى قدر اسلام صلى الله علیه و آله و پیشوایان الهى نقل كرده اند و این سؤال هم همیشه در ذهن افراد بود كه ما در پاسخ به آن مى گوییم:
اول: باید توجه كرد كه شرط ظهور امام زمان(عج)، هرگز منحصر به گسترش فساد در اجتماع انسانى نیست، بلكه هر گاه مردم دنیا از نظر رشد فكرى و كمال هاى روحى به حدى برسند كه بتوانند ارزش وجود امام را درك كرده و شایسته رهبرى ایشان شوند، در این صورت حضرت بدون هیچ قید و شرطى ظهور مى كند.
ناگفته نماند كه در كتاب هاى عقاید و مذاهب به گونه اى گسترده بحث و بررسى شده كه مانع اساسى براى غیبت امام، اخلاق و روحیات و آماده نبودن جامعه انسانى براى ظهور و حكومت آن حضرت است و اگر این مانع برطرف شود، دوران غیبت او هم سپرى مى شود.
براى نمونه دانشمند بزرگ و فیلسوف عالى مقام اسلام، مرحوم خواجه نصیرالدین طوسى در كتاب تجریدالاعتقاد در این باره سه جمله كوتاه اما پر معنا آورده است:
1. وجوده لطف: وجود امام معصوم - خواه آشكار و یا پنهان - براى جامعه انسانى نعمت معنوى و وسیله اطاعت الهى است و رابط میان خداوند و مردم.
2. و تصرفه لطف آخر: هرگاه امام از پرده غیبت بیرون آید و به راهنمایى ظاهرى بپردازد و زمام امور را به دست گیرد، خود نعمت دیگرى است، در این زمان نه تنها یك گروه، بلكه تمام جامعه انسانى از وجود او - كه ظهور عدل و داد، و مجرى دستورهاى آسمانى و احكام الهى است - بهره مى برند.
3. و عدمه منا: علت حضور نداشتن ایشان براى موانعى است كه خود مردم بر سر راهش به وجود آورده اند و اگر خود مردم براى حكومت واحد جهانى - آن هم بر پایه فضیلت و اخلاق و عدل و داد و رعایت حقوق و احكام اسلامى - آمادگى پیدا كنند، به یقیین او ظهور مى كند و هیچ گاه از ناحیه خداوند كوتاهى در ابراز لطف نبوده، بلكه این خود مردمند كه ظهور حكومت حقه الهى را به تأخیر انداخته.175 بنابراین، توسعه فساد و گسترش آلودگى، شرط منحصر ظهور امام نیست، بلكه راه نزدیك تر، همان پیدایش لیاقت و شایستگى در مردم است.
دوم: گسترش فساد و آلودگى جامعه بشرى هدف اصلى نیست، بلكه زمینه را براى ظهور حضرت و اصلاح جامعه انسانى فراهم مى كند؛ زیرا هنگامى كه زمین پر از ظلم و و جور و تبعیض و فساد شد و تجربه هاى گوناگون از ناتوانى مردم و قوانین در برقرارى عدالت اجتماعى حكایت كرد، در این هنگام، آمادگى فكرى كامل براى پذیرش برنامه یك رهبر الهى با یك انقلاب برتر و نوین پیدا مى شود تا به تمام نابسامانى ها خاتمه دهد! اصولاً هیچ نهضت اصلاحى بدون یك زمینه فكرى قبلى انجام نمى گیرد و اصل «عرضه و تقاضا» كه یك اصل اقتصادى است، یك اصل اجتماعى نیز مى باشد و تا درخواستى در مردم نباشد، عرضه هر نوع كالاى معنوى و مادى بى ارزش و بى ثمر خواهد بود.
سوم: از همه اینها گذشته، اگر ما به گسترش فساد كمك كنیم، از كسانى خواهیم بود كه انقلاب حضرت مهدى(عج) براى درهم كوبیدن آنها صورت مى گیرد و در برابر، اگر در صدد اصلاح جامعه برآییم، از كسانى هستیم كه در ارتش انقلابى او همكارى مى كنند؛ بنابراین به فرض این كه با كمك كردن به گسترش فساد و ظلم، ظهور حضرت را به پیش اندازیم، وضع خود را به یقین به خطر انداخته ایم. مگر نه این كه مصلح جهانى براى كوتاه كردن دست فاسدان و بر چیدن بساط ظلم و فساد قیام مى كند؟ در این حال ما چگونه مى توانیم با گسترش فساد و آلودگى و انحراف از انقلاب جهانى و نورانیش بهره مند شویم؟!
بنابراین، سكوت در برابر فساد و كمك به توسعه آن براى ظهور امام عصر(عج) صحیح نیست. شاید این اشكال و مغالطه كارى بیشتر از ناحیه كسانى است كه مى خواهند از زیر بار مسئولیت ها فرار، و یا در برابر هر آلودگى و شهوت رانى آزاد باشند.

منبع : porseman.org

برخلاف ظاهرگرایی صرف که آن هم به نوبه خود صحیح نیست، این روزها خیلی می‌شنویم که در جواب بسیاری سوال‌ها گفته می‌شود که «دلت پاک باشه، ظاهر که مهم نیست».

مثلا وقتی می‌گوییم که چرا در خواندن نماز کوتاهی می‌کنی؟ جواب می‌شنویم که دلت پاک باشه ظاهر که مهم نیست. یا وقتی بحث رعایت حجاب، روزه گرفتن، رعایت وجدان کاری، رعایت حقوق دیگران و… پیش می‌آید، همین جواب به عنوان یک جواب بسیار محکم و بدیهی و فطری با صدای بلند گفته می‌شود.

اما آیا واقعا این جواب چقدر صحیح است؟ اگر ایراد دارد ایرادش در کجاست؟

در جواب ابتدا باید مشخص نماییم که منظور از دل و پاک بودن دل چیست و اینکه آیا واقعاتنها پاک بودن دل مهم است و ظاهر مهم نیست.

ادامه »

این اتاق به دوربین مدار بسته مجهز است

.این کوچه به دوربین مدار بسته مجهز است

.این شهر به دوربین مدار بسته مجهز است

.این جهان به دوربین مدار بسته مجهز است.

دکمه های پیراهنت .بندهای کفشت خودکار توی کیفت،خطوط سر انگشت هایت،نفس هایت به دوربین مدار بسته مجهز است.

پیامبران هم گفتند کاش به یقین برسیم.

آیت الله جوادی آملی می فرمایند:

انسان همان طوري كه به سطل زباله با يك نگاه متنفّرانه مي‌نگرد

با گناه هم همين طور بايد نگاه كند

اين بر همه ما واجب است آن وقت چنين جامعه‌اي معطّر مي‌شود.

شهيد آيت‌الله دکتر محمد مفتح در سال 1307، در خانواده‌اي روحاني در همدان متولد شد. پس از فراگيري مقدمات، راهي قم شد و در محضر بزرگاني چون امام خميني، علامه طباطبايي و .. استفاده نموده و خود مدرسي بزرگ در حوزه گرديد. ايشان در حاليکه استادي بزرگ در قم بودند، پا به عرصه دانشگاه گذاشته و تا درجه دکترا ادامه تحصيل دادند. شهيد مفتح که توطئه استعمار در جدا نگاه داشتن دو قشر دانشگاهي و روحاني، از هم را با تمام وجود احساس کرده بود، ايجاد وحدت ميان اين دو قشر مهم جامعه را وجهه همت خود قرار داد و در کنار آموزش و تدريس و تربيت نيروهاي جوان به مبارزه با رژيم پهلوي پرداخت. در سال‌هاي 1340 تا 42، سخنراني‌هاي او در شهرهاي مختلف در روشن ساختن مواضع نهضت اسلامي و افشاي چهره رژيم پهلوي بسيار مؤثر بود که با آگاهي ساواک اين جلسات تعطيل و ايشان دستگير و مورد آزار و اذيت ساواک قرار گرفت. محبوبيت و مقبوليت شهيد مفتح در ميان طلاب و دانش‌آموزان موجب شد که او را از آموزش و پرورش اخراج و در سال 1347، به نواحي بدآب و هواي جنوبي ايران تبعيد کنند و بعد از سپري شدن مدت تبعيد نيز از ورود ايشان به قم جلوگيري به عمل آمد و ايشان با اقامت در تهران به تدريس از دانشکده الهيات مشغول شد. ايشان به دعوت انجمن اسلامي دانشجويان امامت جماعت مسجد دانشگاه را عهده‌دار شد. سخنراني‌هاي ايشان در مسجد دانشگاه در ترغيب نسل روشنفکر و تحصيل کرده به اسلام اثر بسزايي داشت. شهيد مفتح همچنين در حسينيه ارشاد نيز به فعاليت‌هاي تبليغي و علمي مي‌پرداخت و پس از تعطيلي اين حسينيه بوسيله ساواک، ايشان با قبول امامت مسجد جاويد در سال 1352، هسته ديگري از دانشجويان و روشنفکران را به دور خود جمع نمود. در آذر 1353 مسجد جاويد مورد هجوم ساواک قرار گرفت و شهيد مفتح نيز دستگير و زنداني شد. ياد و خاطره نماز عيد فطر سال 1357 که در قيطريه تهران و با استقبال بي‌نظير مردم تهران به امامت شهيد مفتح انجام شد در تاريخ انقلاب هميشه مي‌درخشد. در خطبه‌هاي اين نماز، شهيد مفتح براي اولين بار نام امام خميني را آشکارا بر زبان جاري و رهبري امام را مورد تأکيد قرار داد و روز پنجشنبه 16 شهريور را به عنوان تجليل از شهداي نهضت تعطيل اعلام کرد که زمينه‌ساز راهپيمايي 17 شهريور و وقايع جمعه سياه گرديد. شهيد مفتح با تشکيل شوراي انقلاب از سوي امام به عضويت اين شورا درآمد. سرانجام اين شهيد بزرگوار در روز 27 آذر 1358، هنگام ورود به دانشکده الهيات،‌ توسط گروهک فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به فيض عظيم شهادت نائل آمد. اين روز به مناسبت فعاليت و مجاهدت اين شهيد بزرگوار در راه تحقق وحدت ميان حوزه و دانشگاه، روز وحدت روحاني و دانشجو ناميده شده است.

منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی  http://www.irdc.ir

شاید برتر باشند!

خدای متعال انسان را آفرید و ارزشی ویژه برای او قرار داد و او را اشرف مخلوقات عالم نامید. این آفریده والا مقام برای خداوند ارزشی ویژه دارد و دوست ندارد کسی شأن انسانی وی را لکه‌دار سازد.

از این روی به انسان‌ها طریقه برخورد صحیح داشتن با یکدیگر را آموزش داده و به آنان فرمان می‌دهد مبادا یکدیگر را به بهانه‌های ظاهری مسخره کنید که شما از کنه وجود یکدیگر بی‌اطلاع هستید:

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن یَكُونُوا خَیْرًا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاء مِّن نِّسَاء عَسَى أَن یَكُنَّ خَیْرًا مِّنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ وَمَن لَّمْ یَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛ «اى كسانى كه ایمان آورده‏اید، نباید قومى قوم دیگر را ریشخند كند، شاید آنها از اینها بهتر باشند، و نباید زنانى زنانِ [دیگر] را [ریشخند كنند]، شاید آنها از اینها بهتر باشند، و از یكدیگر عیب مگیرید، و به همدیگر لقب هاى زشت مدهید چه ناپسندیده است نام زشت پس از ایمان. و هر كه توبه نكرد آنان خود ستمكارند.»(حجرات/11)

در الدر المنثور آمده است که این آیه درباره عده‌ای از بنی تمیم نازل شد که بلال، سلمان، عمار، خباب، صهیب، ابن فهیره و سالم مولای ابی حذیفه را مسخره می‌کردند.

و طبرسی در مجمع البیان می‌گوید: آیه درباره ثابت بن قیس بن شماس نازل شده که گوشش سنگین بود و هر وقت وارد مسجد می‌شد مردم به او راه می‌دادند تا نزدیک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برسد، و در آنجا بنشیند تا صدای آن جناب را بشنود.

روزی گویا برای نماز صبح وارد مسجد شد و هنوز هوا تاریک بود، و مردم از نماز فارغ شده بودند، و هر کس در جای خود نشسته بود، او شروع کرد از سر و گردن مردم رد شدن، و می‌گفت راه بدهید راه بدهید، تا رسید به مردی. آن مرد گفت: تو مگر بیش از یک جا می‌خواهی؟ خوب همین جا بنشین. قیس در حالی که سخت ناراحت بود، همانجا پشت سر آن مرد نشست، وقتی هوا روشن شد پرسید : این کیست؟

ادامه »

زن بودن با خود الزاماتی دارد. زن بودن با خود معنایی دارد که نمی توان آنرا انکار کرد. یک زن همیشه یک مادر است حتی اگر فرزند نداشته باشد. مهربانی ، علاقه ی به کودکان ، گذشت و صبر صفات دیگری است که یک زن را زن می کند ، هرچند این روزها به بهانه ی تجدد و به روز شدن ارزش سابقش را در همجنسان من از دست داده اما هنوز هم تصویری که از یک خانم در ذهن داریم ، همان چهره ی مهربان مادر گونه اش می باشد.

این یک موهبت بزرگ خداوند است که  بر عهده ی ما زنان قرار داده شده ، این که ما جنس لطیف هستیم و اینکه وجودمان سر شار از عاطفه خلق شده ،نه تنها نشانه ی ضعف ما نیست بلکه  نشانه ایست برای بزرگ ترین و موثرترین نقش جهان هستی که همان مادر بودن  است.

از عروسک بازیهای دوران کودکی مان ، علاقه و عشق مان به فرزند معلوم است تا وقتی بزرگ می شویم و شیرین ترین لحظه ی زندگی مان وقتی است که فرزندمان را در آغوش می گیریم.

نمی دانم چرا و چطور اما گاهی کارهای دنیا برعکس می شود. دلیلش این است که بیشتر صندلی های دانگاه را به دست آورده ایم ؟یا در بازار کار گوی سبقت را از آقایان ربوده ایم ؟ علتش تبلیغات غلط است یا گرفتاری ؟ فرقی نمی کند، مهم این است که  گاهی برخلاف طبیعت مان شنا می کنیم.

این روزها چیزهای عجیبی می بینیم ، زوج هایی که می گویند: می خواهیم دونفره باقی بمانیم چون بچه مزاحم است ! افرادی که مشکل مالی و غیره ندارند اما تنها یک فرزند می خواهند چون حوصله اش را ندارند و از همه بدتر مادرانی که فرزندان خود را می کشند!

مگر می شود یک زن ، اسطوره ی مهر و عاطفه ،کسی که به پشتوانه ی احساس و عشقش ، خداوند امانتی چون یک انسان را در وجودش قرار می دهد تا او را رشد دهد و به دنیا بیاورد ، بتواند با دست خود این امانت را به قتل برساند؟ متاسفانه هر چند تلخ است اما می شود.

ادامه »

حق تعالى در سوره معارج فرمود:

«فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ

یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْیَوْمُ الَّذِی كَانُوا یُوعَدُونَ :

پس بگذارشان یاوه گویند و بازى كنند تا روزى را كه وعده داده شده‏اند ملاقات نمایند.

روزى كه از گورها [ى خود] شتابان برآیند، گویى كه آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند.

دیدگانشان فرو افتاده، [غبارِ] مذلّت آنان را فرو گرفته است. این است همان روزى كه به ایشان وعده داده مى‏شد. » 1

از ابن مسعود روایت شده كه گفت: من در خدمت حضرت امیرالمۆمنین (علیه السلام) نشسته بودم كه آن جناب فرمود: همانا در قیامت پنجاه موقف است هر موقفى هزار سال؛ موقف اول بیرون آمدن از قبر است كه هزار سال با بدن برهنه و پاى برهنه با حال گرسنگى و تشنگى در جائى نگهدارى مى شوند، پس هر كه از قبر خود با ایمان به خدا و به بهشت و دوزخ و حساب و قیامت بیرون آید و به خدا و اقرار كند و پیامبرش را تصدیق کند ، از تشنگى و گرسنگى نجات خواهد یافت. 2

و حضرت امیرالمۆمنین (علیه السلام) در نهج البلاغه فرموده: «و ذلك یوم یجمع الله فیه الاولین و الآخرین لنقاش الحساب و جزاء الاعمال خضوعا قیاما قد الجمهم العرق و رجفت بهم الاءرض و احسنهم حالا من وجد لقدمیه موضعا و لنفسه متسعا.» 3 روزى كه خداوند خلق اول و آخرین را براى رسیدگى به حساب و اعمالشان در یك جا جمع فرماید و حال مردم در آن روز به این نحو است كه خاضع و فروتن ایستاده اند، و عرق‌های ایشان تا دهان های ایشان رسیده و زمین ایشان را به سختى و شدت مى جنباند و از میان مردم حال آن كسى خوب است كه براى قدم هاى او جایى باشد و به قدر كافى توان نفس ‍كشیدن را داشته باشد.

ادامه »

این عبارت آیه 56 سوره احزاب است.” إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا “(خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى‏فرستند. اى كسانى كه ایمان آورده‏اید، بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید.)

این آیه به مۆمنان دستور می دهد به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم) درود بفرستند.

مقام پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم) آنقدر والا و بلند است که اول خود پروردگار عالم و خالق تمام موجودات و دوم ملائکه که مدبّران امور الهی هستند به او درود می فرستند و مۆمنان نیز به تبعیت از آنان به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم) درود می فرستند.

اما خود صلوات به چه معنایی است و صلوات خداوند بر رسولش چه معنایی دارد و چگونه است؟

درباره معنای ” صلوه” گفته شده در اصل به معناى انعطاف بوده، و صلات خدا بر پیغمبر به معناى انعطاف خدا به وسیله رحمتش به وى است، و همچنین صلات ملائكه او انعطاف آنها به اینكه او را تزكیه نموده و برایش استغفار كنند می باشد.

صلات مۆمنین بر او انعطاف به وسیله درخواست رحمت براى ایشان است.

ادامه »

کیفیت صلوات صحیح

در روایات متعددی بر کیفیت صحیح صلوات بر پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم) تأکید شده است.

در روایتی «ابن حجر» در «صواعق» چنین نقل مى كند كه پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم) فرمود:” لا تصلوا على الصلاة البتراء فقالوا و ما الصلاة البتراء؟ قال تقولون: اللهم صل على محمد، و تمسكون، بل قولوا اللهم صل على محمد و آل محمد"(هرگز بر من صلوات ناقص نفرستید! عرض كردند: صلوات ناقص چیست؟ فرمود: اینكه فقط بگوئید «اللهم صل على محمد» و ادامه ندهید، بلكه بگوئید: اللهم صل على محمد و آل محمد.)

و روایات زیادی از شیعه و سنی نقل شده که باید “وآل محمد ” هم در ادامه صلوات بیاید، و نیز این نكته قابل توجه است كه در بعضى از روایات اهل سنت و بسیارى از روایات شیعه حتى كلمه «على» میان «محمد» و «آل محمد» جدایى نینداخته ، بلكه كیفیت صلوات به این صورت آمده است :” اللهم صل على محمد و آل محمد".

در انتها روایتی از امام حسین (علیه السلام) نقل می کنیم که فرمودند: “رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمود: بخیل كسى است كه نام من نزد او برده شود، و صلوات نفرستد.”

متخصص تغذیه ورژیم درمانی میگوید,, کنجد بر روی تنظیمات داخلی بدن اثرات مفید و موثر داشته وروغن  ان نه تنها کلسترول خون را افزایش نمی دهد. بلکه می تواند ان را کاهش دهد.و مصرف متعادل ومناسب کنجد در طی شبانه روز فشار خون بالا را کاهش داده وهمچنین میتواند به کاهش سطح کلسترول  خون نیز کمک قابل ملا حظه ای کند. از کنجد میتوان برای عملکرد بهتر دستگاه گوارش نیز استغاده کرد.چرا که این گیاه به نوعی نرم کننده معده وروده ها است.البته افرادی که معده ضعیف دارند,بهتر است در استفاده کنجد دقت بیشتری کرده ومصرف ان را کاخش دهند.البته میتوانن.کنجد را همراه با عسل وسرکه میل کنند.

یالطیف

اولیاء‌الله در بلا، نه به دوست متوسّل می‌شوند، نه دشمن. چون می‌فهمند ابتلا از سوی حق است و سرّ و فلسفه‌ای دارد که همانا اصلاح نفس است.

\

فعالیت داشتن در فضای مجازی و پاک ماندن در آن تقوای دو چندان میخواهد…

یادمان نرود گاهی با گناه به اندازه ی یک لایک فاصله داریم…

یادمان نرود فضای مجازی هم

“محضر خداست"…

در روز حساب تمام این سایت ها به حرف می آیند، گواهی میدهند بر کارهایمان…

نکند که شرمنده باشیم، امان از لحظه ی غفلت که فقط خدا شاهد است و بس…!

گاهی روی مانیتور بچسبانیم

“ورود شیطان ممنوع “

مراقب دستی که کلیک میکند، چشمی که میبیند و گوشی که میشنود باشیم…

و بدانیم و آگاه باشیم که

خدا"همیشه آنلاين “است….

یالطیف

روزى پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه و آله)به همراه عدّه اى از ياران خود به سفر رفتند.
پيامبر(ص) تصميم گرفت خطر گناهان صغيره را ـ كه مردم به خاطر کوچک بودنش كمتر به آن توجّه مى كنند ـ گوشزد كند.
در بيابانى خشك و بى آب و علف به اصحابش دستور داد مقدارى هيزم جمع كنند. اصحاب عرض كردند: در اين بيابان هيزمى وجود ندارد!
حضرت فرمودند: جستجو كنيد. هر مقدار يافتيد، هرچند اندك باشد،كافى است.
اصحاب پراكنده شدند و هر يك پس از لحظاتى هيزم مختصرى جمع كردند.
حضرت دستور داد هيزم ها را يك جا بريزند. وقتى هيزم هاى كم، يك جا جمع شد، زیاد و قابل ملاحظه شد.
سپس حضرت آن هیزم ها را آتش زد. هيزم ها آتش گرفت، آتش شعله كشيد، شعله ها حرارت آفريدند و حرارت سوزان، اصحاب را از دور آتش به عقب راند.
حضرت در اين جا فرمودند: گناهان کوچک نيز مانند همین هیزم ها، جمع مى شوند و آتش آن، دامان شما را خواهد گرفت. بنابراين، از گناهان صغيره نيز پرهیز کنید.

قرب به خدا

اگر انسان بداند چه برکات دنیوي و اخروي در گشادهرویی و بشاش بودن است، هیچگاه، چهره درهم فرو

نمیبرد. عبوس بودن و چهره در هم داشتن نه تنها انسان را ازچشم مردم میاندازد و مایۀ کنیه و دشمنی

میگردد، که او را از خدا هم دور میکند. امام باقر(ع) فرمودند:

البِشْرُ الحَسَنُ وَ طَلاقَۀُ الْوَجْهِ مَکْسَ بَۀٌ لِلْمَحَبَّۀِ وَ قُرْبَۀٌ مِنَ الِله وَ عَبُوسُ الْوَجْهِ وَ سُوءُ الْبِشْرِ مَکسَ بَۀٌ لِلْمَقْتِ

وَ بُعْدٌ مِنَ الِله؛ چهرة خرم و گشادگی رخسار، مایۀ جلب دوستی و نزدیکی به خداست. و ترشرویی و گرفتگی،

مایۀ دشمنی مردم و دوري از خداست.

اگر کسی میخواهد محبوب دلهاي مردم باشد، اگر کسی میخواهد محبوب درگاه الهی باشد، میتواند با یک

چهرة شاداب و با یک لبخند، به این سرمایه بزرگ دست یابد. آیا آسان تر و زیباتر از این راهی براي کسب محبت

خلق و خالق وجود دارد؟!

دو خاطره آموزنده مهمّ
مرحوم كلينى به نقل از امام جعفر صادق عليه السلام حكايت فرمايد:

روزى سه نفر زن حضور پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و آله شرفياب شدند.

اوّلين نفر از ايشان اظهار داشت : يا رسول اللّه ! شوهر من گوشت نمى خورد، ديگرى گفت : شوهرم بوى خوش عطر استفاده نمى كند، سوّمى عرض كرد: يا رسول اللّه ! شوهرم با من نزديكى نمى كند.

حضرت رسول از شنيدن چنين سخنانى ناراحت شد و به سمت مسجد حركت نمود، پس از وارد شدن به مسجد در جمع اءصحاب ، بالاى منبر رفت و بعد از حمد و ثناى الهى چنين فرمود:

چه شده است ! شنيده ام كه بعضى از دوستان من گوشت نمى خورند و عدّه اى بوى خوش استعمال نمى كنند و بعضى ديگر با زنان خود هم بستر نمى گردند.

همه بدانيد كه مَنِ رسول اللّه گوشت مى خورم و بوى خوش استفاده مى كنم و با زنان خود هم بستر مى شوم .

پس هركس از روش من در تمام جهات زندگى روى گردان باشد، من از او بيزار خواهم بود.(38) همچنين مرحوم شيخ صدوق آورده است :

عبداللّه بن عبّاس پسر عموى پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله ، حكايت كند:

روزى عقيل نزد رسول خدا حضور داشت و حضرت بسيار نسبت به ايشان اظهار علاقه و محبّت مى نمود، علىّ بن ابى طالب عليه السلام وارد شد و اظهار نمود: يا رسول اللّه ! آيا عقيل مورد علاقه و اطمينان شما است ؟

حضرت رسول صلوات اللّه عليه فرمود: آرى ، به خدا سوگند! من او را به دو جهت دوست دارم : يكى به جهت خودش و دوّم به جهت دوستيش با ابوطالب .

و سپس افزود: همانا فرزندش مسلم در محبّت و دفاع از فرزندت حسين عليه السلام كشته خواهد شد و مؤ منين براى او گريان خواهند گشت و ملائكه ها بر او درود خواهند فرستاد.

ابن عبّاس مى افزايد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله ، پس از اين سخنان گريان شد و اشكِ چشم هايش ، بر صورت مباركش جارى گشت و سپس فرمود: من شكايت غاصبين و ظالمين بر اهل بيتم را به خداى سبحان مى كنم .(39)

چهل دلستان چهل حديث عبدالله صالحي

شهید شیخ شعاعی از جمله شهدای روحانی و بزرگواری است که پس از 29 سال احراز هویت شد. وی متولد 1334 در کرمان است و در سال 65 در عملیات کربلای چهار به شهادت رسیده است. متن ادبی شهید شیخ شعاعی خطاب به والدین و فرزندش چنین است:

به دخترم دروغ نگویید! نگویید من به سفر رفته ام. نگویید از سفر باز خواهم گشت. نگویید زیباترین هدیه را برایش به ارمغان خواهم آورد. به دخترم واقعیت را بگویید، بگویید بخاطر آزادی تو هزاران خمپاره دشمن سینۀ پدرت را نشانه رفته اند. بگویید خون پدرت بر تمام مرزهای غرب و جنوب کشورش پریشان شده است، بگویید موشکهای دشمن انگشتان پدرت را در سومار، دستهای پدرت را در میمک، پاهای پدرت را در موسیان، سینه ی پدرت را در شلمچه، چشمان پدرت را درهویزه، حنجرۀ پدرت را در ارتفاعات الله اکبر، خون پدرت را در رودخانۀ بهمنشیر و قلب پدرت را در خونین شهر پرپر کرده اند؛ اما ایمان پدرت در تمامی جبهه ها می جنگد. به دخترم واقعیت را بگویید. بگذارید قلب کوچک دخترم ترک بردارد و
نفرت همیشه ای از استعمار در آن بدواند. بگذارید دخترم بداند که چرا عکس پدرش را بزرگ کرده اند. چرا مادر دیگر نخواهد خندید. چرا گونه ها ی مادر بزرگش همیشه خیس است.
چرا عموهایش، محبتی بیش از پیش به او دارند و چرا پدرش به خانه برنمی گردد. بگذارید دخترم بجای عروسک بازی نارنجک را بیاموزد. بجای ترانه، فریاد را بیاموزد و بجای جغرافیای جهان، تاریخ جهان خواران را بیاموزد.

به دخترم دروغ نگویید. نمی خواهم آزادی دخترم، قربانی نیرنگ جهانخواران باشد به دخترم واقعیت را بگویید. می خواهم دخترم دشمن را بشناسد. امپریالیسم را بشناسد. استعمار را بشناسد. به دخترم بگویید. من شهید شدم. بگذارید دخترم تنها به دریای خون شهیدان هویزه بیندیشد.

سلام مرا به دخترم برسانید و این اشعار را که نوشتم برایش نگهدارید که بزرگتر شد خودش بخواند:

شهیدان زنده اند الله اکبر                                                                   بخون غلطیده اند الله اکبر

اندوهی جانکاه بر تار و پود مدینه چنگ می‏زند و حُزنی غم‏ انگیز، افلاک را می‏ آشوبد. آسمان سیاه‏پوش می‏شود و فوج فوج، فرشته ‏های عزدار، در نقطه‏ ای به نام بقیع، فرود می‏ آیند! و بقیع، با دیده گریان، انتظار ورود عزیزی را به سوگ می‏نشیند!
در کوچه کوچه یثرب، بوی غربت و یتیمی می‏وزد! از درها، دیوارها، پنجره ‏ها، ملال و ماتم می‏ بارد! سینه‏ ها، داغ بزرگی را به دفترش می‏کشند و جان‏ها، در آتش مصیبتی عظیم می‏گدازند! چشم‏ها به خون می‏نشینند و دست‏ها، بی‏تابی‏شان را به سرها می‏کوبند! شاید بلایی بزرگ نازل شده؟ شاید خورشید نقاب بر چهره افکنده؟
شاید ماه برای همیشه در محاق افتاده؟ یا عرش ترک برداشته، که این گونه آشوب در ذرّات عالم به پا شده است.
بقیع! ای گنجینه دردها و اندوه‏ها، ای نهان خانه اسرار آسمانی!
لب باز کن! از ناگفتنی‏ها بگو! از دردهای نهانت بگو! امشب میزبان کدام عزیزی؟
امشب، کدام بهشت گمشده در تو پدیدار خواهد شد؟ کدام آفتاب، در خاکت طلوع خواهد کرد؟
لب باز کن، مهبط فرشتگان! زیارتگاه قدسیان! آرام جان افلاکیان!
با من سخن بگو! آن چه را که تو می‏دانی و ما نمی‏دانیم! از اندوه‏های بی‏شماری که جگرت را به آتش می‏کشد! از زخم‏های فراوانی که بر پیکرت نشسته است! بقیع! ای سرزمین اندوه‏های آسمانی! امشب، سر به دامان کدام عزیز خواهی گذاشت! در ذهن لحظه‏هایت، حضور افلاکی کدام مهربان جاری است! امشب، گویا میهمان عزیزی داری!
چشم به راهی امشب پایان می‏گیرد! انتظارت به سر می‏آید! امشب او حتما خواهد آمد! صدای گریه را نمی‏شنوی؟ صدا از خانه ششمین خورشید زمین است! صدا از خانه فرزند فاطمه است!
می‏آید … ، با جگری سوخته از زهر کینه!
ساغر جان امام غریب و بزرگ، لبریز از آتش زهر روزگار شده است!
می‏ ید! معدن رسالت، دریای سخاوت، کوه حلم، اقیانوس معرفت… می‏ آید!…
دنیا همیشه برای درک وسعت آسمانیان حقیر است، اندک است.
بقیع! آماده باش! بزم پذیرایی بیارای! دیده را فرش راهش کن!
آغوش بگشا! و جسم بی‏جانِ جان عالم را، در برگیر! آرام‏تر! که این پیکر مطهر، زخم فراوان دیده است! زخم کینه ‏توزی دنیا! زخمِ نامردمی‏ها! زخم اسلام نمایان بی‏ دین!
زخم نابرابری‏ها! شقاوت‏ها!
صدای گریه می‏ آید!… صدای ضجه فرشتگان!
بقیع، امشب دوباره، در خاک تو خورشیدی خواهد دمید و ستاره‏ای به آسمان خواهد شتافت!

آورده اند موقعی که هارون الرشید از سفر حج مراجعت می کرد .
بهلول در سر راه او ایستاد و منتظر بود و همینکه چشمش به هارون افتاد سه مرتبه به آواز بلند صدا زد هارون خلیفه پرسید صاحب صدا کیست گفتند بهلول مجنون است.
هارون بهلول را صدا زد و چون به نزد هارون رسید خلیفه گفت من کیستم ؟
تو آن کسی هستی که اگر به ضعیفی در مشرق ظلم کنند تو را بازخواست خواهند کرد . هارون از شنیدن این سخن به گریه افتاد و گفت:
راست گفتی الحال از من حاجتی بخواه . بهلول گفت:
حاجت من این است که گناهان مرا بخشیده و مرا داخل بهشت کنی .
هارون گفت این کار از عهده من خارج است ولی من می توانم قرضهای تو را ادا نمایم . بهلول گفت:
قرضبه قرض ادا نمی شود که تو خود مقروضمردمی . پسشما اموال مردم را به خودشان برگردانید و سزاوار نیست که مال مردم را به من بدهی .
گفت دستور می دهم که برای تامین معاشت و حقوقی بدهند تا مادام العمر براحتی زندگی کنی .
بهلول گفت :
ما همه بندگان وظیفه خوار خدا هستیم آیا ممکن است که خداوند رزق تو را در نظر بگیرد و مرا فراموش نماید ؟

 حکایتِ کرامت

امام حسن علیہ السلام

پیشوای دوم ما از جمیع جهات، مقامی برگزیده و ممتاز داشت. او نه تنها معدن علم و تقوی و زهد و عبادت بود بلكه از لحاظ بذل و بخشش و دستگیری از بیچارگان و درماندگان نیز در عصر خود همتایی نداشت. وجود گرامی او آرام بخش دلهای بی‏قرار و نقطه‏ی امید خاكیان بود. آن قدر كرامت داشت كه هیچ فقیری با دست خالی از خانه‏ی او باز نگشت. هیچ آزرده دلی شرح پریشانی خود را نزد او نمی گفت جز آن كه مرهمی بر دل ریش او می نهاد.

صفحات: 1 · 2

«الذي خلق فسوي والذي قدر فهدي»

هنگام آفرينش، در انسان به اندازه و مقدار معيني و در همة زمينه‌ها استعداد وجود دارد كه اين استعدادها هم از نظر روحي و هم از نظر جسمي است. تمام اعضاء و جوارح به اندازه و قدر معيني خلق شده اند. تمامي سلول‌هاي مغز و سلول‌هاي عصبي، سلول هايي كه بافت و استخوان‌ها را به وجود مي‌آورند داراي حدود و اندازة معيني مي‌باشند و اين‌ها بايد مراحل رشد خود را طي كنند تا سر انجام يك انسان به مرحلة كمال خود برسد. تسويه در آية شريفه عموميت دارد و اين نكته را متذكر مي‌شود كه مسئوليت پدر و مادر در زمينه سازي براي رشد مناسب همه استعداد‌هاي روحي و جسمي فرزندان است و اگر در زمينة تعالي روحي فرزندان كوتاهي و قصوري گردد، نقصان ايجاد شده و روح بيمار مي‌گردد و چنانچه خانواده باعث اين امراض روحي گردد در نزد خداوند مؤاخذه خواهد شد
«سرچشمه انحراف جنين در رحم مادر، انحراف و عدم برخورداري زن و مرد از فرهنگ سالم است. از اين روست كه بشر دوستان حقيقي و راهنمايان عالم بشريت با تأكيد و توصية فراوان، پدران و مادران را در امر ساختمان جنين هشدار داده اند. پدر و مادر بايد شاخص‌هاي اصيل هدايت را شناخته و در پرتو قرآن مراقبت و سلامت و بكارت دل خود باشند و با كمتر بهايي آن را از دست ندهند. »
پايه‌ريزي شقاوت و سعادت در رحم مادر

چرا در روايات ملاك شقاوت و سعادت كودك را رحم مادر دانسته‌اند و از صلب پدر اسمي نبرده اند. بايد توجه داشت كه سهم مادر در ساختمان فرزند به مراتب بيشتر از پدر است. با انعقاد نطفه در رحم و پيوند اسپرماتوزونيد و تخمك، سلول اولية فرزند تكوين مي‌شود. پدر و مادر به طور مساوي سهيم هستند ولي مادر از نظر دوران حمل و تغذيه كودك در رحم، سهم بيشتري در ساخت جسم و جان فرزند به دست مي‌آورد. بچه از مادر تغذيه مي‌كند و تمام موادي را كه در ساخت خود لازم دارد از مادر مي‌گيرد به همين دليل سلامت و مرض، پاكي و ناپاكي، …. مادر در جنين اثر مستقيم مي‌گذارد.
مادر در ايام حمل از ذكر خدا، شركت در مجالس الهي،خواندن قرآن، توجه به واجبات و حفظ آرامش نبايد غفلت بورزد، زيرا در روان و مغز كودك و رشد روحي و معنوي او اثر به سزايي دارد. خود بارداري در آئين الهي نوعي عبادت و ثوابي عظيم محسوب مي‌شود.
قَالَ رسول الله ص بَلَى إِذَا حَمَلَتِ‏ الْمَرْأَةُ كَانَتْ بِمَنْزِلَةِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ الْمُجَاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ فِي سَبِيلِ اللَّه‏…
«وقتي زن حامله مي‌شود به منزله انسان روزه دار، شب بيدار براي عبادت و مجاهد به جان و مال در راه خداست»
از حضرت رسول (ص) منقول است كه:
«زن از روزي كه حامله شود تا وضع حملش مي‌شود، تا فرزند شير مي‌دهد و از شير باز مي‌گيرد مثل ثواب كسي را دارد كه در سر حد كافران مرابطه نمايد و دفع ايشان از مسلمانان كند و اگر در اين مابين بميرد ثواب شهيدان را دارد.»
اگر پدر و مادر داراي شخصيت اسلامي نباشند نمي‌توانند كار پرورش و رشد استعدادهاي فرزند خود را خوب انجام دهند. مادر بايد در حال بارداري داراي صفات جميله باشد و علاوه بر پرهيز از گناه و معصيت بر اعمال مستحب و انجام نوافل و مستحبات شرعيه مداومت داشته باشد. وقتي شما دانه‌اي را مي‌كاريد بايد از آن مواظبت كنيد كه در دل خاك نپوسد و رشد كند و جوانه بزند. فرزند هم همين طور است. از وقتي كه در رحم مادر قرار مي‌گيرد نبايد استعداد هايش از بين برود و ضايع شود.
«برگرفته از کتاب اسرار پرورش نبوغ در جنین»

مسئولیت و صلاحیت

یکی میگفت: اگر جهنم رفتن واجب است، بگذار دیگران بروند، چرا ما برویم؟! بعضی میگویند: بالاخره

یک نفر باید کار زمین مانده را انجام دهد. این به جاي خود، ولی اگر ما توان انجام آن را نداریم، چرا انجام

دهیم؟!

وقتی انسان صلاحیت و اهلیت براي انجام کار و مسئولیتی را ندارد، نباید بپذیرد و وارد آن شود. البته گاهی

شیطان وسوسه میکند که اگر شما انجام ندهید، کار روي زمین میماند و هزاران توجیه شرعی و عرفی

براي ما درست میکند و پذیرش آنرا به عنوان یک مسئولیت شرعی به گردن ما میاندازد. باید مواظب

وسوسه هاي شیطان بود.

مثلًا اگر کسی توان و صلاحیت انجام قضاوت را ندارد و میداند در این مسیر به زمین میخورد، نباید قبول کند.

به خصوص که منصب قضاوت طوري است که گاهی با انسانهاي شرور، کلاهبردار و حقهباز روبه رو است.

و گاهی ممکن است او را تهدید کنند، گاهی با حربۀ رشوه پیش میآیند و کار خودشان را با رشوه پیش میبرند.

خلاصه با زر و زور و تزویر میخواهند رأي را به نفع خودشان مصادره کنند. و در این بین شیطان و وسوسه ها

و توجیهات او نیز به مدد آنان میآید.

خوش خبري

نباید اسباب غم و اندوه دیگران را فراهم کرد، حتی اگر با نقل یک خبر ناگوار باشد. انسان هر چه بتواند

خبرهاي خوب را نقل کند و از نقل خبرهاي ناگوار پرهیز کند خوب است. یعنی خود را عامل اندوه دیگران

قرار ندهد.

در روایتی از پیامبر گرامی اسلام(ص) چنین آمده است:

الرَّجُلُ الصّالِحُ یَجیءُ بِالخَبَرِ الصّالِحِ وَ الرَّجُلُ السُّوءِ یَجیءُ بالخَبَرِ السُّوءِ؛ انسان صالح، خبر صالح میآورد

و انسان بد، خبر بد.

ادامه »